De pimpelmees speelt lustig in de lissen; ze twietert als de kleine piccolo. Wat mooi hoe zij ’t gefluit kan laten glissen van midden RÉ tot aan de hoogste DO. Ook ’t groter neefje Kool weet goed van wanten; hij twietert met de Pimpel in duet (in stereo, het komt van alle kanten) en beide met een schitterend falset. Maar is het koud en zijn…

En aan de krulwilg kleeft een bonte specht. Eerst kijkt hij rond en klimt dan zonder dralen van onderen naar boven, maar niet recht: Zijn gang beschrijft de prachtigste spiralen. Hij is druk doende met insecten vangen; dan valt zijn oog op ’t zwoerd van een stuk spek, dat ik onlangs voor hem heb opgehangen; je ziet hem bijna kwijlen van…

Dank zij de reiger, die stil staat te vissen, terwijl een tortel zacht haar deuntje koert en glazenwassers zemen rond de klissen, een briesje ’t water eventjes beroert en men de Aalsmeerbaan niet heeft gekozen (geen ene Airbus vliegt er dan voorbij) en ‘k zit mezelf met nietsdoen te verpozen, voel ik wel degelijk: Ja hier ben ik echt vrij…

Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de slanke bruine rietsigaren zoals je ze ook aantreft langs De Vecht en eenden die de vijver vaak bevaren. De groene kalmoes langs de waterkant en dotters met een kleed van gele bloemen, de pluimen van de basterd-amarant waar rond omheen de honingbijen zoemen. Het heeft de schijn van ongerept…

Wat er niet leeft in ’t water, kruid en grassen (ik sta er elke dag weer van versteld) en ook in alle andere gewassen, ik raak er haast niet over uit verteld. De muggen die hun rondendansje maken, de hommels met hun bassende gebrom, de egeltjes die ‘s avonds pas ontwaken, een bont gekleurde vlinder op een blom. En dan een vleugje blauwe…

De kanten zijn wel dicht begroeid met riet; dat was van het begin af aan mijn streven. Zo af en toe hoor ik een karekiet en ‘s zomers zie ik de libellen zweven. De karpers gaan in ’t voorjaar flink tekeer, als de natuur hen roept om te gaan rijen. Ook stekelbaarsjes zijn dan in de weer, met heel vakkundig aan hun nest te breien. Mijn ogen…

’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, zoals mijn tuintje nu is omgebouwd. Je loopt hem rond in net aan honderd passen; ik vind het ruim voldoende, wel beschouwd. Er grazen paarden noch hooglander koeien en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht. Ik hoor hier nog niet eens een kalfje loeien, de scholver zie ik enkel in zijn vlucht…

ik weet niet eens of ze kan dansen maar is het eerste wat ik met haar wil doen en zij met mij en ik met haar…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, maar om hem vrij te houden van de kweek en verder onkruid dat de grond uitschiet, werd ieder jaar meer werk, zoals mij bleek. Dus op een dag moest het er maar van komen: ’t Gazon en ook de borders, hup, er uit. Het hele hofje op de schop genomen; wat bleef was grond, geen on-of-ander-kruid. Daarna…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, ’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, de kanten zijn wel dicht begroeid met riet. Wat daar niet leeft in ’t water, kruid en grassen. Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de reiger die stil staat te vissen. En aan de krulwilg kleeft een bonte specht; de pimpelmees speelt lustig in…

Naar aanleiding van de Internationale Minnaressendag 13 februari 2015 Ter ere van te losse huwelijkstrouw wordt heden Minnaressendag gevierd. Het gaat dus om het vrouwtje naast De Vrouw, die in een vreemde sponde wordt gekierd. ~In bed is hij nooit warmer dan handlauw~, denkt zij ~die man van mij is uitgestierd. ‘k Ben zeker van zijn…

Je moet wel oppassen Dat je niet alles wit gaat wassen. Zijn het niet de kleuren Die mensen vaak opbeuren Als er geen kruid voor is gewassen. Met welk probleem je ook zit Zie het in kleur, niet enkel zwart-wit.…

I Shakespeare sonnet Ben je van plan sonnetten te gaan schrijven, wel luchtig maar vooral niet te cliché, iets dat de lezer eeuwig bij zal blijven? Wellicht heb ik voor jou een goed idee. Wat dacht je van een fraai sonnetboeketje, dat schittert door haar kleur aan woordenpracht? Het lukt je best, ik maak met je een wedje; ‘k begin met Shakespeare…

1e ruitje Vandaag voel ik een uitgesproken drang, de stoute schoenen maar eens aan te trekken. Ik zou niet willen spreken van een dwang, want dat kan hier de lading echt niet dekken. Ik denk hier in de trant van een gezang dat links en rechts gevoel weet op te wekken. Vandaag voel ik een uitgesproken drang, de stoute schoenen maar eens aan…

I Vandaag zal ik eens erwtensoep gaan eten. Juist, in de volksmond ook wel snert genaamd. Ik kook het zelf, zoals ’t een kok betaamt, want erwtensoep uit blik is niet te vreten. In Honig-snert zijn ze de worst vergeten en bij de Unox -dat men zich niet schaamt- daar lijkt de snert wel uit de sloot gewaamd; alsof ze niets van smaakvervangers…

Het poëzieweekthema klopt in algemeenheid niet Het zegt: ~De liefde die begon met ’t zingen van een lied~ Maar 't kan in dit verband niet om sacrale liefde gaan Want door de jaren heen geeft heel veel jeugd ons te verstaan In ‘t zeer bekende spreekwoord dat volkomen anders luidt ~Voor dat het koor de zang inzet moet je de kerk wel uit~…

Een chocolaterie waar het goed toeven is Blijkt toch de zaak waar de bonbon te proeven is Wat voor het tandglazuur zeer te bedroeven is Doch dan wel weer des tandarts zijn behoeven is…

De vlizotrap naar onderen gelaten De zolder stap voor stap toen opgegaan Je wilt niet weten wat ik daar zag staan In verre hoeken en verloren gaten Versleten schoenen in diverse maten Ze kwamen uit vergeten tijd vandaan De vlizotrap naar onderen gelaten Je wilt niet weten wat ik toen zag staan Een monty coat waaraan de motten vraten Wat…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…

De dag zo jong, net aan m’n ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. De volle blaas deed mij tot opstaan nopen, terwijl het bed me onweerstaanbaar bond. Dus toch het ledikant maar uitgekropen. Eerst even flink gekrabd aan kop en kont. De dag zo jong, net aan de ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. Al was…