kom je terug vroeg zij haar zwarte haar languit opzij slank stond zij aan de trap en keek als zocht zij mij ik kom terug zei ik prachig leek zij mij ik liep de trap op draaide mij niet om het deed wat pijn klokvaste vlucht de trap op waarom dacht ik vroeg zij beeldschoon dit mij…

ik zag je komen geheel in 't wit ik riep je naam er was geen ontkomen aan een geur van oleander hing in de laan je liep langs bloemen je had iets vrolijks aan zelfs de sterren was je glimlach niet ontgaan het was ook niet toevallig volle maan…

In die ogen van jou speelt altijd wel een band, een orkest, of zo maar een strijkje. En die lach van jou zit vol vrolijke tonen, noten en klanken. Ik zou je er best voor willen bedanken, maar je kunt er niets aan doen want het gaat bij jou vanzelf, zo kijk je.…

Hij voelde zich blij en sprak zeer vrij: wil jij misschien een relatietje met mij? Ik bedoel dat moet toch kunnen kijk niet een met van dat trouwgedoe of een met van dat flauwgedoe maar gewoon, zo’n flinterdunne?…

Een mens speelt zelf de hoofdrol in het labyrint van zijn bestaan je probeert hem te spelen met verve, maar er valt ook wel eens een traan Koester de fundamenten van je zijn kies voor licht en blijheid niet voor pijn al is dit soms niet te vermijden denk dan toch positief het zal je verblijden houd de deuren niet gesloten in je hoofd gooi…

vurige tongen spreken van weleer. God laat mij bloem wezen, laat mij bloeien voor een keer.…

zondagochtend hartje zomer afspraak met een vlinder hagewindewit locatie kleine steentuin spot lavendel bloeit volop hij knipt de stilte in fragmentjes zaligheid gunt zich tijd geniet de weligheid verdwijnt eensklaps zoals hij kwam pretentieloos voor alle eeuwigheid…

ach Rosamunde teder vraag ik je ten dans je laat je glimlach op mijn ogen rusten ik wil je kussen je neigt het hoofd je hebt het mij allang heel speels beloofd ach Rosamunde kom met mij dansen ik wil je kussen een glimlach rankt om je hoofd ik heb het je allang heel speels beloofd ach Rosamunde laat ons dansen wij hebben het…

Tranen zijn gelopen Woorden zijn gezegd Pijn is gevoeld Steken in je hart Dat machteloos gevoel Dat iemand in je bracht…

Berlijn Je bent soms net ik Berlijn Half in de steigers Lopend door mij zie je wegen die snijden en straten die omarmen Kille gebouwen, onbegrepen architectuur en pleinen die verwarmen De geschiedenis Daar zal het niet meer aan ontkomen Het hart blijft kloppen De rivier zal altijd blijven stromen…

Ik kijk terug in de tijd, bijna alles is weg en kwijt. Hoe was ik toch als kind, is er dan niets dat verbindt? Alles loopt door elkaar, geen richtlijn wat raar! Wie was ik toendertijd, was ik een boze of rustige meid? Wat was vroeger mijn wens, ben ik nu wel dezelfde mens? Is er nog enig verschil, was ik toen ook al zo stil?…

Er zijn zoveel sterren, Misschien kunnen zij het vertellen. Als ze nou konden praten, Voelde niemand zich verlaten. Dan had niemand vragen, Want dan vertelden ze, wat ze zagen. Ik zie een vallende ster, Die kwam van heel ver. Je mag dan iets wensen, Dat weten alle mensen. Het is maar een gasbol, Is dit sprookje niet te dol? Je moet…

Het verschil tussen toevallig en voorbestemd is soms flinterdun maar dat ik nu denk aan jou is niet gewoon toevallig…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

zo windstil kan het op de vijver niet zijn dat er geen rimpel aan het oppervlak opkijkt als de loopplank onder mijn voetstap meent te moeten kraken…

ik heb schizofreen gedroomd dat ik als koning van Monaco werd gekroond dat ik tot koning van Casa Nostra werd gemaakt toen heb ik het dromen maar gauw gestaakt.…

het is alweer de tijd van kersen tijd van abrikozen klein die blozen het is alweer de tijd om eens te peinzen wat is er mooier dan een blos…

er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen dan staan ze stil schudden de dag af de nacht kruipt op hun rug er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen de nacht zit op hun rug…

Onze voorouders zeiden het al: de wereld is een tranendal Niets geleerd; veel gaat verkeerd Men zegt wel ernaar te streven in vrede met elkaar te leven Maar het enige dat telt, is het kille geld…

Mijn hand in jouw hand, mijn gedachten omstrengelen jouw gedachten en samen dalen wij af naar de rand van ons bestaan, waar diepe ravijnen, snel stromende rivieren en prachtige vergezichten elkaar afwisselen. Samen klimmen wij uit het dal om er gesterkt uit te komen. De kloven zijn weer gedicht en de rivieren stromen weer rustig. Even…