I. draal niet tot ik kom vannacht span nu het fijnste linnen om je zinnen je weet dat ik meestal vroeger kom zet twee glazen klaar dromen maken mij soms bang II. strooi koelte in mijn ogen dek me met je schaduw toe vouw je sluier voor de nacht schud je haar in een tierig gebaar schuif je glimlach in mijn droom…

ik ga helemaal op in m'n relatie óók jij scheldt vaak tijdens onze communicatie wat wij samen hebben is buitengewoon extreem óók jij gaat graag regelmatig vreemd als ik aan jou denk veroorzaakt het vaak binnenpret óók jij hangt met je hoofd vaak boven het toilet ik bereid me al helemaal voor op een leven dat ik met jou deel óók…

Ogen ontdekken oude verten. Kijk zie, ik ben weer Terug in de zomertijd. Gras wordt besproeid, Een geur van de echo geeft Zonneschijn op ’t gordijn. Er is slechts een zijn. Onze huiskamerdeur zucht Een hunkering naar morgen. Open en weer dicht. Gerinkel in de keuken, buiten Hen die nog wel mogen. Verlangen is mijn deken. Geen geeuw…

Voel jij nog de eerste kus en handen die zochten naar verborgen plekjes die jij nog nimmer aan iemand had getoond en ik, je minnaar mocht je dromen binnengaan om jou te doen ontwaken in een nieuw gevoel van zaligheid wij passeerden sterren op weg in ons hemelsgeluk dansten op roze beddenlakens en kusten elkanders monden totdat de morgen…

Als kind geloofde ik in sprookjes van kastelen en kabouters, van de prins die de prinses wakker kuste. Ik geloofde dat altijd alles goed zou komen en zocht maar vond nooit het toverstokje. Ik geloofde heilig dat er nooit wat naars gebeuren zou, maar wat kun je in een droomwereld beleven, als je er maar genoeg in blijft geloven? Je groeit…

ik kleur de dagen op weg daar waar het zilver en de klokken onze bruiloft zullen laten schitteren met slingers en duizend dankbaarheden zal ik de jaren terug gaan tellen waar jij mijn lief gegaan bent door een tijd waar depressie mij als man mijn taken ontnam of zal ik fantaseren over een nieuw begin waarvan wij weten dat het al steeds…

mocht ik de wind zijn kan ik dan wat waaien zomaar door je haren zonder echte reden of moet het zijn dat ik je lief heb? laat mij dan maar blazen hoog van de toren en soms eens onverwacht als een kille bries om de hitte te verdrijven van een etmaal vol gloed zal ik de haartjes aaien die mij fier rechtop begroeten op je prachtig albasten…

raadselachtige blik in de ogen een slepende gang door het leven vette vlekken op donkere broek witte sportsokken blauwe schoenen wapperneus klapwiekende zeiloren uitpuilende buik een eendensnavel frisse reuk goedkope aftershave de baard van vier dronken dagen hangend kruis in afgezakte broek opmerkelijk de bedrevenheid in beurtlings knipperen…

In spinnentouw verweven vlocht ik duizend draden puur van zilver met hier en daar een glinster gekleurder dan de morgenzon die met gouden haren onze liefdesweb bereiken kon het paradijsje van ons saam was behangen met romantiek dat wanneer de schemermaan door de takken scheen onze namen schreef op muren ondoorzichtig ik krijtte je…

Dan klapt hij dicht zwijgt... hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert de stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het niet Waarom zei je dat dan niet het ergste is de stilte erger dan de storm…

Gehecht door een band gewend aan onze liefde gemakzuchtig werden we We vergaten te vechten te vernieuwen te verrassen nu lijkt alles geforceerd Verengd tot geplande actie zijn aandacht en tederheid geen automatismen meer…

Rust omsluit je geeft je lichaam glans Bleek in het donker dat niet schijnt en toch onthult Dit is alles wat je bent uitgespreid in naakte stilte Een eeuwigdurend kort moment vervuld voor altijd van jouw droom.…

Of ik nu met je dans of met je praat er blijft tussen ons een hinder. Jij wilt je nog niet binden, dat hoeft ook niet voor mj. Wees maar niet bang, ik laat je vogelvrij. Wanneer jouw wilde haren zijn verdwenen, en je bent het vrijgezelle leven zat. Dan hoop ik dat je mij niet bent vergeten, en ik nog steeds een plaatsje heb, in jouw hart.…

Blikken, dood of dodend zacht, verward of dolend scherp, gericht of liefdevol flitsend of temperamentvol Zeg me welke blik je wilt desnoods alleen verstild waarvan ben je gecharmeerd dat je zeker weten reageert…

Ik ben heel de tijd bezig met een strijd de tijd te helen Ik zoek naar balans tussen toen en thans om tijd te kunnen delen Een laatste dans Een nieuwe kans Om wonden weer te helen De klok tikt door...…

uitmaken kan alleen aanmaken gaat met minstens twee zou het ooit weer aanraken je kunt nooit meer waarmaken dat je was te laken voor onafgemaakt van uitgemaakt na doorgemaakt vandaar komen we nu met u de kachel aanmaken…

herkent u dat waarde lezer dat u in bed plots bedenkt ‘ik heb geen zin meer’ of tijdens het avondmaal de aardappels prakt en dan plots het bord wegschuift of tijdens gezellig samen zijn liever de kurk op de fles laat herkent u dat ? waarde lezer…

Mooi ben je Lief ben je O, wat verlang ik naar jou Want mooi ben je En lief ben je En op je mooist ben je En het allerliefst Als je tegen mijn schouder lig te slapen En ik net wakker word Met een glimlach op jouw mond…

De lange uren alleen in het donker het te grote bed weer leeg en koud De beloning als ik je dan zie ondanks natte gezwollen oogleden en een hese dichtgejankte strot Ga niet meer weg blijf dicht bij me het leven is te kort voor telkens afscheid…

Omdat zij zo lelijk is met een scheve mond grote benige handen haar afgebroken tanden Zo plat als een liniaal scheef kromgetrokken en de hobby heeft om met agenten te knokken Die haar regelmatig op haar stompe klei neus slaan om overeind krabbelend toch weer door te gaan Bokkend en briesend als een dolle uitgemolken koe stormt zij…