met bloed aan de keel boter op de scherpe rand weerkaatst hij het leven geklemd in mijn linkerhand vochtig van vele zweten daar waar hij zich bevond druppels worden doorgesneden kletterend valt hij op de grond tanden in kokende blaren steken door een zilver hart hij verdwijnt in deze diepte nu blijft alles altijd zwart…

tegen de zin in draal ik weg in vergetelheid de waan is groot toch beeld ik me in de illusie…

In een krankzinnige wereld Zijn alleen gekken bij hun verstand…

voel me draaien in de wegen van je hart je hebt me al genomen mijn ziel verpacht een slaaf zo voel ik mij maak jij me vrij? leef mijn leven want bij mij is alles gestrand…

Leven in een luchtbel isolatie om te bestaan happend naar adem zie ik mezelf staan Leven in een luchtbel niet gekozen maar moeten ik verken langzaam de grenzen zonder de mensen te groeten Leven in een luchtbel eenzaamheid ten top maar wil ik overleven dan zit er niks anders op.…

Vechtend tegen de golven van het moeten doe ik wat ik moet wanner is het eindelijk goed? Vechtend tegen de golven van het moeten zijn wij nooit meer echt blij wij zijn niet meer vrij. Vechtend tegen de golven van het moeten zoeken wij naar ons gevoel léven is toch ons doel.…

Zilver vleugelend gevlieg zwerft door de graven van de levenden gewaarborgd door schaduw van zenuwslopend gesloop van de gedachtebeelden kronkelend kruipend door donkere hoeken en natte wanden van hersenwormsels die werelden vervormen tot illusie van geflipten…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

toestand tussen waken en slapen soms vertederend soms verklarend ... meestal verwarrend tussen waken en slapen complete verhalen heel veel mensen oude bekenden tussen waken en slapen enge situaties fijne momenten niet te programmeren dromen even ontsnapping uit de werkelijkheid soms vertederend soms verklarend ... meestal…

glijdend over een ongeschreven vel probeer ik sporen achter te laten vereeuwiging in het niets verheldering of slechts vervuiling maar niets gebeurt…

door velden van vertekende waarnemingen is waar ik zwem, zo nieuw als elke zonsopgang, zo vertrouwd als de komst van de schemer zwemmend naar de warmte baan ik mij een weg een weg naar de nieuwe wereld, nooit weet ik waar het mij brengt maar altijd wakker wordend in hetzelfde bed…

Een warm sonoor stemgeluid is prettiger aan te horen, dan één als 'snauwerig' aangeduid interesse gaat gelijk verloren. Stemmen zeggen veel hoe karakters zijn oprecht en functioneel, overheersend of vol venijn. Ik word verliefd, verlegen van een aangename stem maar het valt vaak tegen als je ontmoet, haar of hem. Uiterlijk is niet…

Gevormd door het verleden, ga ik mijn moeizame weg in het heden. Voorzichtig……, stapje voor stapje, steeds meer vertrouwen. Wat aarzelend nog, achterom kijkend, bedachtzaam, maar sterker dan voorheen. Het verdriet is niet vergeten en de woorden doen nog steeds pijn, maar ze houden me niet langer tegen om mijzelf te zijn.…

Je weet het wel, maar ja, dat hart he, dat maakt overuren, als je verliefd bent. Je weet het wel, dat het niet mag, verliefd worden op een getrouwde vent! Je weet het wel, maar die vlinders in je buik, die blijven fladderen, van links naar rechts. Je weet het wel, dus stop ermee, je wint het toch niet, dit gevecht. Je weet het toch, 't…

De dochter van Esther en René is ongeconcentreerd en wild artsen constateerden ADHD had ze daardoor vroeger zo gegild. Heeft van het vrouw worden pijn maakt met haar omgeving mot had liever 'n jongen willen zijn zegt, ik maak mezelf kapot. Hopen dat dát nooit gebeurd juiste hulp van artsen, medicijnen want dit is wat je hart verscheurt…

Niet te kunnen zijn wie je bent. Omdat iedereen je zo kent. Niet naar buiten durven gaan. Bang alleen te komen staan. Opgesloten in je ik. Angstig voor dat ogenblik. Uitbreken is wat jij wil. Om je heen blijft het stil. Stimulans is wat je nodig hebt. Met geen woord wordt er over gerept. Maar eens zal jouw ziel vrij zijn. En…

De put is diep waarin ik zit ben bedrukt voel me niet fit. Weet niet hoe ik erin ben gekomen want mijn verstand was me even ontnomen. Wil eruit, naar boven zoek naar een touw wie hélpt me nou. Heb de kronkels uit m'n kop geschud raak nooit meer beklemd nu ik de put zélf heb gedempt.…

Een heleboel niets, zo lijkt het, doch het geluid van de golven verraadt een veelheid iets. De branding licht op door maanlicht verlicht en verdwijnt weer in het donker. In deze stroming ontdek ik een eenzaam scheepje dat schreeuwend in de leegte dobbert om hulp.…

ik weet de dag niet door te komen ik lijk te stikken in mijn verdriet is dit het resultaat van mijn vertrouwen of krijgt men steeds opnieuw krediet ik kan het nog steeds niet begrijpen waarom gaat er steeds wat mis ik word iedere keer weer teruggegooid in die klamme kille duisternis seconden, minuten worden uren de tijd kruipt…

Een broertje dood, heb ik aan wachten, waar komt die opmerking toch vandaan? Als ik moet wachten tot m'n broertje dood is, heb ik nog een lange weg te gaan? 'n Nagel aan je doodskist, dat is er ook zo een, van deze twee, maak ik er gewoon maar één! Want aan wachten, heb ik "een broertje dood" en 't is een nagel aan mijn doodskist…