boven de sterren waar de hemeltuin ligt in d' eeuwige luister van liefde en vrede daar komen wij aan op onze laatste reis en brengen alleen onze zielenschat mede moede van een korte of langere levensrit en angstig hoe Hij tegenover ons zal staan zal Hij niet vragen naar ons aardse bezit maar wat wij voor elkander hebben gedaan hebben…

als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God geen duister meer ons uitzicht zal versperren als wij wonen boven die oneindige sterren en de grootheid van Zijn mysterie ontdekken indien wij geleefd hebben naar Zijn gebod als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God.…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…

Ik ben Ik En jij bent jij Alles zit In mij Alles zit In jou En wij zitten In alles We Zijn Al één…

Wanneer twee mensen Het bewustzijn delen Dat de Spirituele wereld In hun is Waar ze hun éénzijn Kunnen ontdekken Vindt Spirituele Éénwording plaats…

Mens In het Heelal Alles zit in jou En jij zit in alles We zijn Al Heel Één geheel…

Als je Jezelf Niet neemt Zoals je bent Kan je Niet geloven Dat je ware, echte zelf Ooit geaccepteerd Kan worden Ook kun je dan Anderen niet accepteren In hun huidige staat Van ontwikkeling Dit alles Sluit wederkerigheid uit…

de aanblik van een dier een ongeschreven gedicht niet altijd duidelijk wat het zeggen wil wat aan jou wordt gericht omfloerst je met een soort van diepe vrede toont een onbekende harmonie en wat ik er in weerspiegeld zie is iets van een zweem zielenlicht…

De weg lag nog wazig voor hun ogen ze hadden zo oprecht in Hem geloofd voelden zich ontredderd en verloren had Hij Israël niet de redding beloofd piekerend gingen zij hun weg verder en merkten niet eens De Vreemdeling die achter hen bleef de waakzame Herder Hij hoorde alleen hun verdriet en twijfeling ‘ Wisten ze niet dat dit lijden…

’t Was in ‘t vroege morgenuur toen Maria ging naar het graf angstig en nog helemaal overstuur leek Zijn liefde voortaan zo veraf het graf stond angstwekkend open er gaapte een lege duisternis van schrik wou Maria gaan lopen wat was dat voor een geheimenis? de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen? wie kon er zomaar…

In een gesloten graf met de diepe duisternis om HEM heen werd HIJ plots door de liefde gewekt en uit die kiem van leven stortte een morgenlijke bron van onuitputtelijk Licht zo krachtig en sterk dat de zware steen werd verdreven en verbaasd keek Hij naar buiten met alle vezels van Zijn vernieuwde wezen zag Hij hoe de zon kwam opdagen…

Als je vanuit Je innerlijke Zelf leeft Trek je alle Overvloed van het leven aan Zonder er afhankelijk van te zijn…

Ik zag een vrouw Ik voelde wouw En al gauw Sprak ik haar aan Een open gezicht Als een open toneel Waarvan het doek niet valt Sprak ze ook mij aan Ze vertelde over rouw En die bleef rauw En ruw ook na 17 jaar Om haar verloren man Ik leefde mee met Die emotionele, intieme Bittere spontaniteit Welke tijdloos lijkt te blijven Maar…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Laat mij maar nog even roeien vannacht in hoge baren worstel ik tot de overkant Daar word ik straks wellicht opgewacht op ‘t toverachtig golvend hemels strand Hoor de golven zingen in de woeste zee golven stervend op uitgestrekte stranden Achter een verlaten einder wacht er vree dewelke ik omarm met de beide handen Zie de lichtjes dansen…

hoeveel God iedereen in zich heeft weet niemand misschien zijn we het wel voor de volle 100 procent wie weet een schilder legt toch ook z’n hele ziel en zaligheid in dat wat hij schildert toch bekruipt me soms het vreemde gevoel dat wij misschien nog iets beter uitgewerkt moeten worden…

Wanneer ik jou mijn kwetsbaarheid laat zien, geef ik jou gereedschap in handen om me te breken. Wanneer ik jou mijn kwetsbaarheid laat zien, geef ik jou gereedschap in handen om me lief te hebben.…

het zijn de echte vragen waar de antwoorden aan voorbij zwemmen omdat ze niet echt passen ze zijn te klein te groot te kort te lang of de kleur staat ze niet het zijn foute jassen basale vragen als zijn we alleen in het universum gaat het licht ooit uit hoe oneindig is oneindig is er leven na de dood waar is God? de antwoorden zwemmen…

Als een kaars die brand Zo warm en gezellig Zit ik hier op de bank Met rode wijn en muziek Geniet ik van de beat De stilte in mij die ik meermaals ervaar Kan ik soms genieten van het hier en nu Maar ook de chaos in mij Daar leer ik mee om te gaan Zoals één druppel die valt Met meer dan duizenden Uit de lucht Zal ik soms de stilte en de…

Jij zegt: Ik kan niet. Ik zeg: Je wilt niet. Zo draaien wij jaren, maanden en uren om elkaar heen. En dan is er geen kunnen of willen meer: Wij zijn.…