ik ken je geheimpjes die je bewaart want tijdens je dromen mompel je woordjes je mond vertelt veel pikante verhaaltjes mijn oren staan open maar in geen enkele zin hoor ik mijn naam vallen en dat vind ik zo triest die nacht maakt me bang om je hart te verliezen ik verlang naar de morgen want dan…

(voor R) Er valt een nare stilte over mij heen en ik zie je overal in huis lopen, dansen, liggen op de bank, blij zijn, achter de computer, de spiegel met geen echte beelden meer daarbij, touwtjes knopen, en speels met dingen gooien. Bittere pijn resteert en de vurige hoop je weer te zien, want mijn vaderhart dwaalt verbijsterd rond…

De tegels onder mijn voeten voelden hard en scherp aan Dwalend op een verloren pad Waar was het verkeerd gegaan? Ik ben daar niet zomaar gekomen Eens nam ik de benen Heb van alles gevoeld Stopte opeens met dromen Smeet de deur met geweld dicht Scheldend, schreeuwend in mijn hoofd Angst en pijn werden niet verdoofd Licht werd donker…

Het moment waarop jij stierf, Toen brak mijn hart in twee, Een helft gevuld met pijn, De andere helft stierf mee. Ik lig vaak wakker 's nachts En denk dan vol verlangen Aan toen jij er nog was Met tranen nat op mijn wangen. De herinneringen aan jou Is wat mij nooit verlaat, Het vult mijn hart met pijn, Iets wat nooit meer overgaat.…

ik vond de sleutel van je hart hij lag op de verkeerde plek een ander huis een andere stek mijn wereld kleurde helemaal zwart dit kon ik bijna niet geloven mijn toekomstdromen gingen stuk geen sprake meer van dat geluk is er nog wel een god hierboven ik was verbannen uit je hart nooit gedacht dat ik zo zou lijden het heeft geen zin hier…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Als de rododendrons bloeien bij "Amarant", als het seizoen is gekomen dat ze hun majesteitelijke pracht tentoonspreiden: lila, paars, roze in het landschapspark bedenk ik hoe je leven is geweest: bitter, verscheurd, getormenteerd en dan betreur ik je betreur ik jouw leven, jouw lot en kunnen de bloemen die jou eens zozeer troostten; kan jouw…

Met weemoed, kijkt ze naar de foto de foto van weleer. Met een traan veegt ze over het zo geliefde gelaat. Het enige wat ik van je over heb is deze foto. Ze drukt een kus op het koude glas van de lijst die immer op 't kastje staat. Alleen liet je me achter, eenzaamheid is zwaar, handen wrijvend over de foto, ach, was je hier nog maar.…

Uw spiegelbeeld vloeit in mijn reflectie die ik meedraag met een vlek in mijn schaduw de koude rilling als van de zonsverduistering. Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering. Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef…

Rommelen in de marge heet mijn bestaan Ik weet het nodige maar doch vooral onnodig Waarom niet ontdoen van die veel te zware mantel, aangeschaft omdat koude leek Verkoop hem, zet hem in de etalage, te kijk voor de lichten van aard Zij zullen vinden wellicht een sprank mededogen, welk ze ontberen Een teveel aan last kan mij doen…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt. Tranen die zijn opgedroogd omdat ze niet los zijn gelaten daarom zal de weemoed er blijven…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

Als zelfs de schaduwkant een schaduwkant heeft voor mij de opgaande zon in aanzien niet mag stijgen ik steeds moet afzien van het licht wat ooit mij is gegeven waar blijft dan mijn eigen bloei terwijl alles om mij heen op lente belust is en juist ik daarover nooit kan zwijgen daarom zal ik niet blijven ondergaan wanneer ik mijn…

ze kan het moeilijk begrijpen ze wil alles bekijken en het één met andere vergelijken maar de wonden spreken boekdelen haar stem is weg ze probeert te praten met een uitweg langzaam aan te herstellen maar haar boze dromen die kwellen door de zanderige, heuvelige wegen en de modder onder haar voeten zal zij meer weten dan ons hoe het is om…

Verborgen Verstopt Helemaal opgekropt hartje vol mondje dicht nooit verteld nooit gezwicht…

Het is in elke hoek. In iedereens armen. Het is in elke nacht in elk café. Het is in elke stad waar de eerstvolgende trein heengaat. Het is in elk moment. Zijn afwezigheid is overal.…

Ik leef vooruit in de tijd Zie mijn verleden soms met spijt Ik heb alles wat ik in me had weggegeven Nu voel ik me leeg, op en verdreven Uit mijn eigen levensgeluk Vallen velen brokken stuk Het incasseren lukt niet meer Elke dag doet mij nu zeer Veel kon ik niet anders doen Ik verlang naar liefde armen een zoen Misschien nu wel zonder…

(voor Ides Krill) De vlaggen staan halfstok en ik fiets langs de stek van Anne Frank's boom, die aardig begint te groeien. Gouda ligt bezaaid met de Stolpersteine van Gunter Demnig en de meesten heb ik wel gelezen. Veel jonge kinderen werden ook door de nazi's meegenomen naar de massamoordkampen en jij was daar ook bij, een lief…

Op 13-1-2016, om 11:00 uur verdween jij uit mijn leven, na 37 jaar lief en leed met elkaar te hebben gedeeld. 37 jaar elkaar liefde gegeven, na zoveel jaar, ik heb me niet verveeld. Samen lachen, maar ook samen huilen, het kan niet meer. Nu ben je uit mijn leven weg, wat doet dat ontzettend zeer. Jouw leven lang, je had altijd pech, jouw lichaam…

Mag ik nog een keertje, je gezichtje zien mag ik nog een keertje met je praten mag ik nog een keertje je stem horen mag het alsjeblieft? We dachten: alles is gezegd, alles is gedaan we dachten zo van: nu mag je dan wel gaan we dachten, maar alles ging zo snel we dachten: nu, nu kan het wel. Maar we missen je zo, ze vreselijk we missen je…