Waarom sta je als man zo zwak waarom heb je geen rechten waarom die eindeloze strijd als je voor je kind moet vechten Waarom doe je steeds zo moeilijk waarom gun je hem zijn zoon niet waarom kun je hem maken en breken heb je dan écht plezier in zijn verdriet Jij hoeft niet telkens weer te kijken naar tranen van gemis in zijn ogen naar…

Ergens ver weg ruist een stem terwijl een eerbiedig suizen door het eikenhakhout glipt Ik zie een lijster die daar onwetend hipt door een hoofd waarin alles blijft verhuizen Hier huist het allerlaatst van hem.…

Ik zit alleen hier met de Pasen en ik zwem in mijn verdriet, het had een feestdag kunnen zijn maar dat is het uiteindelijk niet. Mijn allerdiepste gevoelens kan ik niet meer bij je uiten, het vreet aan mij van binnen, het wil zo graag naar buiten. Het vonkje dat er nog over is blijft bij mij veilig gloeien en ik hoop dat jij de brandstof…

Mijn hart is weer gebroken, ik lijm de stukken aan elkaar. Het doet zo'n pijn van binnen Wanneer is het nu eens klaar? Ik weet dat ook jij dit niet wilde maar het is toch weer gebeurd. Toch zal ik van je blijven houden maar ben ook nog niet uitgetreurd. Ik wil je ook niet blijven kwetsen met mijn intense verdriet. Jij heb hier ook niet…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

Later praten we nog een keer over alles wat er scheelde Dan vinden we elkaar wel weer warmen ons aan wat we deelden Later zal lang verlangde troost een lach toveren uit de traan Al dansend brengen we een toast want oude tijden breken aan Later zal ik mogen weten waarom je zo vlug gevlogen was of jouw tijd goed werd gemeten Kon opmaken…

Een dag, een nacht, een hart vol verwachting. Dromend en hopend, verbaast door jou minachting. Een ochtend, een avond, een leven vol geluk. Toen kwam jij binnenwaaien, nu is mijn leven stuk Een droom tegen werkelijkheid, een leeg gevoel zonder reden. Ik wil verder met mijn toekomst, maar zit vast in mijn verleden. Geen pad wat ik kan…

Men trof eens in een labyrint Een heel verdrietig, eenzaam kind Wat was het bang Het duurt zo lang Voor wie gewoon geen uitweg vindt…

In weerspiegelde reflectie Als door een bliksemstraal getroffen Het voltrokken, het prestigieuze 3e uur Een hand verbonden en verstrengeld Strakker en strakker aangetrokken Het koord rondom mijn hals 3 maal na de bekoorde slagen galmend vanuit de verte daar naar waar ik heen tracht te gaan en waar ze dan voor mij luiden In weerspiegelde…

Ik voel me gevangen als een vlieg in een web. Het leven door toevalligheden laten afhangen, ambities die ik niet heb. Keuzes die ik niet wil maken. Op niemands tenen wil ik staan. Niets dat mij nog kan raken. In de menigte opgegaan. Het borrelt bij mij van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Maar ik kan geen nieuw leven beginnen…

Met een koffer in de hand Een rugzak vol verleden Zegt hij zijn huis en thuis vaarwel En begint met reizen Van werelddeel naar wereld Via hoofd en hart Gebruikt hij podia en publiek private stromen Zo waart hij rond al wekenlang Langs eindeloze maanden Door sluiers vol geheimenissen En in nevelen gehuld Doorbreekt hij grenzen en gedachtegoed…

Door de intense pijn word ik van binnenuit opgevreten, door het verdriet tegen de grond gedrukt. De machteloosheid graaft een donk're kuil waarin het ongeluk mij stort. Tenslotte bedelft de eenzaamheid me met de eeuwige vergetelheid. ik ben levend begraven en dood ga ik door het leven.…

Kon ik jouw dromen maar vangen, als jouw ogen weer triest kijken. Mijn hart vervuld van verlangen naar de liefde die mij heeft doen bezwijken. Kon ik jouw muur maar slechten die jij nu om je heen hebt gebouwd. Ik wil er voor vechten zodat jij mij weer vertrouwd. Kon ik je gezicht maar weer strelen alsof we nog gelukkig waren. Ons leven…

Wanneer ochtend geen nieuwe morgen meer is en de nacht haar vals licht ontwijkt ademen uren in alle rust de tijd in en uit de wind waait tijdloos door alle dagen glimlachend schrijdt de klok wijselijk voorbij verloren gewaand verlangen waar het gewonde hart weken snijdt splijt een eerste narcis de aarde in licht bevroren grond, haar hart…

Leg jouw wonden bij mij neer Zo groot en zo verborgen Ik zal ze goed verzorgen Geef mij jouw diepste zeer Herkenbaar, al jouw pijn Ik was wie jij nu bent Ik heb het ook gekend Ik wil graag bij jou zijn Terwijl je in de spiegel kijkt Zie je niets dan al je wonden Verborgen en verbonden Maar niets is wat het lijkt Ik zie…

Aan de rand van de nacht bots ik tegen nooit sluitende ogen, het schreien van een kind maakt zich los uit mijn lijf. In de diepste schemer liggen kreten verborgen, verdrukt door het zwijgen van een grondloze tijd. Scherp spuwt de wind naar vreemde geuren, ruw beukt de dood rond een donkere zerk. Stemmen klinken dof onder dorre…

Geruisloos meandert het verdrietstillende licht speurend door mijn kaalgeslagen landschap op zoek naar ankerplaatsen waar het gericht mijn bestaan geheel verduisterde. De stap, niet meer gezet hangt bevroren in het tij dat nog niet keert doch vluchtig aan mijn zij zich schuchter bekend tracht te maken om het voorhangsel te scheuren…

ik wil alleen nog maar huilen tot alle rivieren, waarin mijn tranen stromen, zijn opgedroogd en ik het zout proef van de pijn van het gemis en alleen zijn van de breuk in mijn hart…

Als een kunst verheven Een aquarel van tranen Glinsterend en zo zuiver Prachtig gevormde banen In emoties gevangen beelden Geven ware gevoelens weer Een tentoonstelling in het heden Gevoed door druppels oud zeer Een galerie vol trieste kunst Trekt bezoekers bij de vleet Mensen als een levende aquarel Tonen openheid van diep leed…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…