Ik schrijf dit voor jou, omdat het mij zeer doet hoe jij over jezelf denkt. Ik wil je alleen maar vertellen dat je een geweldige man bent, op de manier zoals ik je ken. Je mag niet vergeten dat wij allemaal fouten maken om te leren in ons leven. En ik weet uit het verdriet van mijn eigen leed, dat je jezelf het moeilijkst vergeeft…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

ik zal je vriend zijn in de uren dat je me nodig hebt als eenzaamheid je hart vervult maar bind me niet zet geen hek om de tuin waarin ik de zon koester in de vrijheid van het licht ik zal de wind voor je zijn wanneer de zeilen van je schip smachten naar een lichte zucht maar bind me niet ontneem mij niet de snelheid dat het leven…

Slaap maar zacht, jij, Droom maar in de nacht, jij. Weg met die problemen! Weg met die zware vracht! Ik heb je het beste te geven Ik geef jou wel nieuwe kracht!…

Ik ken jou, Daar ben ik heel blij mee. Ik ken jou, Of is het een droom. Ik ken jou, Het is geen droom, maar werkelijkheid. Ik ken jou, En dat wil ik nooit vergeten. Ik ken jou, En het enige wat ik tegen je wil zeggen, is dat ik van jou hou !…

Zijn vrienden er voor altijd? of voor even? Voor een tijdje, niet zo lang of voor het leven? Komt er snel een afscheid? zul je alleen verder gaan? Ben ik soms bang? om zonder jou te bestaan? Vrienden is het een simpel woord? zonder gevoelens, zonder betekenis? Gewoon de tijd samen, Onze vriendschap, over een tijdje geschiedenis? Ik…

Je ziel is wondermooi ik zie het in je ogen in zonlicht, maneschijn je woorden en je handen de kosmos zelf bracht jou bij mij er is geen antwoord zelfs geen vraag het is zoals het is dus blijf nog even als het kan je warmte voelt zo goed…

ons leven is een avontuur vol bergen en met dalen meedogenloos is de natuur zullen we ooit het eind wel halen liefde en vijandigheid doorkruisen ons het pad wat vroeger ooit een vriendschap was wordt nu zwaar overschat maar de reis moet verder en hoe dichterbij we komen zie ik niet meer hoever ik ben door massaalheid der bomen…

Ik mis je schatje nu ik ben gestrand Lieve troostman van mijn buurland Ik mis soms zo.... de verbondenheid Tussen jou en mij verstrikt in de tijd Ik mis je warmte en zachte accent Voel me ontheemd nu jij er niet bent Ik mis je aandacht val sta op en zweef Vervlochten gevoel koester en vergeef Ik mis je lief maatje mijn luisterend…

Ik wens je het kunnen genieten van de stite, genieten van het mooie zonlicht, het mysterie van de duisternis, de kracht van het water, de frisheid van de wind, de rust van de kracht van de aarde, en liefde die alles overtreft.…

Jij zegt altijd de juiste woorden waar ik in kan geloven verhalen groot en klein je geeft mij vriendschap vriendschap die ik nodig heb om te overleven en geeft me woorden wanneer woorden superlatief zijn laat me geloven dat ik alles kan zelf vliegen met gebroken vleugels en zet me weer op het rechte pad wanneer ik blind was opende…

Kilometers kusjes Is de afstand die ons scheidt Urenlange glimlachjes Dat is slechts de tijd Op basis van vertrouwen In vriendschap graag geïnvesteerd Door van elkaar te hou’en En straks met liefde uitgekeerd…

Ken je dat? Die blije momentjes Van kleine straaltjes zonnelicht Plotsteling wat lieve prentjes Even een flits van jouw gezicht Het geeft zo’n warm gevoel van binnen Dat ik loop te fluiten en te stralen Elke dag wil ik opnieuw beginnen Om er weer het beste uit te halen Zo voel je je als je gelukkig bent Het is amper te omschrijven dat…

Pijn. Jij doet mij geen pijn meer. Dat heb jij al te vaak gedaan. Vanmorgen flikte je het weer. Je laat mij altijd in de kou staan. Als jij iets fout doet, dan is het mijn schuld. Ik ben het zat, dat jij mij de vernieling intrapt. Klets je zelf altijd vrij van fouten. Erger nog: je draait het om met je rappe tong. Wees gelukkig buurman in…

Waar ik hem zoek zie ik sporen van momenten die elkaar vinden. Die leiden naar gevonden ontmoetingen. Waar ik me hem weer herinner in een licht dat fluistert over een vriendschap die van alle sporen woorden maakt en ons weer de stem geeft die we zo goed kennen omdat hij ons nooit eenzaam maakte.…

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

Hoe ik me voel dat kan je niet begrijpen Er over praten, het is moeilijk uit te leggen Ik kan het niet verwoorden De juiste dingen niet meer zeggen Ik wil je helpen ik wil je steunen een knuffel geven, een stukje hoop Maar de juiste woorden krijg ik niet gevonden Ik wou dat ik ze kon helen Al jouw wonden…

Het is een vreemd gevoel, maar wel een mooie gedachte Schuil voortaan maar bij mij, kom maar hier met je tranen Ik geef je meer, veel meer dan je misschien ooit verwachtte.…

Zo dichtbij ben je, maar je gevoel zó ver weg Zo verward ben je, maar je uitspraken oh, zo stoer Zo wanhopig lijkt het, maar ik hou je op de been Zo liefdevol ben je, maar je woorden als een mes Zo verloren ben je, maar je hand ligt in de mijne Zo eenzaam lijkt het, maar je bent ècht niet alleen !…

M'n zelfbeeld was de laatste tijd niet zo hoog De kleuren wat vervaagd van m'n eigen regenboog Toen kwam jij je gaf me inspiratie maakte me weer blij Nu schitteren de kleuren van m'n regenboog weer fel als de stralen van de zon Lieve vriend dank je wel…