Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

Wij zijn thuis, wachten op jou, ja, dat zeiden ze -- ooit ook tegen mij.…

Ik ben de kleine zigeunerprinses. Mijn vader heeft een gevaarlijk mes. Mijn moeder had oorbellen, prachtig rood. Nu draag ik ze zelf. Moeder is dood. Haar kralen heb ik ook om de hals. Ze schold mijn vader voor vuil en vals. Mijn mooiste speelgoed heeft zij gebroken En toen heeft vader…

Mama achtervolgt mij, ik geef me adviezen -- die zij zou geven.…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

ook al ben je haar inmiddels bijna vergeten je denkt nog weleens aan bepaalde dagen het zijn van die beelden gebeiteld in steeds brosser wordende gesteenten die langzaamaan vervagen toch altijd blijf je het ver weg voelen en weten dat je onlosmakelijk uit en naar haar zult blijven heten altijd voel je meer van haar te zijn dan van…

Vader zit mij na, we rennen om de tafel -- drie keer, altijd drie.…

Aan ene jonge moeder met haar lieveling op de arm. Wil hij u te ontworstlen trachten - 't Springertje in zijn tweede jaar? Vrouw, de jongen wordt te zwaar Voor uw luttle lichaamskrachten. Dansend op de moederarm, Moet ge 'm torsen en bespieën; Op en neer van moeders knieën.... Maakt hij u niet moe en warm? Schoon ge uw antwoord niet…

Zondagmiddag, de krekels naaien de stilte. Ik volg de spoorbaan, de brandnetels bloeien, de bramen smaken naar niets en naar bloed. Het dorp ligt verscholen in dichte grijzen. Ik herken het, dit lopen: zo kwam ik thuis. Van het nog warme huis staan de ramen wijd open. Het bijna doorzichtige hoofd in de kamer is van mijn vader, hij kijkt niet…

Ik droomde dat ik nog een kind was, bij mijn ouders aan tafel was aangeschoven, ze glimlachten met hun gezicht van vroeger, geluk was naar de nacht verschoven. Zwijgend zaten we dicht bij elkaar, bewegingsloos en kaarsrecht op onze stoelen, het vertrouwde vertrek was dun verlicht, ik kon hun warmte voelen. Toen schrok ik wakker van iemand…

Mama is boos, ze laat me Ik moet maar groot genoeg zijn Haar mamatijd is voorbij sinds de scheiding Nog geen nieuw begin Ik moet maar lief zijn voor haar haar verwennen en helpen tot het beter gaat Ik moet maar niet letten op de stemmen die me bespugen met scheldwoorden en mijn gedachten bedekken Ik moet maar naar haar luisteren…

de haren moedwillig verward het hemd nonchalant ongestreken de broekspijpen kundig versleten gemaakt gerafeld als echt de sneakers gelompt -tegen zweverigheid- een veter nauwlettend vergeten de trui met de naden naar buiten gekeerd al heeft mam het anders geleerd en dat ze zich hoedt om mijn vintage te wassen -een jekker uit…

‘Mijn hoofdje, moeder, doet mij zeer’ Riep ik voorleden nacht. Weldra zat moeder naast mij neer, Die troost en laafnis bracht. Zij hield mijn gloeiend handje vast, En bood mij koele drank, En bad voor mij, bij leed en last; Mijn hart werd minder krank. Ik sliep, ontwaakte zonder pijn, Met d'eerste morgengroet, En dacht:…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aangeleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormeloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. -------------------------------- uit: Echo van een echo, 1990…

Het is weer vrouwendag En ik denk aan jou Hoe je me voorging In vrouw te zijn In mens te zijn Je wijsheid Je zelfstandigheid Onafhankelijke ziel Dat was wie jij was Dat is wie ik ben Door jouw voorbeeld Vrouwendag is voortaan jouw dag De dag waarop ik de vrouw eer Die mij leerde vrouw te zijn…

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed. Toen hij zijn hoed had opgezet zei ik, nou, dit gesprek is makkelijk te resumeren. Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen. ------------------------------- uit: Beemdgras (1968)…

Elke keer wanneer je vertrok besefte ik dat je levens ging redden Elke keer wanneer je vertrok wist ik niet wat ik moest denken Ik was ongerust en maakte me zorgen om jou En wat als het de laatste keer was dat ik jou zag? Je liet me alleen met al die gedachten Wat verwachtte jij van mij? Verwachtte jij dat ik jou ging steunen? Ik kon geen…

trots was je op jouw groene vingers als de camelia weer in de knop stond, die niet kon wachten om te ontluiken trots was je op jouw kinderen ieder op jouw eigen manier op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal trots was je op jouw paleis, die je aan het eind moest verruilen voor een kamer waar jouw hart niet voor klopte trots ben…

de moeder is een boom een reusachtige eik het onvermijdelijke onderdak dat met machtige armen haar schaduw werpt over de kinderschaar wie waant zich veilig wie bedwingt haar schaduw wie ontbeert het licht wie heeft geen schaduw wie voelt gebrokenheid de moeder is de meesteres van de schaduw ze onderschept het licht na het schimmenspel…