5.729 resultaten.
Op een zekere leeftijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 52 Vaak in de ouderdom
herken ik iets van de ziel
van mijn vader, toentertijd
toen hij doorheen zijn laatste jaren drong
Nu begrijp ik dat hij
in de fase kwam en doorleefde
dat er nog een grens
van loslaten bestaat
Men groeit verder weg van zijn nageslacht
er is nooit daarover gepraat,
ik had er zelf nog geen weet
van nóg een atmosfeer…
Zwartoog
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 76 Stilte beweegt in stilte
sober in zichzelf gekeerd
leegte daagt leegte uit
veroordeeld tot niets.
Weemoed
zichtbaar
melancholiek
verblijft in
een brief.
Neem de heldere zon
desnoods de slapende maan
zeg je in verlaten taal
die zich uitstrekt
aan de horizon.
Het zwartoog kijkt
in leegte van een afstandelijk hart
woorden zijn geen…
Wakker liggen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 38 De nacht neemt, traag en stil,
onherroepelijk bezit van de dingen,
doet levendige kleuren verdwijnen,
maakt alles ondoordringbaar en kil.
Als ik, wakker liggend, minder zie,
dringen geuren zich meer op,
evenals geluiden, overdag verscholen
in een omvattende chaotische melodie.
Vervormd door de tijd
komen herinneringen boven drijven,
die…
Laatste strohalm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 46 Voorafgaande aan
het bijzondere moment
dat tot een hoogtepunt zou leiden
ging hij geheel onverwacht
een nederlaag tegemoet
historisch in zijn verslagenheid
Er waren angstige dagen geweest
van grote twijfel in de buurt
waar de groene bomen zwegen
en natte regen alle talen sprak
Sprakeloos was hij geweest
in al zijn nederigheid beledigd…
De sprong
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 43 Als de grond drassig is
van tranen
spring ik over de plas
Er spat nog modder op
Ik veeg het af
en loop door in ferme pas
Als de grond droog
van zonnestralen
verharding geeft op paden
houd ik in
om stil te staan
me te beraden
hoe in hemelsnaam die sprong
zo licht, zo soepel
genomen leek
Omdat ik niet ontweek?
Omdat ik ergens…
PTSS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 Hij uit het niet, maar 't ligt op de loer,
angst, opgekropte woede,
spanning die hem wakker houdt
en constant op zijn hoede.
Hij voelt zich schuldig, schaamt zich zo,
vindt niet de woorden dat te zeggen,
hij denkt dat hij tekortgeschoten is,
maar hoe dat uit te leggen.
In de groep zijn woorden niet nodig,
voeren ze dezelfde strijd,
gedeelde…
Zwijgen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 We zitten op het stille terras
in warm avondlicht,
het plein is aangenaam leeg,
ik kijk naar jouw gekweld gezicht.
Jij behoort niet tot het soort
dat achteloos met woorden strooit,
maar in zwijgzaamheid geborgen
spreek je toch meer dan ooit.
Wees niet bang, zeg ik,
gooi de deur niet in het slot,
ik ben er, zit tegenover je,
iedereen komt…
Kwetsbaar dochtertje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 47 Het landschap van je jeugd is nog herkenbaar
in je gezicht, sterk doorlijnd en gebutst,
met het verstrijken van de tijd kleurde alles mee,
verzonk in je, werd stevig door elkaar geklutst.
Langzaam verdween wat zin verleende, betekenis gaf,
en zeker, 't is verschrikkelijk van niets meer te weten,
maar pijnlijker, zo niet volstrekt meedogenloos…
Spes mea fumus est
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.099 Wijl ik dus zit en smook een pijpje aan de haard
Met een bedrukt gelaat en d'ogen naar de aard',
d'Een elboog onder 't hoofd, zoekt mijn gedacht de reden,
Waarom 't geval mij plaagt met zo veel straffigheden.
De hoop daar op, (die mij vast uitstelt dag aan dag,
Schoon dat ik nooit iets goeds van al mijn hopen zag)
Belooft mij wederom haast…
Smeerlap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Je beweegt je schijnbaar opgewekt voort,
smaakvol gekleed in een sociale jas,
gebruikt smeltende taal als vangnet,
maar jouw ogen zijn koud en hard als glas.
Er trilt afgunst in je stem,
er leeft wreedheid in je gezicht,
de ander komt niet in jouw wereld voor,
noch de ravage die je hebt aangericht.…
Diepe vijver
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 Een diepe vijver met groengrijs water,
in zichzelf rustend, bewegingsloos,
bladeren van een overhangende tak
drijven op het donkere oppervlak,
er is wat zwerfvuil ingewaaid.
Een windvlaag, die over het water strijkt,
het voorzichtig heel zachtjes aait,
doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes,
opgelost voor ze de walkant hebben bereikt.…
MIJN LEVEN DAT MIJN LICHAAM DRAAGT
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 59 <<<<<--------------->>>>>
mijn leven dat mijn lichaam draagt,
de zoemende koelkast in mijn hoofd,
regen of loeiende dagen in de zon, nooit is er beheerstheid
onophoudelijk gaat de chaos
als een dier tekeer
de zwarte sneeuwvlokken van de willekeur
gevaar in het verkeer?
ik heb inzicht mevrouw
tegenslag, stoplicht, willekeur,
ik laat…
Diepe vijver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Een diepe vijver met groengrijs water,
in zichzelf rustend, bewegingsloos,
bladeren van een overhangende tak
drijven op het donkere oppervlak,
er is wat zwerfvuil ingewaaid.
Een windvlaag, die over het water strijkt,
het voorzichtig en heel zachtjes aait,
doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes,
opgelost voor ze de walkant hebben bereikt…
vergeef de wilde kat zijn beten
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.189 vergeef de wilde kat zijn beten
als eenzaamheid de overhand mocht krijgen
begint de wilde roos te bloeien
de meidoorn geurt
haar kleur is rood of wit
violen spelen in de tuin met licht
jasmijn blijft aan de strijkstok hangen
de weemoed om het alledaagse leven
'wie er passeert, wie er blijft hangen'
is niet te overbruggen met een stukje tuin…
KEN U ZELVE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.568 ’t Is alles allen niet gegund.
Niet wat gij WILT, maar wat gij KUNT,
Bepaalt de maat van ’t vruchtbaar leven.
Gelukkig die ’t bereikbaar punt
Niet, vruchtloos, wenst voorbij te streven!
Die naar ’t niet hem gegeevne tracht
Verspilt zijn tijd, vernielt zijn kracht.…
Schaamte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 75 Zij staart in de spiegel
een puist ontsiert haar gelaat
frustraties maken zich meester
van het nog jonge puberbrein
Onzekerheid krijgt macht
zij twijfelt en vraagt zich af
'Ben ik wel goed genoeg?'
stilte is het antwoord
Een beugel bedekt haar tanden
nog een halfjaar te gaan
dan kan zij eindelijk eens ontspannen
weer lachend in het…
Sterrenstof
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 Hier volgt een inhoudloze mededeling
U denkt wellicht hij schrijft dat uit verveling
Een lofzang die het grote niets bezingt
Het onaanwijsbare dat ons omringt
Het woordeloze Zijn van heel
het al
Waar e gelijk is aan mc kwadraat
Dat over een miljoen jaar weer vergaat
En wederkeert tot stof in berg
en dal
En dat als mengsel, voor het…
De handdruk.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.094 0, tintel' uw hart in de druk van uw hand:
Ik dank voor een vinger twee, drie!
Ik walg van een kneepje, koket en pedant,
Een pink van een man van genie...
En, vrindlief, uw bevende, klevende hand
Is waarlijk mijn antipathie!
Verstijve de hand, die de hoveling speelt;
Beleefde, vernedrende hand!
Verdorre de hand, die verraderlijk streelt…
Nieuwe geuren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 41 Als liefde vergaat tot enkel stof
en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden
volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum
verdwijnt de einder verder uit het zicht
en wordt geen enkele rozenstruik gemeden
Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert
is het onverwachte dat langzaam wordt geboren
natuurlijk was dat schuilend op…
Dat je teweegbrengt
gedicht
3.0 met 42 stemmen 18.752 Dat je teweegbrengt
is van meer belang dan
wat je teweegbrengt…