Zomerlicht waast als oranje menie achter mijn gesloten oogleden en Zomerwind drijft mijn gemoed op tot romantiek - ik verbaas mij nergens over er is niet meer dan het genoeg- Een mussenorkest vertolkt de groei van mais…

De herfst talmt nog tussen de blauwe lande' en buigt over ze met zegenende groet, als warmte hangt lang over avondstranden of vreugde nazingt in een klaar gemoed. Zijn heldre, toch gedempte zegeningen, doordrenken het hart met zó zoete kracht, dat het de last der allerzwaarste dingen voelt slinken tot veerlichte vracht. De ziel, bevrijd…

Ik weet maar weinig woorden mooier. Niet vanwege bomen die zich uitkleden in de wind en zo, of hongerige meeuwen in natgrijs beweeglijke wolken die je naam krijsen. Dat is het niet. Gewoon als woord weet ik geen mooier of jij moet een woord zijn en herfst zijn.…

Klaag niet over herfst die steeds je nerven kerft dus warm een lach op je gezicht zie een straaltje zonnelicht lees dit zomers herfstgedicht elk mens, een vrouw of man ja gewoon een lach het mag op deze trieste herfstdag!…

Groen-omlommerd, wit-betegeld, Springfontein, nog immer zwijgt gij? Stil-bekommerd, dicht-verzegeld, Ziel in 't donker, woordeloos, híjgt gij? Zie de purperen bloemtros bengelen In 't geblaarte. Hóor de lente, Zoet als 't lief in Kedars tente, Loof- en vogelstemmen mengelen. Moet uw hof nog langer wachten? Breek het zegel voor de noen…

Een nieuwe herfst rolt mijn erf op komt binnen zonder kloppen terwijl ik nog blader in een najaar van voorheen straks zullen ze mengen de verleden tinten met de nieuwe dood het kleurrijk dwarrelen zal sterven in een winterdans ik kniel op het tapijt van herinnering vormen van weleer boetseren beelden in mijn geheugen zetten zielloze…

ik wachtte op de lente verlangde naar de zomer zag uit naar de herfst en wilde de winter voorbij en steeds weer werd mijn geduld op de proef gesteld…

Ik ben de herfst. Ik ben de regen. Ik ben de storm. Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

Regen regen regen wij kunnen er niet meer tegen lieve heer doe ons een lol wij willen heel graag zon op onze bol dat verandert ook de sfeer maar regen keer op keer ik weet wij kunnen er niets aan doen maar het was een slecht zomerseizoen op naar het volgend jaar hopelijk hebben wij dan geen commentaar.…

Haar laatste dagen zijn gekomen, Ritselende bloemen kondigen de herfst aan Ze heeft haar best gedaan Haar tere lijf kan het hoofd haast niet dragen, Zo mooi is ze weer Ook deze keer Ze keek met haar bloemenhoofd De wolken uit de hemel Want zon had ze nodig Haar palet is niet te evenaren Van kersenrood tot limoengroen Blauw eens heel…

In de laatste zomerdampen bruisen buiten de herfstbuien hemelwater stroomt traag -zoals het bloed van Abel- schijnbaar achteloos het lege land in kreunende kruinen buigen diep ritselen kleedt zich in het geraas van een onzichtbare hand die meedogenloos het land ruw strijkt het fladderen sterft in bulderen weg totdat een schijnsel alles…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

vandaag hier en daar een windvlaag die wild wordt van losvast blad, het is een windvlaag die alles losmaakt en weer loslaat, behalve haar woesjwaai met blaadjes morgen kans op een windvlaag met vlinders in de buik ze fladderen rond blaadjes die hun boom loslieten wees alert: de blaadjes springen op vlinderen mee hang ik een zwerfblad terug…

Flitsen vliegen langs de lucht het lijkt welhaast dag. De donder is vliegensvlug kijk daar valt een tak! Een auto zonder passagiers zit onder het gebladerte weinig resten rijp voor de sloop en ik denk alleen maar: wees blij, het is alleen schroot!…

In Lapland is de eerste sneeuw gevallen Zo maakte ons de nieuwsdienst openbaar De winter klopt, en in de rendierstallen Hoort men een querulant gebrul weerschallen De eerste sneeuw. Daar zijn we mooi mee klaar Verstomd, het wandellied van duizendtallen Verstard, de surfplank en de tennisballen Voorbij, het hele zomerrepertoire Zo'n nieuwsjuffrouw…

Langzaam zweven witte wolken en spelen in het hemelse blauw Eindelijk weer eens zon na regen voor mij en voor jou…

de storm kreunt in kruinen stotend ontbladert het gewas de herfst nadert ras met schreden en weer lijkt de zomer eeuwen geleden…

is het ‘t vallend dwarrelend blad dat me somber maakt? zijn het de kleuren geel bruin rood of is het de geur van verschralend blad dat me zo weemoedig stemt? met ieder blad of iedere noot die naar beneden valt of rolt raak ook ik iets kwijt ik sterf mee, verlies iets van mezelf soms wil ik het verliezen maar meestal niet houd ik het…

Heeft u kunnen genieten van de zon ik zat meer onder een paraplu op het balkon wat viel deze zomer tegen vijf dagen zon hebben wij gekregen ik luisterde niet eens meer naar het weerbericht heel voorzichtig 's morgens het gordijn opgelicht en tja, het viel weer tegen de dag begon weer is met regen en als je mazzel had eindigde het met een beetje…

Op bergen had de winter hoog Zijn witte vaan geplant, En zag met koud en glinsterend oog Omlaag op 't groene land. Dáár rustte gouden zonnegloed Op 't langgepluimde gras; Dáár toefden warmte en overvloed, Alsof het zomer was. Of was de lucht niet blauw en klaar, Al kromp de blijde dag? Geen bloempje nam de vijand waar, Die op de hoogten…