Oh mopperend volk, nu regent het weer, verleden maand was het de sneeuw, oh mopperende mensen, telkens weer, te moeten afgeven op het weer. Van deze regen wordt een mens zo nat, de sneeuw maakt alles wit en glad, de zon, is wat we willen zien, zou die op afroep komen dan misschien. Al is ’t dan alleen maar, om van die mopperende…

Het ongelezen boek viel naast hem neder; Hij streek langs de ogen met een vage hand, En keek naar buiten: 't eerste lenteweder Betoverde het schemerende land. Er was een waas van het aanvanklijk lover Om het afzonderlijke, zwarte hout, En iets als zoelte zweemde de avond over, Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud…

Ik hou niet van ijskoude dagen Van wind die door de kieren waait Oh was ik maar een zevenslaper Geen hond die blaft , geen haan die kraait Maandenlang ver weggestoken Me hullen in mijn eigen huid En ademen op mijn eigen ritme Geen mens te horen, geen geluid Laat me ontwaken in de prille zomer Wanneer de kievit wiekt boven het land Laat…

winter snijdend koud géén mes nodig wel warm aankleden hoor brrrrrrrrr…

Onverwacht mij tegen in 't nog winters jaar op de sprong der wegen bloeit de hazelaar. Tegen 't licht gehangen slingertjes van goud; aarzelend, bevangen raak ik aan het hout. Trillend dwaalt van boven 't fijne wolken los; en met bloei bestoven in het naakte bos blijf ik in een beven teruggehouden staan, en ik raak…

De winter is nu eindelijk gekomen, En beemd’ en woud zijn wit van sneeuw en rijp, Bevroren zijn de vlieten en de stromen, Verdord is al wat vruchtbaar was en rijp. Een loden hemel drukt thans op het land, Nu sluimert Moeder Aarde haar lichte sluimer, Dra komt de tijd waarin de zon weer brandt, De dagen lengen, ook het zicht wordt ruimer.…

het oude jaar is weggeschraapt restjes zeer kruipen tussen tegels en voegen elke dag opnieuw lichtverlenging van koude korte dagen voorzichtig dromen sneeuwklokjes ik hunker naar hun wit…

't Was winter. Onze dirigente verlangde hevig naar de lente. Ze stak zichzelf in lichte kleren en liet ons vrolijk kwinkeleren.…

ik ben Herman als ronde oliebol wil ik graag sucade en krentjes door mijn deeg plus een scheut bier voor wat losbolligheid mijn platte nichtje Susan appelflap zegt dat zij frisser is van beet poedersuiker bedekt ons als zoet familietrekje…

(op naar 2011.. ) de nacht daalde rond alleen gelaten straten ik zag een stille man hij verstond mijn eenzaamheid en droeg een kroon van sneeuw wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas bevroren door de ferme kou droeg slechts illusies van mijn witte nevels zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte dagen dragen…

De aarde is met een dikke deken van sneeuw bekleed waarop de bomen in witte winterstilte roerloos staan en de blauwe hemel, de winterse zon aan alles betovering geeft maakt het sprookje compleet maar... nu zijn we de sneeuw met alle ontberingen vertragingen, gladheid en kou een beetje zat nu verlangen we naar de lente mooie lente…

Als de vorst z’n kroon afzet, voor een schaduw van wie daar gaat, ingepakt in stijve kleren voorzichtig over straat, het hoofd in livrei verbonden, stram als een lakei, onder witte mutsen door de sneeuw gehaakt over de tuin en schutting allebei, laten zich verdwijnen over glibberige paden heeft ook zijn stil verlies gekend tussen…

Het grauw van late herfst verdwijnt. Winterdekens schudden de aarde suiker wit. Gestampte sneeuwmuisjes onder het lopen. Mijn ogen verorberen dit pure en echte. Snel, snel nog even voor de strooiwagen verschijnt.…

De tuin is toegesneeuwd; 't gazon Ligt onder 't hoge witte duin bedolven. Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! 't Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is 't hart, dat gaarne branden zoude Van ongeduld naar Uwe komst. Vandaag? O, nacht en…

Vol naalden vliegt de lucht, vol priemend ijsgekertel, dat glinstert in de zon, en, met de asemtocht gezwolgen, kilt en kerft de kele en ‘t haargespertel, dat in de neuze temt de toevoer van de lucht. ‘t Is bijtend koud. Een spree van witheid, ongemeten, ‘t zij waar ge uwe ogen vlucht, ligt overal gespreid; ‘t is snee tot in uw huis,…

met sneeuw en ijs word 2010 voltooid jammer van de flauwe winter er mag best wat zout worden gestrooid…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

hoe de kou me bij de lurven grijpt tot op het bot onderkoelt mij ondubbelzinnig naar warmte -jouw warmte verlangen doet…

op de weg terug naar het licht wijzen kaarsjes ons de weg... achter een berijpte horizon wacht mogelijk het geluk of wellicht iets van verdraagzaamheid…

de winter dicht zegevierend op de volheid van stemming die zijn verband is met het jaargetijde door alles te geven op grote schaal de kracht van de natuur ontboezemd zijn witte schoonheid prachtig besneeuwd zodat alle ogen op haar gericht zijn dat wordt door lief en leed met elkaar gedeeld overal in ons land...…