Vleugels omhelzen klein lichaam in het water stilte draagt het leven Op het water glijdt de moederfuut, gedragen door geduld, haar rug een warme schuil- plaats, waar het jonge leven zich vouwt. De wereld glijdt voorbij, maar hier ademt alleen rust, elke beweging vol zorg, elke stilte spreekt teder. Tussen haar veren ligt het kleine lijf…

De dato antwoordend deel ik u mede op het gevaar af dat ik ga vervelen: het kon inderdaad en kan soms verkeren nu eens bij deze, dan weer bij gene eromelomaan in hemelse sferen golden delicious verglijkend met peren als ik niet loog, zou ik fabuleren een slang in eden, ik zou het haast zweren nimmer een dwalende in het nirwana…

Als de wind stormt en wervelt, sta ik stil in het midden. Wanneer de aarde draait en al haar verhalen vertelt, blijf dan bij me. Niets kan mij hier weghalen — ik ben zielsgelukkig hier. Laat de wind lekker waaien, en de aarde rustig draaien. Ik blijf hier. Voor altijd. Voor altijd hier bij jou.…

zacht zijn mijn woorden die liefelijke taferelen kleur geven in soms monumentale composities vaak het doek rakend en onbewust ziel gevend met gedurfd openen daarbij het hart toucherend gelukkig zonder schade en pijn waar dan het lieve mij wordt aangeprezen en ik door die lift een stukje meer wordt verheven met mijn lach die…

jij hebt de paden voor mij heel subtiel geeffend met alle creativiteit die jij bezat zoals de knipoog als blijk van elkaar verstaan in lieve emoties die snel doorgroeien naar stevige fundamenten waarop onze relatie ooit zal kunnen staan ook mijn hand heb ik jou als steun gegeven en de vingers hebben met elkaar het oude…

Onze eeuwige liefde begon te waaien -- en vloog het bed uit.…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak beschut het fel gejaagde waterwild in de strengeling van schaarse struiken langs de waterkant teder ingebakerd geborgen nu bij haar haar heetgebakerd breekbaar kind…

Als ik met mijn intuïtie vooruit zou vliegen, verder dan het groen van de aardbeienvelden en de regenboog- strepen van de tulpen bij Amsterdam over de vluchtigheid van alles heen ver genoeg voor een overzicht en een glimp van het Grote Geheim van liefde in het leven zou ik dan beter weten wat goed voor mij is of weet ik dat toch wel en…

Geef mij houvast daar waar ik twijfel. Geef mij steun daar waar ik val. Wijs mij de weg daar waar ik ronddool. Bemoedig mij zodat ik voortgaan zal. Aanvaard de liefde die ik wil delen. Wees een twee-eenheid in ons leven. Laat mij nooit eenzaam staan. Laten wij de rechte weg altijd samen gaan. Ach, niet altijd zijn wij vast verbonden…

Honderd Om op te stappen En één Om door te gaan Die ene reden Blijft ons binden Al de anderen Gaan eraan…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

haar ogen dansten te snel verloren hun fixatie als op een innerlijk bevel ik zag dat de rust nabij was want haar kleine overwinningslach had iets opmerkelijks dat haar rust had gebracht wij hebben later onze ontmoeting tegen het licht gehouden jouw rust tekent groen de enige kans tot verbinden met een alles of niets protocol…

Steeds meer tonen voegen zich toe Aan het wegebbende vogelorkest Een mummiedonkere spons wist hoe- Genaamd het licht uit vanuit de West Een vaag gonslandschap nabroeiend Waarin de wind allengs haar adem stokt Dompelt telkens weer onvermoeiend De zon kopje onder in een inktpot. Telkens een nocturne van coïtussen Ontspint zich daarin nachtelijk…

Stilte tussen ons geen woorden, toch zo veel meer je blik zegt alles In de ruimte tussen onze woorden voel ik jou, de pijn die onuitgesproken blijft, het verdriet in stilte. Toch zie ik het, zonder oordeel, zonder druk, en wil ik naast je staan, in alle kwetsbaarheid, met een glimlach. Niet altijd zijn het bloemen die mijn hart verwarmen…

Ik zoek naar woorden en ik vind er geen. Ik neem uw hand en blik u in 't gelaat En fluister, als een bede, uw naam alleen... Hoe zal ik weten of gij mij verstaat, Als ik blijf zwijgen en zo bitter ween, Omdat ik voel waartoe geen taal volstaat? 'k Voel me als een kindje, dat een volle kelk Langs diepdoorploegde paden zoetjes draagt…

mijn staat van leven laat mij zijn, laat mij liefhebben de klank, het spel – niets is te veel het ritme uit verre landen vrijheid in het verschiet het leven als spel – zoals ik het zie in stilte groeit een zachte kracht als een toverspreuk, een wereld die lacht een vlam die door de ziel gaat waarvoor woorden niet bestaan het sein van…

Stil zit ze, kijkt voor zich langs hare wangen rood, haar vingers bewegen zich op hare benen bloot. Haar lichte haar is stil, de ogen zijn niet te zien, haar borsten staan stil, niets te geschien. Onder haar kin is rood - warme schaduw, en in de lichte schoot donkerder schaduw. --------------------------- uit: Verzen (1890…

aan je voeten dansen in dauw en jij, je naam in mijn mond ik drink je stilte elke druppel leeg mezelf uit, jij vult alles raak me voed mij laat me je liefde voelen…

je verraste mij in blond passeren zelfs je paardestaart heb ik niet goed kunnen signaleren omdat er zoveel lege dagen in zaten zonder taal of teken met slechts de schaduw van liefde die er ooit was ik was beduusd onverwacht zoveel jou te ontmoeten terwijl mij negeren gangbaar was toch lijkt het rood van de loper weer zichtbaar…

voor mij is een streling altijd een gebaar van huid op haar...…