De hele tijd corrigeren ze elkaar met hun kleine bewegingen kleurrijk en met een sympathiek gebaar ze doen het voor elkaar, en met elkaar dat heb ik nu door, de hele tijd op het grasveld in het park naast de onverstoorde mierenhoop mijn minnares ligt naast me in minirok met geurige bloes haar dijen zijn vol zoals ik ben van haar borsten…

Ik dreef in de zee van jouw ogen, ze loodsten -- mij jouw haven in.…

eigenlijk is schoonheid het fraaiste dat er in jouw ogen kan bestaan momenten van verrukking wellicht waar je zó aan gehecht bent geraakt louter en alleen omdat ze ontroeren een vorm van tederheid op het gelaat van je geliefde bijvoorbeeld of het puur romantische landschap in de laatste gulden zonnestralen van een zoele zomeravond zomaar…

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

Kus zo vaak je wilt en kus nog vaker, altijd -- kus je te weinig.…

eigenlijk is schoonheid het fraaiste dat er in jouw ogen kan bestaan momenten van verrukking wellicht waar je zó aan gehecht bent geraakt louter en alleen omdat ze ontroeren een vorm van tederheid op het gelaat van je geliefde bijvoorbeeld of het puur romantische landschap in de laatste gulden zonnestralen van een zoele zomeravond zomaar…

wij wisten onze bloemenwei halve meter hoge stelen waarin wij speelden kleuren ademden geuren zagen wiegen in vreemde melanges afhankelijk van weer en seizoen ook wij veranderden in de tijd als wij op de moswarme aarde doken en met gesloten ogen het leven om ons heen groetten de rust proefden van zien zonder bekeken te worden…

Tussen dag en nacht is slechts één verschil 't is net wat je verwacht rumoer over dag, 's nachts stil. In 't licht van de dag geniet ik je figuur zie je gezicht en hoor je lach zet je mijn hart in vuur. In duistere nacht betast ik de lijn van je gezicht dan fluister ik zacht, “Voor jou is dit gedicht.”…

Elke klank die ze speelt voelt als thuis, een plek waarvan je niet wist dat je ernaar op zoek was. Haar ogen, smaragdgroen met een vleugje oceaan, glinsteren met de mysterie van onontdekte wateren. Haar stem stijgt, warm en vrij, terwijl we dansen, begeleid door het maanlicht. Haar woorden blijven in de lucht hangen, zoals de zoetigheid van…

ze spreekt niet nevelt zich in stilte haar ogen flitsen niet ze staan vast haar atelier is al vol Schubert’s Letzte Hoffnung zij legt klanken vast ragfijn in truffeltjes zat hij maar vast aan haar toonladders hij kon kijken naar haar handen naar de rode rozen op haar met verfspatten besmeurde jurk regenboogjurk van rode rozen…

natuurlijk heb ik leren zwemmen mocht ik in het bad les geven maar toen ik in jouw ogen keek en dook voelde ik voor het eerst hoe water langs hoofd en oren floot in wild gespartel zonder enige coördinatie inademend kon het water niet op de souplesse van het door water glijden was ik ergens in mijn koppie totaal even kwijt…

Liefde bestaat En onvolmaakt In elk deel Vormt het toch Een volmaakt geheel…

De woorden liefde, verdriet en kus zijn zo mooi -- dat ik er van droom.…

Als het het enige was dat hier lag, als de stenen hier niet lagen en de wielsporen, bierblikjes en lichtvlekken, als het niet zo nodig iets moest zijn zou het nu gaan bewegen. Het zou op zijn kop kunnen gaan staan. Het zou op zijn tenen uit zijn uitersten glijden en het zou je inpakken in een kudde vlaggen, fietsen en melkflessen, mooi…

Mijn vriend gaat, geeft me een roos van de struik, helaas -- in de knop geplukt.…

Waar ben ik? vraagt ze terwijl ze naast hem ligt te hijgen in zijn warme zomerbed en hij haar dient met zijn fraaie liefde bij mij antwoordt hij alsof dat niet vanzelfsprekend is in bed, tussen de lakens voegt hij er aan toe nu ze naast hem ligt in haar onbewolkte schoonheid vol vragen, lachend en verbazend als een jonglerende liefdes…

Jij bent poëzie, slapend in een logeerbed -- en ik blijf kijken.…

ready, ready go roept de oude prins als hij het stalen ros bestijgt de liefde beweegt hem voort van huis naar haar het verlangen is te groot enkel om het licht het zonlicht met haar te delen de bezwerende reis tot de laatste lichtglans van de schemer…

ze ligt in het gras met gesloten ogen dromend over die ene dag die dag was voorbijgevlogen vandaag is het een jaar geleden het was op een maandag dat ze hem voor het eerst zomaar in de trein zag ze zag hem en bleef kijken de bliksem sloeg in hij keek ook naar haar dat was het begin ze stapten allebei uit op het volgende perron ze…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…