De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

het was een warm weekend en het leek of mijn verjaardag elke dag wel “alvast“ werd gevierd. op de vooravond dan, lekker in je armen keek ik terug met enig weemoed. och, zoveel mensen zijn er niet meer. het gemis doet me zeer. wenste me even een terug in de tijd niet kunnen slapen voor je verjaardag (ik wist het nog zo goed) geen zorgen…

ieder jaar weer dan wappert de vlag en vieren we feest met een vrolijke lach we juichen en springen we dansen en zingen ons helemaal dronken op jou wordt geklonken we herdenken de dag dat je licht zag op aard want dat is toch minstens een knalfeestje waard!…

Met 50 gaat het grote tellen beginnen niet het aftellen, juist het optellen van wat je hebt bereikt, verkregen, ontvangen Soms blijft de teller bij 2 hangen soms slechts bij 1: Die grote eerste eigen plaats: de compilatie van jezelf met je verleden, je heden, je kansen, je bedreigingen, je winst, je verlies en het netto resultaat van 50…

Veertien jaar. Ik liep de kerk in. Ik zag je, werd aan jou voorgesteld. Eén keer proef draaien: als acoliet, als meisje... in een tijd van te weinig misdienaars, toen. Samen met mijn vriendin Jackie. Wij werden vrienden, voor het leven. En ík ben die kerk nooit uitgelopen... en in de pastorie, zelfs in de tuin bleef ik gesprekken met jou…

en vrolijk liep in trap afwaarts, wie deed me wat vanmorgen. Ik werd 50 en dus middelbaar, weg met alle zorgen. Vandaag zou ik dus Sara zien en jawel hoor, heus daar zat ze, pontificaal in een luie stoel, de handen saam als bad ze. Met weelderige vormen, een pruik met rode krullen, een diepe grijns op haar gezicht. Het was waarlijk om…

Emelie is Emelie Emelie is de vrouw van Lammert Emelie is de moeder van Stan en Nout Emelie werkt, Emelie praat, en Emelie wandelt Emelie wandelt elk jaar met ons in de laatste en de eerste dagen van het jaar Emelie praat met iedereen van ons terwijl ze wandelt met Jeannelies en Rijanne, met Richard en Marcel, met Jool en Els…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

De dag waarop ik elk jaar denk aan je geboorte, Godsgeschenk. Je bestaat, ademt, leeft, straalt, lacht, ontvangt en geeft, je groet, omhelst, kust en wordt gekend, kind wat ben ik blij dat jij geboren bent!…

Met het vallen van de avond kwam de vrede, de rust na al het jagen van vandaag. Met schroom heb ik dit huis maar weer betreden al was er verder niemand hier, geen buur, geen vriend. Toch was ik niet alleen: er waren wensen, bloemen, berichten aan de telefoon en zeker ook gebeden. Vandaag heb ik een jaar erbij gekregen, en dat is vreemd maar…

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

De tijd staat niet stil, maar verloopt als het water dat nooit terugkeert naar de bron. Intussen doet het waar het voor dient: het lest de dorst van wie wil drinken; wast de dingen die om klaarheid vragen, om gereinigd weer te zijn wat ze in oorsprong waren; zo is ook de tijd die steeds weer heelt en koestert, tempert en verzacht. Gelukkig…

LANGSTE DAG Drie maal zeven In de zesde maand Van het jaar Langste dag, Zomer die op Uitbreken staat Vierentachtig schrijven We als jij op deze Bijzondere dag Geboren wordt Jonge ouders die Verrast zijn met Hun eerste kind - Een zoon, ja, u heeft Een zoon, en jij Verdwijnt meteen de Couveuse in ver weg Van hen…

Ze koos voor een leven dat niet al te gemakkelijk bleek te zijn. Zij koos voor een weg, waarin verloop schoof langs haar grote hoop. Maar ze had één droom om na het bevallen verantwoordelijkheid te blijven dragen voor haar dierbaren. Zij bleef aan, ze blijft sterk: maakt van haar keuze werk! Ik houd van je, voor alles wat je doet. Je…

Er is er een jarig hoera, hoera, Dat kun je niet zien, dat ben jij Je woont hier ver vandaan jaja, Maar met onze band zijn we blij! Want door alle talen en grenzen heen, Over bergen en kloven zo diep, Schenken we vriendschap, het is niet te leen En daarom driewerf hieper de hiep!…

Jouw verjaardag: veertig jaren, tussen hemel en aarde. Onze band is eens gestrand. We werden vreemden voor elkaar. Jij was meer dan ik; zo zag ik het, toen. Nu zijn we, ergens, gelijken. Wat gebeurde, gebeurt zonder zich werkelijk te voltrekken. Ik wist zonder het al te weten. Wie was jij die zich verschool in de mist? Wie was ik, blijvend…

Wat is het leven meer Dan een oefening In tijdrekken - als vanaf Je geboortedag duidelijk Is dat je deze wedstrijd Als je dat zo noemen mag Hoe dan ook verliezen gaat - Leven dat slechts invulling Krijgt in de tussentijd En nooit meer kan zijn Dan onschuldig tijdverdrijf…

Mijn gedichten hartenkreten, uitspraken mijn verhalen en gezegdes zijn mijn meest intieme/innige cadeaus die ik delen wil die ik geven wil! Mijn woorden, gevoelens mening over de wereld voor jou voor jouw verjaardag of voor zomaar jouw dag dat je leven mag en van mij lezen mag en van vele anderen op www.gedichten.nl Dat is…