Een weekje Istanbul: genieten hoor,
Van de moskeeën en hun minaretten.
Maar het verkeer houdt zich niet aan de wetten,
Het raast en racet en toetert almaar door.…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten,
maar spelen kan hij nog.
Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat
om een seconde later…

Een gladde, mooie, blauwe bol
Met oh zo'n tere atmossfeer
Geschapen door een Hogere Heer
Of speelde toeval hier een rol?…

Aan zielepoten
met een glimlach als pleister
op gebroken trots.…

Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven…