hier in dit oude huis val ik altijd maar uit het paradijs hier nu in dit koude huis waar de houten deur slechts kreunen kan waar ik altijd maar wacht roerloos wacht op jou hier in dit lege huis waar ik altijd maar zing tranenliedjes voor jou hier nu in dit koude huis waar liefde als een schim altijd door de kieren schemert…

Als je aan ondraaglijke pijnen lijdt; en je graag wilt vluchten in je dood Raak je 't gevoel beslist nooit kwijt dat jij thans 't noodlot hebt geloot Als je van je dokter eist je te doden hij antwoordt ondraaglijk is dit niet Nu mag jij nog niet onder de zoden dat je lijdt interesseert geen een biet Aan wie heb jij dat lijden verdiend…

Meteen bij je dood weten vrienden eensgezind -- wat voor mens je was.…

Ik was er niet bij, maar mijn fantasie ziet het -- opnieuw gebeuren.…

Langzamerhand ken ik veel te veel doden vervagend vervallen aan vroeger zij hebben meer tijd dan wij veinzend geen verleden ontledigd te hebben geen ruimte aan ons ontstolen te hebben geen boodschap aan ons. ------------------------------ uit: 'Kaalslag', 1999.…

als trommels galmt jouw lach mij gul door het hart en hoofd vandaag hoor en zie ik jou weer in de zoete geluiden van de dag vandaag proef en ervaar ik weer de vriendschap die wij bouwden door naast lief ook leed te delen in dagen die ons samen brachten zo stilstaand bij jouw jaardag tuimelen het geluk en het verdriet zoals het weer…

Zonder fantasie stelt doodgaan niets voor, anders -- gaat het om alles.…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…

Je komt nooit op een gespreid bedje Als de dood je roept, je gaat overlijden Wellicht soms enkele uitzonderingen Zoals Staatshoofden die dood gingen Het sterfbed zelf is wel snel op te maken Maar heb je je testament opgemaakt Voor met name geld, goederen en welk deel Aan wie, wat, wanneer en hoeveel Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…

Kantelend licht. De avond is een kaars die over haar gezicht een eiland legt. Landschappen varen voorbij en zij is het laken waarop nu alles wordt gezegd. December. Bloemen klampen ramen aan, broodkruim lijnt de perken af, verstikt hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan de klinkers amper overeind. En ik vlucht naar haar hals waarop…

Ik ben het lot dat wacht aan het einde van de lange laan waar vogels niet meer fluiten, de duistere levensnacht. Aanvaard onbevreesd mijn hand, zie zonder angst mijn doods gelaat, want ik heb ook een gevende hand en meerdere gezichten, een lichte kant. Kom dus als je mijn roep hoort, ik beloof je veiligheid en vrede in de schoot van de…

nu wij jou node maar dankbaar uitzwaaiden opent ons zich in ieders eigen hart bewaard een kleurrijke encyclopedie aan momenten die ons jarenlang het hoofd in stilte vergaarde elk moment is een foto vol van herinnering met een persoonlijke kleur en perspectief van en op de gedeelde dromen en avonturen die wij als kostbaar goud koesteren blijven…

Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar En dat kind is aan de veel beterende hand Ik draag het kind veelal met liefde op handen Of we lopen, wandelen hand in hand Over mooie bergen en in diepe dalen Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’ Het blijft een intense onuitwisbare band Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje van foetus, baby…

hoelang nog spartelt de vlieg in de draden van het web de dag is nog niet definitief verloren alles wacht hoelang nog hangt een prooi aan vloeibare gestolde zijde de vogel vindt een tak de gans zoekt het water hoelang nog klampt hij zich vast aan het brekend licht de zon zakt in de kruinen van de bomen…

Een herfstig blad valt biedt haar schoonheid en troost aan een graf zonder naam Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd…

Hij sloeg zijne armen op en sloot Zijne ogen op het licht der dagen. Wie zal zijne arme moeder dragen De droeve mare van zijn dood? Zijn moederken was oud en stram En moe van arbeid en van jaren; Ze leerde 't leed: in pijn te baren Kroost dat de dood weer spade ontnam. Dan zag ze 't hoofd van 't huisgezin Een morgen van de drempel…

geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

Na het veertigste levensjaar begint het uitstel We zijn allen hetzelfde lot beschoren Toch leven we als onsterfelijken Maar die ene zoete zalige troost Die wacht ons allen Zijn naam is groot Hij is de grote gelijkmaker Je kan op hem vertrouwen Aan hem toegeven Laat hem zijn werk doen Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt Meer en meer Hij…

Erwin Olaf is dood Maar zijn werk leeft Een beetje gek Heel veel te gek Te mooi Te inlevend Zin gevend Zen voelend ’T zal nog meer leven Dan tijdens zijn leven Wat heeft die man geleefd Wat heeft die man gewerkt Wat heeft die man betekend Veel, heel veel, te veel Erwin Olaf de Koning te rijk Maxima , W.A. en ‘t Rijks verrijkt…

De componist schrijft het fermate, her rustpunt voor maar de muziekuitvoerenden, de dirigenten beslissen de duur als het gaat om de genoteerde fermate's in muziek Een fermate maakt muziek zo bijzonder het fermateteken, die halve boog met punt een rustpunt voor een noot of stilte Wat, dat de compositie zo eigen maakt de uitvoerende muziek…