1561 resultaten.
het licht van de dood
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.060 ik leef dicht bij de dood,
zo dichter eigen,
verkeer niet echt in nood
of word beheerst
door ander dreigen
maar zeg nu eerlijk
wat is morgen
en schijnt er zo begeerlijk
aan dat wat toekomst heet
weet men zich daarin geborgen
voegt zich nog inzicht toe
immers het zijn oude dagen
die als nieuw worden beloofd
maar waarvan men gister…
een hedendaagse sprong
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 470 ik mijd de dag
als bomen de lucht bekleden
enkel met kale takken
die snijden dan
door luchtige dromen
en doen vooruitzichten
wezenloos knakken
ik mijd de nacht
als bij volle maan
alles helder schijnt
maar de zon
achter de einder
is geslacht
en in de oceaan
verdwijnt
ik mijd de dag en de nacht
een etmaal lang
spring over het…
ach liefje wat blief je
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.288 regeren is begeren of macht vereren
het is in ieder geval beweren
het gepeupel naar het goede te leiden
de bedachte stilstand of achteruitgang
weten om te keren
tot vooruitgang en minder lijden
en het bevredigen van de eigen achterban
mijn broek is versleten, mijn moeder dood
wie naait er nu een nog stuk aan
nee, we gooien het verscheurde…
het einde der tijden
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.054 de poort staat open
het einde der tijden heeft zich aangediend
wilde je er even op attenderen
of ik of jij het nu wel hebben verdiend
binnenkort moeten we vroeg uit de veren
de poort staat open
ik kreeg een sms van boven
de zaak is in gereedheid gebracht
ze konden het niet echt 100% beloven
maar aan ieders plaats blijkt gedacht…
achterblijven
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 991 met de laatste trein
is ook mijn ziel vertrokken
ik riep nog en wuifde
voelde vocht
in de ogen
mijn arm was kort
de hand te klein
om naar de verte te grijpen
of haar terug te lokken
ik hoorde, heimelijk,
de duivel juichen
wat kan leegte,
zo ingesloten,
eindeloos ver lijken
mij nog verder
in de winter doen zuigen
slechts een…
als het inzicht kwijnt
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.206 je zit in jouw eigen stoel
hij ruikt nog naar de flat
een eiken fauteuil
met een verleden gevoel
er was ook een ander
maar al jaren onbezet
de beweende leegte
nog wel in een lijstje gezet
de wereld in jezelf
verliest steeds meer
ook het gezicht van weleer
je vraagt naar de onbekende weg
ontelbare malen, keer op keer
over van…
er ontbreekt iets
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.095 er ontbreekt iets
zo moet ik schuchter erkennen
het is één van de drie knopen
die mijn winterjas doet sluiten
en word daarvan gewaar als ik kijk
in spiegelende etalage ruiten
voel me ongemakkelijk,
heb geen vervanger
of naaigerei bij de hand,
vermijd namelijk graag zo'n
ongepast nakend gebaar,
ik ben toch geen
pedofiele handlanger…
catwalk
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 951 met wiegende
uitstekende heupen
tracht de mannequin
sierlijk geprogrammeerd
over de gestoffeerde
landingsbaan te lopen
terwijl de voyeurs,
zoals ik,
zich vergapen
aan de anorectische libelle
voorzien van in vel verpakte
ronde knopen
vanuit een smile
gepleisterd op twee konen
ziet zij mij glazig aan
zij draagt een modieuze…
die nogtegaele
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 452 in diese struukgewasse
naobie braome ende netelgroei
soekt die griesbruune foggel
siene plecke ende raopt klien biestkes
fur siene keinders in die nestebaole
ut foer um tu lefe ende um selfe
ientloos tu singe fur ons allemaole
og, miene gotteku
dies beeske skreewt dun leegte fol
rolt geluuje deur miene siele
icke kenne nie mer dencke…
ik draag jou
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.656 ik draag jou
tot aan de kale rotsrand
een gapend gat
beheerst ons zicht
zeer nabij, naar omlaag
een steile wand
verder weg toont de hemel
zijn immens gewicht;
een oneindig uitdijend gewelf
dat mijn bestaan verengt,
ongrijpbaar voor mij als mens
mijn gedachten worden
allengs, als gedwongen,
naar binnen gericht
op zoek naar…
De buurtavond
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.108 "ga niet weg roep ik naar de gebochelde vrouw
wij nemen je er gewoon bij, zien je als normaal
we loensen wat naar links en hijsen je met een touw
naar de tiende verdieping",
aldus opent de verteller zijn verhaal
een geroezemoes verspreidt zich door de zaal
is hier nog wel sprake van fatsoen en respect
begeven wij ons wellicht op een glijdende…
opstandig
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 776 zou me blij moeten voelen
maar dwingen is niet vrij
zo bedoelt de doodgewaande
wanneer ik even de oude eik raak
waarachter ik mij verschuil
het winters wit weer aan mijn zij
in de dageraad met een waas
over de vijver gespreid
zoals de doffe echo
van Pasen die de leegte
in mijn hart verraadt
stil ben ik na gister:
is dat nu de…
zo anders gelijk
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 674 als ik niet ben gelijk jij wilt,
in jouw spiegel;
een bloem die eeuwig weerkaatst,
tot onophoudelijk bloeien bereid
raak ik verstild,
word ter plekke geplaatst
achter in de rij der verscheidenheid
zal je mij dan nog zien
als ik verdwaal in de tuin
van de verschraalde mildheid
ook mijn denken wordt vertroebeld
door ontkende geluiden…
als een meester gaat
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.632 ik ga
ik ga dan als het middag is
vraag niet naar de dag, mijn vrienden
mijn tijd en morgen
zijn reeds van slag door de dwaling
in mijn hoofd
bijna naar gister gebracht
of nog verder in de eeuwige vergetelheid
geborgen
zo moet hij hebben gedacht
in heldere momenten
het scheppen
is hem door geboorte ingehaald
op zoek naar een…
in verwachting
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 574 de roos
knakt op
twee balken
doornen etsen
de geest
de mens hoopt
op herleving
mijn hart
het meest…
gespletenheid
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 868 soms als een ja
- immers je ogen zijn nog toe -
op zich laat wachten
durf jij al de handen
te ontvuisten in kwetsbaarheid
verkrampt als zij waren
de geest moe
door duistere gedachten
weerbarstig
neergedaald ter helle
die door stemmen
daar henen geleid werden
om jou te tarten, te kwellen
al snij je diepe wonden
om te gehoorzamen…
de laatste kranige druppel
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 990 kennelijk had hij de boot gemist
gelijk een achtergebleven spermadruppel
die ietwat kleverig uitgerekt hangt
of wellicht, als laatste eer,
zich wat opgeblazen manifesteert
en de uitgestoken fallus als enige dankt
misschien is men hem al
tijdens de laatste stroom
door de leiding gaan haten
maar kan ook door
een mensenhand
slordig…
ontboezeming
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 798 een lyrische ontboezeming
en dan nog wel kort samengevat
vraagt van de rede
een vroegtijdig bedijken
vaak bezat door overvloeiende
gevoelens, zo willoos bereden,
wordt van mij
het bovenmenselijke gevraagd
immers het stoppen van
innerlijke weerbarstigheden
is vaak ook nog dubbel gelaagd
al heeft men weet van een doofpot,
verstandelijk…
twee gezichten
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 914 mijn kamer kent twee ramen
zover ik nu kan overzien
ik kijk thans van voren
naar buiten en zie
de staart van een gier
nog hangend in de lucht
een aanvalsplan beramend
op het stervend lijf
van een te vroege mier
gister zag ik
door de ruit aan achterkant
het uitzicht op schitterende
gele narcissen
zij hadden al vroeg
mijn achtertuin…
Nikki
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 898 mijn idool woont in Rooi
een meiske met allure
langharig blond met
een dijk van een stem
over haar lijntje nog maar
te zwijgen;
"daor kunde ge eindeloos naor ture"
bij druilerig weer
in de kiosk op de markt
wordt zij door het volk toegejuicht
de burgervader,
zeer goed geluimd,
doet de loftrompet haast
eindeloos schetteren
waarna…
minnenijd
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 657 als minnenijd
stuurloos wordt
voortgedreven
ongrijpbaar vaak
en in helderheid
zeer slecht bedreven
slaat de twijfel
steeds meer toe
en waar immer mijn
genegenheid toe leidt
schijnt als het ware,
gelijk los zand te zijn
dat door de vingers glijdt
dan ken ik niet meer mijzelf
ben ontketend van eigenwaarde
en dool ik doorgaans door…
naamloze geur
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 718 uitgestrekt als een
dalende springer
met parachute
lig ik op pril gewas
nog amper bovengronds,
ik spreek over gras
stengelachtig
en broos van natuur
als het ware zacht neergevlijd
maar zeker tot dragen bereid
zo woel ik met mijn lippen
wat kort geplukt
maagdelijk groen
en aanschouw
de steltlopende snippen
die door weinig…
demarrage
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 1.046 ik weet niet wat mij overkomt
het lot gaat met mij op de loop
men raakt hier toch van verstomd
als je het overzicht verliest
ja, mijn denken geraakt in de knoop
heb ik nu werkelijk zo hard gefietst
was me niet bewust
van enige demarrage
ok, het was even voluit
maar dat heb je met
een talentvolle lust
het is niet zomaar
dat men halverwege…
diepgang
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 1.301 ik dicht licht en
vluchtig vandaag
of de zon wel of niet schijnt,
is even niet de vraag
verhaal vooral van eenvoud
vederlicht gewogen,
zo zeg ik tegen mijzelf
neen, geen gezouten tranen
en diepe voorhoofdsrimpels
als ik in onpeilbare zieltjes delf
daarop
zult u mij heden
niet betrappen
laat ieder het verstaan…
ik noem u niet bij naam
netgedicht
4.0 met 64 stemmen 2.618 ik zal uw naam niet noemen
gehoon of gelach
is even uit den boze
noch dat ik u wil roemen
ik maak van niets gewag
te dien aangaande
het is niet aan mij
de deksel van
een beerput te lichten
of op een zeepkist staande
luid te roepen:
deze man is een ...
oh, daar ging ik
bijna in de fout
pas op,
zeg ik tegen mijzelf.
niet weer voor…
de lente
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.278 vandaag verlaat
de dood het sterven
en zoekt in de kringloop
der seizoenen
alom weer de geboorte
te verwerven
in aangelegde plantsoenen
of op verweesde plekken
waar de mens
geen hand heeft
in het natuurlijk stekken
daar kleurt de lentebodem
weer de winterse graven
verschijnt vernieuwd leven
uit onze baarmoeder aarde…
wanneer ik ga
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 890 tussen het licht van de lente
en het zwart van de dood
beschrijft het vaarwel
de eeuwige winter
een leven uit het lood
met verlangen naar verlossing
in de uitademing tijdens de laatste tel
hoe kan men sloten verbreken
van deuren die als muren lijken
met broos levenssap besmeurd
waar de hopende ziel is uitgeweken
en een toekomst al in…
de zin
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 593 je hijgt het verleden achterna
kom hier, ik vul jouw deel
met mijn kracht
het is snuiven aan het lot
ontvang van mij een bod
uit de hand van een zot
ik gedraag me vreemd,
als ben ik in de war
ontkleed me van het normale
roep krijsend, ik ben de nar
verdwijn gij doemdenkers
speel met mij en
verlies alle kwalen
ik speel op een koninklijke…
prille glans
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 626 ik zie het dons
zweven in de ochtendzon
wanneer het licht zich
over je huid verspreidt
ik wil je minnelijk raken,
voel al warmte opkomen
in mijn lijf
samen met jou
zal ik de eerste
lentezuchten slaken
de winternacht
met mijn ogen
bevechten
als ik de schaduw
nog sluimerend aanwezig
uit jou verdrijf…
haar jawoord
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.063 de winterjas glijdt
langzaam van mijn schouder
ik had hem daar geparkeerd
het is immers zonnig weer
en de binnenstad, vereerd
met een zwoele zuidenwind,
kent volle terrasjes
met uitgestalde witte kuiten
van lunchende dames
in de vroege voorjaarssfeer
even weg van kantoor
maar wel met sigaretten
en andere snuisterijen
in modieuze…