9579 resultaten.
Toonhoogte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 134 Door herinneringen
klopt hoopvol mijn hart
die haar dynamiek
in een visioen bewaakt.
Getailleerd belicht
tegen de schaduw
gekoesterd in toonhoogte
wat ons leven heeft gemaakt.…
Deemoedig 2
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 113 ik mijzelf overtreffen, met
in verbazing gesloten mond
een gebied waar men voor alles
en niets zal boeten, de horizon
zonder hinder kan bewegen, een
oerkracht put uit de verstilde grond
niet gestut zonder angst te kennen
niets angstvallig wordt beroerd,
waar de doden en levenden elkaar
ontmoeten zonder straf
het beeld in mijn visioen…
Anna
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.089 Haar oude ogen zagen visioenen
en keken over tijd en toekomst heen.
Ze droomden van een kind dat kwam verzoenen
wat eeuwenlang al onverzoenlijk scheen.
Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven
– al vonden anderen dit ongerijmd –
werden de scherven van haar jong gebroken leven
in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…
Weldra onderweg
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 996 Hij was er met zijn gedachten
niet meer bij, aan het oog onttrokken
achter de heuvels van een afwezige blik,
als zag hij een prachtig visioen,
waarin zijn blik zich verloor;
verloren geraakt in een stortvloed
van licht: ik zag zijn ogen dichtvallen,
uitgestrekt lag hij verlaten en ingeslapen;
het was alsof hij zijn ontwaken afwachtte,
om…
Monument voor Abraham
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Als in een visioen zie ik,
joden, moslims en christenen,
samen bidden.
Als in een droom zie ik ze,
hand in hand,
naar hun gezamenlijke vader gaan.
Overal zie ik monumentjes verrijzen
in synagogen, moskeeën en kerken.
Ter ere van aartsvader Abraham.…
Droomstof
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 916 Door de waarheid ingehaald
Vertrekt ze naar het land der dromen
Waar visioenen binnenkomen
En haar dwaallicht vredig straalt
Voorbij de aardse woestenij
Raakt ze lucide sterren
Ziet de kosmos opensperren
Schouwt planeten van nabij
Maakt het gewillig brein
Haar eigen creaties
Restrictieloze impressies
Die werken als karmozijn…
Geheime bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 41 Even had ik dat
spannende safarigevoel, maar er
zijn veel meer mensen met nog
mooiere visioenen (geweest)
zonder ze te boekstaven.…
nabeeld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 862 met gesloten ogen
heb ik een visioen:
twee gouden cirkels
een zwarte ondergrond
in het midden ligt
een half maantje
met een gouden stip
het zweeft
en vervaagt
oorsprong:
toen ik mijn ogen
open had, zag ik:
een blauwe spiraal
op gouden ondergrond
een houdertje
met brandend waxinelicht
de zwarte pit
Boeddha kijkt toe
met…
Wissel van dag en nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Met slapend dichte ogen droom ik ’t beeld van jou
je pracht’ge slanke frêle lijnen tegen ’t licht
geniet ik pose van je dans in ’t hemelsblauw
je bent een visioen, een droom, een schoon gedicht.…
Neuschwanstein
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 755 Wie nu de berg opgaat
is als een oude pelgrim:
de weg is lang en zwaar,
maar 't loon na moeizaam zwoegen
is een hemels visioen!…
Adem ten leven, vuur en licht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 381 Adem ten leven, vuur en licht,
liefde, vertrouwen, Aangezicht,
hoop op een toekomst, zachte bries,
fluisterend spreken, teder gebaar,
stem die ons thuisbrengt, woorden waar,
licht in de morgen, avondrood,
weg naar het leven, door de dood,
vriendelijk teken, golvend visioen,
nooit echt te grijpen, hier te doen.…
Tot het tij keerde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 ik schepte zand
maar het bleef niet kleven
in mijn hand
wilde details uit
het leven vorm geven
zij rulden weg op het strand
heb met de zee gesproken
zij heeft haar water vergoten
rijk aan herinnering
in een vloeiend decor
onder zon en wind
kreeg mijn visioen zijn gestalte
tot het tij keerde
de golven zich weerden
de creaties wisten…
Aan jouw graf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 569 heb wat
voor je meegebracht
wat dingen van
het Noordzeestrand
die ik vond
in het mulle zand
of aan de vloedlijn
half nat
rond geschuurde
stukjes baksteen
betekenden voor ons
een schat
meerschuim,mesheft
slakkenhuis
alles ging toen mee
naar huis
we bukten en
we zochten voort
als kinderen
zo ongestoord
ik zag ons weer
in een visioen…
Magie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Omarm visioenen
op top van de duin
spiegelt avondgloed
in haar rollende traan
Staan in vuur en vlam
kijkend naar de horizon
echoot haar jawoord
door de magische kleur.
Glinstering van sterren
in euforie van de nacht
in ons gevangen cocon
om alleen elkaar te verstaan.…
Vluchten
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 816 Een beroofde kinderhand,
Eindeloos wreed,
Het kijken doet zo zeer
Een inwendig gezicht,
In de nacht verborgen,
Mijn hart gaat onbedekt dicht
Een knagend visioen,
Achterwaarts lopend,
Mijn slaap wordt wild gesnoeid
Het blijft maar regenen
Op mijn eigen huid
Vreemde tranen,
Een doods geluid
Vluchten kan niet meer,
In mijn dromen…
BRILJANT en zonder compromis...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 het levenszwaard zou pijn gaan doen
bij aanvang voelde je nog niets
hoe verder het komt in mijn visioen
lijkt het geen zwaard maar een zeis
zonder compromis
welk niet meer snijdt maar alles maait
en zonder aanzien steeds meer graait
kon ik dat zwaard maar stelen
dan deed het niemand ooit nog pijn
ik zou zijn kracht verdelen
in een dekentje…
slootkant
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 We worstelden lang
met waar onze wortels
vandaan zouden zijn gekomen
het slootje en het riet
hoogzomer
geluiden uit dromen geslopen
langs het balkon kwam het langs
je weet ervan
maar waar het zich nu waant
weet niemand niet
misschien rijst er ergens anders opnieuw
en visioenen
worden uitgelegd
zoals bedoeld is…
Nachtelijke visioenen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 336 hoofd vervlogen
laten emoties niet versperren
genietend van het maanlicht
laat ik mijn hart ontwaken
met een prachtig aangezicht
doet het naar meer smaken
in verbazing verweven
begint een onnatuurlijk schouwspel
engelen die boven mij zweven
zo mooi als een model
met liefde laten omgeven
het lichaam in rust weerkeert
een nachtelijk visioen…
nachtschade
netgedicht
4.0 met 84 stemmen 1.206 De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer…
Klatergoud
hartenkreet
4.0 met 58 stemmen 1.498 Als een schaduw volg je mij
Ik voel je dicht tegen me aan
Draag je mee en houd je vast
Ik kan je maar niet laten gaan
Als een visioen vol verlangen
Zweef jij zomaar om mij heen
Verstrikt geraakt in mijn hart
Licht van liefde zwaar als steen
Als in een waas ruik ik je geur
Heerlijk zoet en zo vertrouwd
Zo dicht bij mij en toch alleen
Verloren…
Web
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 167 De spin zit in het hoofd,
verleidt het gekastijde brein,
verdoofd in een wonderlijke woestijn,
getransformeerd tot schorpioen,
z’n angel doopt in potten vol venijn,
van bloeiende oase tot verdorde jasmijn,
er was te veel beloofd, een web van
gesponnen ijzergaren in het groene ooft,
vangnet voor een stekend visioen,
lief te hebben zonder…
Schemerdagen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 309 visioen van eeuwigheid
laat mij jouw adem voelen
van jouw gedachten zwanger zijn
tover het licht in haar ogen
waar de muggen dansen
en de tijd lijkt stil te staan
dat onze aarde doet kleuren
met weemoed en treurnis
in haar amandel ogen van marsepijn
en de schemerdagen breken
voordat de goudplevieren
verdwenen zijn.…
Als de stilte visioenen schept
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 192 een ander wereld
Wij ontmoeten onze nachtzijde
waar onze zielen waken
Als het vuur het gruis
verteert dat onze
liefde omarmt
tillen we ons kinderleed
moeiteloos over vulkanische
erupties heen
Intuïtief en doortastend
wordt ons verlangen in
talende gebaren hoorbaar
vervult het al het verlorene
als de sprekende stilte
die visioenen…
Uit Prospectus
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 268 Gandhi gaf zijn leren sandalen
aan een soldaat om op te lopen
zijn bril aan een Indisch officier
door voor hergebruik als vizier
Je zou denken niet te betalen
toch worden ze met zijn bord
kom en zakklok nu in New York
weerloos van waarde geveild
Er viel ooit een visioen mee open
al is nog niet op DNA gepeild
Zie:
www.nos.nl/nosjournaal…
Emotionele dromen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 85 Het mystieke liefdeslandschap
verstilt zich in zacht ruizen
van dromen achter de horizon
uitgestorven dieren komen tot leven
in emotionele visioenen over de toekomst
Verre landschappen in de verbeelding
laten een spannende wereld zien
je proeft teder zachte genegenheid
bij vreemden die op vrienden lijken
jong en oud, verleden en…
Vakantie
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 2.494 De biologische klok geeft het aan
tijd voor een welverdiende rust
de koffers die gereed staan
de familie reeds gedag gekust
Mijn dromen nu realiseren
visioenen van zon, zee en strand
en gewoon heerlijk epibreren
in luilekkerland
Alle gedichten nog eenmaal bekeken
voor u beste lezer wellicht ietsje sneu
dus tot over een drietal weken…
DOLENDE TERUGBLIK
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 244 in een dolende terugblik
zie ik rook op het water
in een diep paars visioen
voel ik sympathie voor de duivel
door dat opzwepende ritme
word ik weer eens geil
van mariska veres
en die zwarte magische vrouw
op de hoes van santana
en reis ik met cocaine in my brain
per roltrap naar de hemel
waar moeder maria mij welkom heet
met wijze…
Zolder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 bolle koffers vol vergeelde prenten
groeten van de costa, lekker eten, veel zon
een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger
mijn geheugen is nog zielsbekwaam
het gefilterde licht is de buitenwereld
door het bescheten kantelraam
hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht
er blijven altijd verre palmenstranden
eucalyptusbossen en visioenen…
sterven bij daglicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.295 ik heb mijn hand gereikt
al zo vele malen
in momenten van zijn
telkens ontmoet ik weer
bij het sterven van de dag
de dood van jouw jeugd
jouw vingers zullen
mij nooit kunnen raken
ze zijn reeds geknakt
niet meer te helen
je ziel verduisterd
door zwarte visioenen
voelt mij niet meer aan
alles wat ik wil delen
vergaat als bij voorbaat…
De spiegelzaal
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.119 O, prins, verwacht me weer
in deze spiegelzaal
van duizend dromen
een onvervuld
en onvergetelijk visioen
het steeds weer herhalen
in de spiegels van uw rijk.
---------------------------------------
Uit: Wachten...Waarom niet? 2006…