836 resultaten.
Onmacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 302 Toch ben ik in leven
gebleven
ook al drukte jij
mij naar beneden,
want ik wist:
het geluk komt toe
aan wie heeft geleden.…
Ongeveer letterlijk vertaald
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 683 De volgende dag
ging hij met haar naar boven
hij ontkleedde ze
drukte ze tegen de deur aan
penetreerde ze rechtop
zonder een woord…
Knar
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 74 De Hollandse bejaarde doet maar wat
Fietst midden op het rijwielpad of scootert
Maar kijkt niet op of om wanneer je toetert
En gaat dan ook geregeld op zijn gat
Dat houdt de boel maar op, we willen kárren
Dus haal ze van de weg die krasse knarren!…
Ruimte en rust
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 186 Het lijkt wel alsof ruimte
mijn drukte sust,
ruimte keert drukte
in vrede en rust.…
Kwatrijn
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 364 Een merel in 't struweel
goud zingt in zijn keel
een drukte heen en weer
heesters botergeel…
ijsboeket
netgedicht
4.2 met 13 stemmen 334 de winter
drukt zijn neus
tegen het raam
en ademt
koude bloemen
in glas gegoten glinstert het boeket…
Royals
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 980 Er is een drukte
van gekroonde hoofden op
de rode loper
tot haar grandiose sleep
alle ogen feilloos steelt…
drukte-terugkom-toeslag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 424 drukte-terugkom-toeslag
nieuwe reiswereld-uitvinding
senioren zijn melkkoe
van de pot gerukt!
idioterie…
Burn-out
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 67 ik heb je
gevechten gezien
waarin een donkere rand
de overhand kreeg
in je gezicht en het
licht kwetsbare
langzaam werd gewist
de strijd tegen
tijd is een natuurlijk
proces en kent de
ups en downs in
de charme van de
seizoenen als partners
om mee te leven
maar daar waar
niet stralen in somberte
verblijft en de lach
geen enkel slot…
Ruimte zonder haast
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 58 ik heb de
momenten van
stilte omarmd in
hectiek en drukte
van de grote stad
woordloos
etaleren zij
rust op een
serene plaats in
ruimte zonder haast
in het stilstaan
van tijd krijgen wij
respijt tot overdenken
eindelijk weer aandacht
aan elkaar te schenken
toch kleeft ook hier
patina van teveel handen
met emoties en banden…
Beschreven leven
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 89 ik ben niet weg
wel geestelijk vertrokken
heb mijn hersens afgesloten
voor de verlokkingen
van deze maatschappij
zij kunnen er niet meer bij
hoop rust
te vinden in een
opnieuw beginnen door
loslaten en verwerken
fundamenten inspecteren
duurzaamheid proberen
een structurele opbouw
van een filosofisch perspectief
met bijhorende temporelen…
Verstrooiing en vertier
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 84 het was stilte
die lachte als zij
even geen behoefte
aan woorden had
het waarom van deze
verstoring van rust
ontging haar en toch werd
zij dit bij zichzelf bewust
het steeds
sneller zoeken naar
verstrooiing en vertier
bleek de jagende motor hier
in het botsen met tijd
overspannen door emoties
heeft zij eindelijk de knopen
van…
Ik moet weg
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 140 ik ben het
spelen verleerd
vingers en handen
doen alles verkeerd
waar vroeger
fantasie snel
gestalte kreeg blijft
de vloer nu akelig leeg
ik filosofeer
denk en probeer
maar de spirit
vonkt helaas niet meer
mijn geest
is bezet met tal
van structuren zonder
ruimte om bij te sturen
ik moet weg
de ballast overboord
naar zand…
Hectisch
gedicht
3.1 met 74 stemmen 1.791 Een vogel vliegt
waar ik wil gaan
Kijkend naar bezige steden
Zoals een broedkamer
van de mieren
die ik vroeger als kind
graag opende:
Paniek
Geregel
Geschrokken sloot ik dan het domein
Rende naar huis
om over mieren te vertellen
-----------------------------------
uit: 'De tonen van replica', 1999.…
Even een pauze
netgedicht
4.2 met 29 stemmen 1.209 Even een pauze en weten dat je leeft,
want doorheen alle drukte zou je dat vergeten:
wat zijn we dwazen en maar goed dat we kunnen
ademhalen zonder dat we daaraan moeten denken.…
De gretigheid waarmee we leven
netgedicht
4.1 met 34 stemmen 525 De gretigheid waarmee we leven
doet vaak de ogen sluiten voor verdriet
dat we helaas niet kunnen minderen
maar dat ons hart ook vaak niet ziet.
We zijn zo druk benomen door de zorgen
die elke dag weer op ons neergestreken zijn
dat we onszelf en anderen niet laten leven
en niet gevoelig zijn soms voor de pijn
die ieder mensenhart moet dragen…
Laat me even rusten...
netgedicht
4.3 met 28 stemmen 685 Laat me even stil worden,
even alles op een rij,
niet nog een telefoontje,
een map, een vraag, een klop op de deur,
een verhaaltje, gemopper of gezeur...
Laat me even bij mezelf komen!
Hoe kan dit toch, en telkens weer:
zoveel bedenkingen, taken, verzoeken,
verdrinken tussen al die boeken,
die schema's en plannen.
Kan niemand ze dan bannen…
Het zout der aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 92 ik rook ziltige lucht
proefde het zout der aarde
zag in de duinen
wat verlaten eieren
van vogels op de vlucht
zand knarste
in losse gedachten die
zich niet lieten ordenen
tot een vriendelijk geheel
alles werd me te veel
maar zee spoelde
de bitterheid weg
door monologen
van talloze golven
kwam ik langzaam tot rust
heb het strand…
Oogopslag
gedicht
3.2 met 11 stemmen 6.423 Barstensvol tijd dwingt het silhouet
van deze bergen een enkele oogopslag.
Want precies zo zagen holenmensen de
Matterhorn hier als een reusachtig
baken de hemel in wijzen. En precies
ditzelfde landschap zal zich tonen
wanneer mensheid als een dun maar
koppig laagje overmoed van de
eeuwigheid is afgeschraapt. Maar
om door wie te worden bekeken…
Dagdroom
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 336 Ik schud de dromen uit de kussens
het onderlaken strijk ik glad
de ramen open, uitgeslapen ruikt het
buiten schijnt de zon en dampt
de aarde, scharrelen de vogels op
het groen gazon en in de bomen heerst
een drukte van belang, er wordt
gebouwd, geschikt, gevormd, gestreden:
de beste plek, terwijl ernaast
de graafmachine rammelt, graaft
de…
Dood hout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 het lijkt
alsof ik te veel
levens leid
bomen splijt
die eigenlijk
moeten groeien
voor meer ruimte
heb ik het zand
laten verstuiven
maar de vennetjes
zijn opgedroogd
de fauna is gestroopt
mijn bos
is chaos in de greep
der elementen
mij rest
dood hout
in wanbeheer
het loof dat ik
lang koesterde
is er helaas niet meer…
Zeepbellen blazen
netgedicht
3.8 met 19 stemmen 1.385 Drukke winkelstraat,
ieder gehaast en verloren,
een klein jochie op de stoep,
zeepbellen blazend.
Niets wordt gezien of gehoord
door dat kleine joch op de stoep,
zeepbellen blazend,
dan het licht dat kleurt
door de dunne wanden
van de zeepbellen
die juichen en springen,
dansen en zingen,
Niets wordt gezien of gehoord
dan leven en dromen…
Gegronde reden
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 165 Als het rumoer mij tegenstaat,
de beelden dansen voor mijn ogen,
de bloementuin naar best vermogen
geen plekje aarde open laat,
maar mij te druk lijkt, overvol,
dan keer ik naar het monotone,
zie ik in kleurloosheid het schone,
vat sympathie op voor de mol.
Ik doe als hij en ga mijn gang
door 't bovengronds geloop te staken.
De grootste…
Tuin
gedicht
3.1 met 43 stemmen 6.700 Van aarde ben ik en de kleur
van een seizoen. Omsloten door de hagen
en het huis vorm ik een buffer tussen weg
en thuis. Men graaft in mij en dekt me
toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad
is krappe oversteek naar wegen waar ik niet
van weet; mijn rand is daar slechts
mee gemoeid. Geblinddoekt door de heggen
en het huis, voed ik de…
Het lawaai in het atelier van Rodin
gedicht
3.0 met 35 stemmen 8.425 Zijn leerlingen maken uitsluitend handen
en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt,
en hijzelf kneedt de restlichamen van klei
waar hij de voorbereide handen aan bevestigt.
Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei
met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.
Hij loopt tussen de stapels klei en de op lakens
knielende modellen…
Storm
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 111 Soms begint het
dan te stormen
in mijn hoofd
word ik van
mijn rust beroofd
wil ik naar voren
of naar achter
naar omhoog
of naar opzij
steeds weer sneller
dan weer zachter
beetje depri
beetje blij
zo vreselijk onrustig
weet totaal niet
wat ik wil
zo loop ik maar
iets te schreeuwen
volgend moment
ben ik dan stil
ik ga nu meteen…
Naamloze lezer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 197 voor de donkerzwarte drukte
van de diepgrauwe straat
schuilt zachtjes de snikkende lezer
tussen het lage plafond
levensgrote ramen en wanden van papier
waarop de naaste omgeving
haar heiligste geheimen
schaamteloos beschrijft
in een droge stroom
van angstig veel feitjes
en vreemde gewoontes
maar de naam
de naam
nooit de naam…
STADS BELEVEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Verliefde katten;
achteloos hupt een ekster
langs dat drukke stel
In het restaurant
branden kaarsen; buiten trilt
de nacht vol lichtjes.
Carnavalsherrie
naast de stadsvijver;
eenden zwemmen ongestoord.…
Heel langzaam dooft de dag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 207 Heel langzaam dooft de dag, er is nu nog
wat licht, maar ’t wordt al wazig; de drukte van
voorbije uren neemt nu af, al golft het dwaas
gedraaf heel langzaam nog wat na.
Er komt weer ruimte voor de ernst, de vragen
die zich nooit helemaal laten wegdrukken, al
proberen we nog zo hard. Maar soms is het
ook goed van nergens aan te denken.…
Ellebogenwerk
gedicht
4.1 met 9 stemmen 11.092 Hij ziet de toekomst voor zich als mals gras.
Hoor hem zijn kaken roeren. Hij heeft trek.
Omzien geeft voor een zakenman geen pas.
Maar morgen is er altijd tijdgebrek.
Agenda's heeft hij en zijn aktetas
Zit vol prognoses, tot de jongste dag,
Van opwinding beslaat zijn brillenglas
Als hij naar nog een gaatje zoeken mag.
Hij graast de toekomst…