Alle inzendingen over ongeziene tranen

Van oudsher was de kermis in de stad Een reden dat omwonenden verkasten Nu kiest men ook vanwege Zomergasten -Zodra de zomer komt- het hazenpad Zo'n vlucht scheelt gauw een maand lang redetwisten Met plaatselijke loungeroomsocialisten…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

Tweehonderd jaar geleden Ben ik geboren Of was het honderd misschien - De tel ben ik allang verloren Opgevoed met het Gedachtegoed van Rond 1860 of zo Van recentere datum Heb ik qua gedachten Niets meer overgehouden Dan alleen liefde Liefde alleen Die is van alle tijd En ik, ikzelf, heb ongezien En ongemerkt geleefd,…

Daar Waar Ik mezelf Niet ben Kan niemand Mij zien Kan niemand Mij horen Voel Ik mij klein En verloren…

Fijn is de nacht die de dag doet verdwijnen waar ik zonder dat men het ziet mij even ongezien voel…

ze nam de benen aan ongeziene snelheid... en mijn ketting brak nu ben ik opnieuw alleen ik... met een gebroken schakel!…

Die ene witte roos op je graf bedolven onder alle rode rust ongezien het dichtste bij je hart…

niet gekust het reikte verder dan mijn ogen was ongezien en ongehoord als onrust steeds in slaap gesust haar liefde wordt mijn rust…

iets naar Binnen getrokken, klaar Om me op te rollen als het Te gevaarlijk werd: en zo rolde Ik ongezien mijn leven door…

steeds nieuw bloed druppelt ongezien maar kleurvast op asfalt bloedverf geschilderd op open zwart je ruikt het nog als zij remmen…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…

als tranen worden gehuild die de Bosche Vrouwe aldoor zijn toevertrouwd zou de Dieze overstromen zouden hoge stadse kaden worden gebouwd eeuwenlang kaarslicht beschijnt het beeld van de kleine madonna de koningin van troost voor het menselijk drama alle zorg en leed worden ongezien beschreven, in stilte uitgesproken…

Sterretjes zien is af zien Sterretjes die bewegen jodium Goud in de sterren ongezien alleen het wit.....van de Poolster zien…

Ze hebben geen nagels om hun kont te krabben zou mijn vader zaliger zeggen om vervolgens moeder te gebieden groente en eieren ongezien bij hun achterdeur te leggen.…

Ik wacht terwijl ik zacht praat tot de nacht die naar me lacht En soms als ik wacht met geduld, of minder verander ik ongezien van een rups in een vlinder…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Jij altijd jouw ondoorgrondelijke ogenblikken Wil je inhalen tegenhouden zodat je me niet steeds ongezien passeert Je in de hand houden om gelijk op te gaan zonder je te verliezen aan de eeuwigheid…

ik heb logés logés in verenpak niet in de logeerkamer zij verblijven onder het dak ongevraagd ingetrokken doch nimmer ongezien wacht de spion van hiernaast zijn kans ze te verwezen sindsdien…

vlinder de vijver en strooi moerasvergeet-mij-nietjes op de zonzijde van de waterkant verdwijn daarna ongezien in liefde onder golven van geduld alleen de rimpels weten…

't Zou heilzaam wezen voor de kindergeest Als in Het Jaar der Waarheid meegedeeld wordt Dat Sinterklaas door een persoon verbééld wordt Maar dat het geen persóón is, maar een feest Bestaan kan als begrip zoveel bestrijken Zulk inzicht kan de geest altijd verrijken…

de glimlach van je mond kust me nog ongezien de rilling van mijn rug gaat als een lopend vuur met jou de wereld rond in louter één moment van ongekend verlangen…

dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

de waanzin groeit ongezien in zijn hoofd als een grommende vulkaan na jaren ontploft hij in een offensief van dodelijke haat de zee kleurt rood door vermoorde kinderen die het leven omarmden…

Ongehoord en ongezien, voor lange tijd verdwenen. Maar het leven gaat door, misschien, dat zullen we pas later, zeker weten. Als je ooit nog wederkeert op verdwaalde, trage schreden.…

Je schaakte je vriendin en ongezien Kneep je ertussenuit naar Gretna Green, Maar voor het schaken kan je nu naar Assen. Daar, op een bord van vierenzestig velden Wordt deze week geschaakt door jonge helden.…

Als een dauwdruppel in de vroege morgen valt een traan uit mijn ogen, onderweg naar jou Afkomstig van de gesloten oogleden zal deze kleurrijke parel als een vochtige sluier op jouw breekbaar hartje landen.…

Levend helder in schimmig blauw stromend door ongeziene velden zoekend naar lager gelegen oorden verplaatsing van geërodeerde elementen voeding voor vruchtbare flora Aan de einder evaporerend met de zee…

wat doet de zon in de lege kamer en je het ongeziene ziet wat doen letters met een klank en woorden met je stem wat doet de boog met de spanning en de pijl met je hart wat doet de haas met de slaap en je angst met de haas…

doe iets vergeet het neem wraak kijk weg goede raad ligt voor het oprapen in de straten ik kijk je aan geef je hand zwijgend klaart het op boven ons een ongezien stukje blauw en nog meer…