Alle inzendingen over zwarte mantel

In zonnestralen schittert hemelsbreed ijle wereld barstensvol klein leven zwaarder dan mensen en dieren wegen mantel van Gaia, godin der planeet. De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer.…

er daalt een mantel van sneeuwhermelijn zachtjes over de aarde…

er ook nog aan te pas het maakte woest dus ik weiger immers die mantel der liefde is niets anders dan een koude stinkende oude jas…

Ik aarzel niet om je pijn te doen met de waarheid opdat je niet in de leugen zult hangen Terwijl ik nadenk voor het venster en het stof uit de kieren van het raamkozijn schrob Blijven staan door standpunten als het zwarte water golvend door de rioolbuis klotst Je hoort en ziet de mantel van 't verdriet nog steeds niet hangen om de…

een vogelscherm is ruisend afgedreven nu de winterkoude is ingetreden naar de zon de warmtebron van leven de huilende vragen van het kind meegedragen door de wind tot aan de einder de rood gouden gloed ‘t water stroomt de avond zingt tussen onze vingers de veder in onze hand de vlammende mantels van papavers wij willen…

nog eenmaal dwarrelen geletterde vlokken gelijk uitgepluisde witte watten langs schouders en dunne vaalbleke lokken bedekken mede als een hemelse manteling de lange zwarte jas met opgestikte zakken ik draag een harnas; een omhulling over stilzwijgen getrokken in gedachten, ontdaan van dynamiek en gevoelens aan ijspegels…

zwarte aarde te verruilen kiemkracht te herhalen, uit opwellende bronnen die ons wachten.…

ik eet pepernoot van eigen deeg en geef mijn staf en mantel nu verjaardag sinterklaas voor even niet en ook het zwartepietenspel is al lang afgelopen laat winkels de cadeaus verkopen die concurrentie moet ik niet mijn paard staat wit te schimmelen pieten zwarten niet omdat roet geen schoorsteen ziet de roe is niet meer te gebruiken…

Na de verbouwing van de Kaäba Toen de zwarte steen werd teruggezet Ontstond er een handgemeen in Mecca Tactvol beslecht door Mohammed Elk stamhoofd wilde het grote voorrecht Om het te mogen plaatsen op het altaar In de kubus wat ontaarde in een gevecht Dus sussend spreidde de wijze leraar Zijn mantel voorbeeldig uit in het zand Vroeg hen…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

En de een'ge kleur in 't blank en zwart van rouw Is, donkre bloedvlek op de horizon, Droefrood, de mantel van een vissersvrouw.…

Niet toerekeningsvatbaar als je daden worden vergoelijkt als krankzinnige dingen worden bedekt, niet met de mantel der liefde maar met de toerekeningmantel! Een verklaring is niet nodig, een mantel zo gegeven, niet toerekeningsvatbaar, hoe vatbaar mogen we worden?…

Het schichtige hert dwaalt over bloembladen, mantel van Jahweh.…

Afgestompt grijnzen bomen hun zwarte tanden bloot. De gele zee draagt een kleurrijke mantel uit visselijven. Het exotische krijsen der orchideën overstemt, zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel. De wanhopige boten van de zeezigeuners worstelen met de masculine branding.…

Zwart-wit flitsen flarden van films door mijn hoofd: Nosferatu, lijkbleke maagden, een mosbedekte tombe. Rood golft de angst, schril roept de uil, ijzig wappert mijn mantel. Terug in de pub drink ik een pint en schrijf sterke verhalen en gedichten by candlelight.…

Zo'n mantel, boordevol met liefde en warmte voor je medemens. Maakt beiden dan gelukkig... Je leeft dan blijer, meer intens.…

teer winterklokje strenge vorst daarbovenop met witte mantel…

Boven de blokken huizen hangt iemand een grauwe mantel uit. Dakota's misschien om hun zwarte hart dat ook uit de grove aarde steekt. Een scherpe snee weg naar het Zuiden, een haar dat op de vlucht slaat, maar de grotten zijn dicht. Neonlicht doet allicht vergeten.…

Verdien de stilte, die als de nacht - als een zwart zijden mantel - schrijdend en schreiend over het eigen graf neerstrijkt De doden hebben ogen in lichtjaren met de halo van een hangende hemel in een zwevende hel Verjaag er ongenode gasten die de einder zoeken en daar hun polsen leegschudden verveeld de kelk des doods half leeg…

We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren, vijven, Een mantel op het water drijven? Hij had hem pas nog laten stomen. ---------------------------------------------- Uuit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2004.…

Groot Synoniemenleed! Schrijver Jan Siebelink Knielt op violenbed (Zie zijn roman) Dat is nu iets waar het Instrumentarium Van een salonorkest Niet tegen kan…

Weg met de Middenstand! Hendrik VII Greep naar zijn zwaard En sloeg wild in het rond Kliefde toen achteloos 417 Bakkers en kooplieden. (Vrij ongezond)…

Laat het dragen van de zonde, ten gevolge van het verlangen. Het verdriet van de liefde, in eenzaamheid en in stilte. Koesterend de vrijheid middels het niet dwingbare. Zoekend naar antwoorden op onmogelijk beantwoordbare vragen. De controle remt het onverwachte. Het onverwachte geeft plotselinge ruimte. Het verlangen daarna maakt strijdbaar…

Samen met jou lig ik in bed Ik slaap heel licht Ik voel je armen om me heen Jij die me streelt Ik draai mijn hoofd iets en zie dat je slaapt In je slaap streel je me en laat me voelen dat je van me houdt Ik draai me om en voel hoe jij je omdraait en jouw kontje tegen mij aandrukt Ik kan je beter bekijken en zie hoe je straalt in je slaap…

Wanneer zeg je sorry? Hoe laat je weten dat het je spijt? Laat je het merken, ook als je het niet begrijpt? Durf ik je aan te kijken wanneer mijn onbegrip torenhoog is? Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart? Is het de sorry om het goed te maken? De sorry van de compassie? Of is het de sorry van de blijvende…

Op de plek waar ik nu kom sta ik stil, kijk achterom enkel mijn eigen schaduw jij die me niet volgen kon of niet wilde.. het veld,zonnebloemen,klaar om te oogsten na hard werken,genieten en proosten naast elkaar mijn hand op je heup de warme zonnegloed laat ons voelen de beloning voor het volgen van de zon jij die niet wilde of me niet…

Je ogen Een doorgrondelijke blik op mij gericht Verbondenheid Gevend, vragend om vertrouwen Alleen de liefde In stilte de handreiking Vragend, neem me mee Doe het voorzichtig maar neem me mee Mijn aanraking Jou ontvanging in vertrouwen Je wil dat ik je meeneem Voorzichtig maar stop niet…

Ze droeg een mantel schreeuwerig groen één oorring deed ze meer zei ze…

gele stoffen ster op grauwe mantels gestikt vrijheid ontnomen…

Wie kon weten dat de tijd zou komen met handen vol zwarte bloemen en verscholen in zijn mantel het noodlot dat zijn ijskoude adem zou leggen over het gelaat van unieke schepselen maar onaangeroerd bleven de herinneringen standvastig in hun soliditeit als een erfenis van waardevolle schatten op het witte doek van gedachten soms, als in een…