Alle inzendingen over natuur

ik buig voor je grillige grootsheid je waait, zoals jij wilt uit alle windrichtingen je verkoelend briesje laat mensen glimlachen in de zomer géen wolkje aan de lucht je verwoestende kracht jaagt een tsunami over het land laaiende vlammen wakker jij aan wat rest, is as ongebonden ga jij rond de aarde jouw adem…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist. Het maanlicht…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

Door ochtenddauw getooid en koperen zon beslagen, imposant doch fragiel trekt natuur zijn gulle spoor van rust en welbehagen door zinnen en door ziel. Slanke sparren toornen zo lijkt, tot aan de hemel, de nevellagen voorbij. Aan hun voet mierenhopen, naarstig op en neer gewemel in een sparrennaaldensprei. Een rosse pluimstaart steekt…

In de luwte van de duinen ontwaakt de zilte zee. In het zachte licht brengt ze haar golven naar het strand. Op deze laatste ochtend ben ik thuisgekomen en keer ik niet meer om.…

In het vroege morgenlicht, hoor ik de vogels zingen. De merel fluit zijn keeltje schor, uit liefde voor zijn wijfje. En als hij zwijgt, dan luistert hij, met trilling in zijn lijfje.. Het is een heerlijk lief geluid, doet me de winter snel vergeten. Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen…

Grimmig snellen rondgerolde wolken, Eindeloos grote kluwens, aan door 't blauw. Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw, Scherp weerspiegeld in de molenkolken. Schelle fonkling van miljoenen dolken; Dan de donder; en, van regen lauw, Schudt de wind de hechte molenbouw, Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken. Zuiver, als geslepen edelstenen…

Ik omhelsde een boom, een heel oude boom, een boom van meer dan honderd jaren. En in dat korte moment, dat stille ogenblik leek het alsof die oude boom en ik plots zielsverwanten waren. Ik voelde een kracht die ik niet had verwacht, een kracht haast niet in te tomen. Ik legde mijn oor en omhelsde hem fors en 't was alsof ik, achter zijn ruwe…

midden een goud rode dageraad ontdekken hoe vogels in het gesluimer van mijn berk als talmende poses kopjes in hun vlerken de stilte zitten te koesteren doet me zo gezegend voelen dat ik voor hen dromen verder uitzaai…

Schaduwen in de sneeuw van bomen, langgerokken vertellen mij dat de zon zichzelf glanscentueert terwijl ik mijmer over schoonheid niet te vatten in gradaties van helder en blits Ik sta voor een keuze in mijn leven het gewirwar in mijn brein is nu rust en elk antwoord is juist…

Goedemorgen ochtendgloren mag ik u even zeggen dat u mij wel kunt bekoren met uw prachtige kleuren verschijnt u nu hier dus open gauw uw deuren en vraag de ochtend ten dans zodat u samen kunt schitteren grijp dan nu uw kans…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

Terwijl de zon zich breekbaar door het kale hout laat zien voltooi ik met speels gemak mijn zondagochtendritueel. Op spoedende schoenen ontwijk ik glinsterend slijk hoor gefluister in het riet ontwakend land. Wind die met zachte hand plaats maakt voor vroege vogels.…

in het woud van zoete dromen groeien buigzame bomen groene kruinen wuiven schaduwen waar de zon de bodem te vurig raakt jaarringen genieten er de taaiheid van een gewortelde kracht vogels knappen er een uiltje rond de schemer, in de nacht er klinkt een heilzaam lied in de sporen van de wind daar, waar de weelderigheid het leven zijn…

Voel zachte bries door kruinen stoeien strijkt over ‘t nog dorre veld wachtend op het groene gras waar straks madelieven bloeien sneeuwklok en krokus hebben verteld dat lente en zon ras zullen komen dan verschijnt ook snel eerste blad aan de bomen. Mees, merel, vink en winterkoning zoeken plek voor geschikte woning schuchter klinkt hun eerste…

om het weer kun je niet heen het komt zoals het komt de wind heeft geen wil de regen geen eigen regie het weer doet gewoon wat het doet het is hooguit de oude die het voelt in zijn pijnlijke knie…

Als zelfs de schaduwkant een schaduwkant heeft voor mij de opgaande zon in aanzien niet mag stijgen ik steeds moet afzien van het licht wat ook mij is gegeven waar blijft dan mijn eigen bloei terwijl alles om mij heen op lente belust is en juist ik daarover nooit kan zwijgen daarom zal ik niet blijven ondergaan wanneer…

wilgen zijn niet net bollen suikerspin nee het zijn net wilgen en dat zij het ook en dat is nu zo mooi aan wilgen. ----------------------------------- uit: Verspreide gedichten.…

Twee weken terug heeft ze Haar eerste winkeltje Geopend in een straat Nabij het centrum van de stad Met veel goede moed en al haar spaargeld Drijft ze haar zaak in een steeg Waar de helft van alle panden leegstaat - In een winkelstraat die net de loop niet heeft Verkoopt ze met veel hartelijkheid de Spullen die ze duur heeft ingekocht…

ik draag boten over zee ik golf ik schuim ik spat vissen jaag ik door mij heen zwemmers laat ik binnen regendruppels springen op spetters rimpels kringen ik knaag gaten in een rots vuur houdt mij niet tegen dampig ben ik zacht en nat of hard als ijs zwart en glad ik schiet als hagel val als sneeuw ik kabbel klots en klater ik…

onstuimig en wisselvallig zijn vele mensen soms vrolijk soms zwartgallig maar ik doelde dit keer op het weer, toevallig…

klein zaadje achteloos gestrooid stevige stengels groene staken wat kleine bladeren zo mooi geplooid wat is een bloem zonder zijn aarde zijn steel in leven bijna voltooid kijk naar de kleuren uiting van waarde klein leven groter dan ooit…

Belangstellend kijk ik naar de wolken Voorspellend een dag vol wind en regen Torenhoog als gigantische reuzen zijn zij Omhoog klimmend zover ik kan zien Aarde verlatend in het vliegtuig stijg ik Bedaarde plukken enorme wolken in wonderlijke kleuren Omringen mij roerloos Doordringen mij, vergeten is mijn wereld Uitgestegen boven het…

Jonge narcissen Fris op het venster, sneeuwwit Halsreikend naar wie…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

Stormachtige furie Met veel venijn in Vuur en vlam ontstoken, Door redeloze razernij zo ver Gebracht dat de wereld waarachtig Even stilstond - is nu door Winterkou tot bedaren gekomen En de golven op jouw oceaan Van hartstocht lijken in zichzelf Bevroren - schuimkoppen die nu alleen Uit ijs nog bestaan - zachtjes probeer Ik je…

Zacht zie ik ‘t riet langs de waterkant wiegen en golfjes daar hun eigen ritme slaan genietend blijf ik daar aan de oever staan bewonder vogels die over het oppervlak vliegen. Een bootje voor de wind met bolle zeilen trekt zijn voren over het watervlak spiegelt contrasterend met blauwe hemeldak urenlang kan ik hier verwijlen. Rondom wijdheid…