Alle inzendingen over emoties

soms, als mijn hoofd naar niemandsland verhuist, van te veel jij, of te weinig en ik je toch niet missen kan, zeg je soms dat je me kwijtraakt aan dat vreemde huis dat ‘vroeger’ heet en dat ik koester als mijn lieflijke wereld vaak verhuld in mistgewaden die ik breken mag en in kamers kom net zo oud als mijn dromen. op de radio…

Emoties van steen Je kunt nergens heen Wakker uit je dromen Dat het geluk zou komen Sprookjes bestaan niet, meid Wakker worden is de hoogste tijd Ze staat op, trekt de gordijnen dicht En als ze straks weer open gaan, dan is het buiten En binnen Licht…

Haar hoofd hing over de wasbak, haar lijf stulpte weerloos de billen. Het moment leek bestemd voor de slag, een sobere nekslag, zonder gestribbel. Even streek hij met plagende vinger. De huid trok strak als een vlies op de melk. Zijn lust verhardde. Hij trachtte te willen. Zij kirde verleidelijk: is dit het moment? Toen zag hij zichzelf…

Gevangen tussen twee Allebei gelijk Allebei fout geen kans tot ontsnappen als je van beiden houdt…

Ik wil u aan mijn voeten leggen. Knielende kameel met zachte mond uw droefenis besnuffelend - kom berg u in mijn zand. Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon…

Ik schrijf je een brief zo af en toe niet meer zoals vroeger fanatiek droeg ik er gedichten in op alleen voor jou verschrikkelijk sentimenteel maar vooral erg veel dat viel jou allemaal ten deel of jij daar nou op zat te wachten dat deed er voor mij niet toe ik zat daar met kille nachten om mijn schouders heen ik voelde mij alleen…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

Het kastje met haar trouwservies, de sofa en de oorfauteuil zijn gisteravond van de wand geschoven. Kranten op de vloer. Een tafel, uitgerold behang, de witte achterkant naar boven, de lijm in waaiers uitgestreken. En staande op het keukentrapje reikt zij omhoog met nat en zwaar papier vol roze veldboeketten. Zij schuifelt naar de recreatie…

Om echt contact te maken Zul je moeten aanraken. Al heb je niet veel zin Gebruik vaker je tastzin Het wordt een gevoelsbaken. Dit is de droom Van elke haptonoom.…

Hoor het ademen van de bladeren eer ze weer voorgoed verdwijnen en tot humus worden op de grond. Hoor het zuchten van de luchten als ze boven ons verhuizen naar een plaats waar ze tot water worden. Hoor het klagen van de harten die elkander toch niet vinden en maar zoeken naar wat zin. Hoor de stilte die niet wijkt en die maar aandringt…

in mijn droom Kom ik jou tegen als levend persoon Het is net echt En luister naar wat je zegt Heerlijk die ontmoeting in mijn droom Ik herken je weer als moeders persoon Ja, mam dank je wel Jammer het is een schimmig spel Voor even was je weer bij mij Samen zij aan zij En voelde de warmte en jou liefde om mij heen Dat is iets wat…

Bent u progressief, Of liever conservatief. Het is belangrijk te weten, Met welke maat er wordt gemeten, Hopelijk positief. Bent u actief in het passief Of liever, passief in het actief ?…

nu de stilte langzaam om hun namen daalt… dwaalt mijn hart ze gaat herwaarts, naar een tijd waarin mijn tafel nog gevuld met allerhande was de vrolijkheid sprak stukken uit een boek dat nu gesloten, bovenop de stapel ligt maar als ik blader, zie ik hun momenten goedlachs langs mijn ogen strijken tussen bladen prijken weer de beelden…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

het past bij jou de opgelegde stenen, als blad en aarde, tussen alles wat de tijd verbeeldt winter steelt de mooiste bloemen maar hoe ik jou nochtans zal noemen in een klank die niet verveelt ik weet het en ik weet het niet ik laaf me aan jouw lach dag, dag.. jouw kleine hand wuift helder in de morgen, als de zon met dauwgras…

Vroeger had ik later nog een leeg boek zonder woorden later kwam veel te vroeg verlies van mensen die bij me hoorden Herinneringen blijven mij nabij met liefde en nog veel meer blijf ik hen omringen ik droom van een hemel waar zij zullen zingen wachtend op mij tot ook ik daar arriveer…

Krachten gegeven om stormen te doorstaan Wanneer liefde en gevoelens in devotie overgaan En zwakte een enorme kracht wordt Water dat maar blijft stromen Zijn eigen weg volgend Om van rivieren volwassen zeeën te maken Angsten die verdwijnen omdat water zich samenpakt Huizenhoge golven alle angsten verzwelgend De zwakte van een druppel die…

Mijn veilige plek verlaten Drie dikke muren van steen Ik probeer de weg terug te vinden Maar kan er niet meer heen Teveel prikkels, teveel drukte Teveel druk kan ik niet aan Was ik maar nooit, nee was ik maar nooit Van mijn veilige plek gegaan Ik zoek een veilige haven Ik moet naar een veilige plek Breng me waar ik in mezelf kan kruipen…

Het moment dat geen tijd meer kent geen vroeger of later geen voor of na zonder zekerheden toekomst of verleden een ogenblik jouw lach toen ik je weer zag onverwacht gebracht en weer meegenomen zoals in dromen zonder doel enkel het gevoel het is goed wat je doet zonder morgen zonder zorgen nu te geven als was het de rest…

vandaag was weer zo'n dag je bent weer heel alleen. waar moet het toch naartoe waar gaan we dan wel heen. ja je bent nu zeventig kan nog heel veel zelf. moet maar wachten op wie je ooit helpt waar is die mantelzorg die steeds weer wordt beloofd. een heel dom mens die daar nog in gelooft. de meesten hebben kinderen maar die zijn…

Omruist van zangrig bladgefluister, door 't mystisch spel van licht en duister omtinteld met een stalenkrans, komt ge als een nevelschim gegleden, nog vormloos ver ... maar diep aanbeden in uw aanstaande schoonheidsglans. 'k Voel uw bezielende adem waaien van verre. Zie! de bloemen zwaaien u 't kleurig, reuzig geurenvat. 't Hosannah…

Hoe gelukkig kan je zijn Ondanks heel veel pijn Ik vind dit geluk een zegen Die ik in mijn leven heb gekregen En dat is een geweldig gezin Niets is hun te min Ik vind dat ik faal als moeder en vrouw Maar zij blijven mij eeuwig trouw En zelfs mijn kleinkinderen weten als het even niet gaat Dat is toch een dankbaar resultaat En dat…

Eindelijk weer even rustig ademhalen na alle drukte, stress en zorgen, onmacht en geen zin meer in zoveel wat moet gedaan. Toch is vreugde niet voorgoed gegaan want onverwacht schijnt even weer de zon en trilt de herfst in duizend gouden tinten. Ik zie hoe jonge kinderen blij dansen in het rond en nog geen vragen hebben zoals wij zo vaak.…

In de tuin vol herfstkleuren hangt een geur van humus, geen blad trilt. Onvermijdelijk wacht hij daar verstild op wat de muze van hem verlangt. Poëtische zinnen willen maar niet stromen, ook al is aan elke voorwaarde voldaan. Hij denkt, ’t is met het dichten gedaan. Wat rest er van al mijn literaire dromen? In die sfeer van tragiek en droefenis…

Daar zijn ze weer twijfels Ze komen als zonneschijn Laten me in vragen Maken me onzeker Waarom?…

er loopt een mens een Scheveningse mens over het havenhoofd het grijs-basalten hoekige altijd standvastige Scheveningse havenhoofd regen - windkracht negen noordwester stormt genadeloze striemen over nat-zilte wangen vers-frisse oren-gesel gloeiend rood beklimt de mens het hoofd wind tegen zout water op beurse lippen schuimende…

ofschoon onwrikbaar en knisperend als een kalenderdag naar willekeur zou voorbij de branding het ogenzicht roerloos moeten zijn, het water kalm en brak dan viel niets meer te bevriezen, niets te bevatten in vloeibare lucht ontstemde woorden zouden verdrinken in een uitbundige oceaan van tranenzout een zielevloed zou alles sprakeloos…

Opzij, opzij Men wil mij voorbij Maar ik kan niet weg Luister nu wat ik zeg Mijn benen doen niet wat ik wil En staan gewoon even stil Maar er is geen begrip Omdat mijn lichaam plotseling vast zit Gevangen in mijn eigen lijf De reuma maakt mij eventjes stijf Ik kom ook wel weer opgang Maar soms maakt het mij wel bang Want er is…

Hé bermtoerist langs uitvalswegen van je verlangens. Hé vaandelzwaaier op de afslag Wanhoop-Noord. Laat je toch niet verneuken man, je hoofd is echt geen voddenkraam vol halfvergane geestdrift. Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt? Kom op, de vlegeljaren zijn nog altijd op de pof. Vannacht gaan we de kroegen af en maken zelfbedrog het…