Alle inzendingen over eenzaamheid

Duizend vlinders om mij heen, duizend in de lucht. Gedachten ijl en doorzichtig dwarrelen in het rond. Hoe kan ik ze grijpen, aanraken, vasthouden? Wazig als in dikke mist, met slierten dansend op de wind. Een kreet wringt zich uit mijn mond, een heftige drang tot uiting, maar reeds zijn ze voorbij getrokken, als een lange sliert bonte vlinders…

je opent de hand op de deur je ogen zijn al binnen een vleugje van je geur je komt niet dichterbij je voetstappen ontbreken net de laatste meter je verwondering bekijkt niet mij je blikken zoeken naar onzeker ik wacht tot uren trager worden het licht mij niet meer ziet ik ben er nog voor ons omdat mijn ring het me gebiedt…

Vaak zit ik te fantaseren, over een maand dat ik in het grijze gedeelte zal zitten. Dat ik op de middenweg loop Af en toe val ik in de berm naast mij Niet in de sloot Ik sta op sla mijn kleren af en loop verder Meestal loop ik Soms heb ik een fiets Ik hoef geen auto Misschien af en toe een lift Een maandje geen zwart/wit denken een…

prachtig, zoals je wegloopt, zo oppermachtig met in je kielzog woede en gelijk. nadat ‘waarheen…’ mij stamelend ontsnapt blijft enkel onvermogen. nu lange monologen zijn vervlogen kijken de honden op, herkennen dit als simple waste of time.…

wat als de rolstoel niet meer draait in een kamer vol obstakels als de koorts weer naar je graait met zijn vlammende tentakels wat als de pijn steeds twijfels zaait over het nut om zo te leven dan huil je in je bed slechts toegedekt met wensen en verlangens en worstelt iedere dag om de molenstenen om je nek als bordjes te verhangen…

De stem die ik verloor was een stem die de stilte niet meer kon brengen waar ik sprak en wilde fluisteren naar de schaduwen die mij wilden zijn en niet meer zwegen.…

Vaak voel ik mij eenzaam, alleen en verlaten. Vinden ze mij niet lief, of willen ze mij gewoon haten? Maar diep in mijn hart, ik weet het zeker. Daar ben ik gelukkig, daar is het beter. Ook in die van jou, is een plek. Die zich eenzaam voelt, misschien klinkt het gek. Maar om jou heen zijn mensen, die om jou geven. Geniet daarvan, geniet…

bij ochtendschemer kuierend in een poëtisch uitgemolken beukenbos kil, verlaten en leeg of ligt dat aan mij? onbewust zoekend naar dat ene onbeschreven geheim tussen mos en verterend hout een microwereld, te vertrouwd tussen vlier en Spaanse aak spinnenrag en vogels vervuld van leedvermaak; een kleine zwarte poel vertroebeld door stinkend…

Vogels verdwalen in het wakkere licht. Wakend zoek ik mijn gedicht. De stilte zal me volgen met elke gedachte die ik wens. Gezichten zwijgen en zoeken een ontmoeting zonder een vreemdeling. Ik ben op weg naar het einde. Ik begin met het einde. En alleen mijn schaduw weet waarom ik levenslang slaapwandel zonder één…

zie de lichten halo's glijden over natte straat kasseien 't zijn manestralen die wenen om hun verloren schijn baar niet voor diegenen die toch verloren zijn enkel de verscheurde wolken die grijze hemels bevolken treuren zo gelaten bedroefd in plassen die deinen totdat het niet meer hoeft en rimpels verdwijnen zelfs de kringen…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

Het eten staat op het fornuis en buiten kreunen zacht de bomen in de winden van oktober. Hoe donker is het huis. En dat ik heel alleen alleen moet dragen, wat reeds zolang geleden is. Ik nooit voorkomen kon. Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar…

ik pak een hand de jouwe ook we dansen, springen ons plezier nog hoger dan je denkt we landen in het zachte van muziek kijken woorden uit elkaar verlegen onze handen vegend in een misplaatst gebaar de kring gaat open met een stil gezicht vertrouwen wordt gemist we stappen achteruit als iedereen zijn cirkel sluit…

Hij belde haar op, om te zeggen ik kom langs, maar zij had andere verplichtingen Wel nodigde zij hem uit om vooral langs te komen hij had immers een sleutel en binnen was er genoeg.…

Hij koos niks hij wilde mij niet alleen de aandacht warmte en tijd die wilde hij niet kwijt. Zij koos niks zij gaf niks meer maar eiste aandacht warmte en tijd die wilde ze niet kwijt. Ik kies alles maar er is niks niets te krijgen niets meer te geven ik kies alles maar heb alleen veel niks in mijn leven.…

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

Lanen lopen dezelfde Weg langs wegen Aan de straatkant, Dichter bij Banen gelegen Zijn dan jij De paden krult, Met vlechten die Ronde routes vult.…

Lanen lopen dezelfde Weg als wegen Aan de straatkant Dichter bij Paden gelegen Zijn dan jij Bij mij…

Ik kan niet langer blijven Ik ga aan mijzelf twijfelen Want ik kan er niet meer tegen Maar wie dwingt mij zo te leven? Ik ben het meer dan zat, En heb het compleet gehad Ik wil weg van al je leugens en bedrog Het is tijd om te gaan, maar toch Nu dat ik moet kiezen, Al heb ik niets te verliezen, Is het gevoel van echt voorbij Me vreemd…

Al ben je oud, ik voel de pijn van vergeten rituelen. Jouw lach en hopeloze woorden, zo leeg en anders als zij zijn, ik kan ze niet meer delen. Een klein gebaar is wat ik wens, een flikkering in je ogen. Het is het niets dat ik nu zie, verdwenen gedachten van een mens, zo stil en onbewogen. De verandering, die zoveel verhult, is die…

Weer gaat het vege licht der asters bloeien; weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien, wordt huiverend, en mart . . . - Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen maar wie de zoen ontzegd werd van de beet; die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen, me des te allèner weet; eeuwige…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

de eenzaamheid overheerst me de somberheid blijft komen de angst wordt steeds sterker de vriendschap kan ik niet alleen ben ik nog steeds de liefde heb ik nooit gekend terugtrekken doe ik mezelf steeds verder niemand laat ik bij me komen bang ben ik voor alles wat ik ben dat is simpelweg een klein, bang meisje…

ik val steeds lager steeds dieper in het zwarte in de eenzaamheid bang heel erg bang maar het gaat door ik val ik val steeds dieper steeds dieper in de eenzaamheid…

mijn lichaam schreeuwend om aandacht te stil te eenzaam te ver afgesloten van de buitenwereld niet begrijpend wat mijn lichaam wil veel te stil…

Als zwarte Sneeuw Uit een witte Hemel Zo vallen Ook jouw woorden Onvergeeflijk In een diepe plas Van onzekerheid Gekerfd in mijn ziel Voor altijd…

Te oud wil hij vergeten wat hij ziet en zwijgt hij met gebaren die de tijd niet meer vragen of hij mag wachten op de bank die alleen voor hem bestemd lijkt zolang hij niemand vraagt waarom zijn schaduw steeds meer op zijn doodsdeken lijkt…

Eenzame vogel hoog in de lucht vliegt hoger en hoger voor zichzelf op de vlucht Geen wolkje te zien alles helder en zacht maar voor zijn eenzame ziel is het donker en zwart Hij heeft alles gezien vloog overal heen maar waar hij ook kwam hij was altijd alleen Er komt geen einde aan zijn eeuwige vlucht want zijn vrijheid ligt hoog…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, ruim 1 jaar later, er nog steeds niet eroverheen. wat heb ik verkeerd gedaan…

ik zit op mijn kamer, helemaal alleen. ik luister naar de stilte, de stilte om mij heen. zacht hoor ik de regen, tikkend tegen het raam. de maan schijnt door de wolken en de wind fluistert jouw naam. ik voel me ongelukkig, eenzaam, koud en bang. ik kan mijn tranen niet bedwingen, en ze glinsteren op mijn wang. snel veeg ik ze weg,…