Alle inzendingen over filosofie

Ik ga op in de stilte waardoor ik even verdwijn uit de chaos van het moment…

Der dagen nog niet zat mat ik mij een heuse haan een hennegender aan. Nu doe ik als een hen en ben een haan alleen nog in gedachten omdat ze me anders zullen slachten en daarvoor wens ik mij wijselijk te wachten. Hennig kan ik kuuk`lend nog wel wat zeggen maar hoe moet ik elke dag opnieuw weerleggen dat ik die eigenlijk alleen maar weet…

Bokkig maar met volle teugen geniet de oude op de haverkist van zijn gebutst geheugen beziet de jeugd die van hem is gegrist. Al dat jonge blad dat hij eens met welbehagen at en blatend heeft beleden: Wat lijkt het kort geleden! Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oudebokkennijd?…

Ik houd van sarcasme ik houd van passende woorden ik houd van omcirkelen zoals te proeven in woorden als: - van ons heengegaan dankbaar beter zo korte ziekte vredig - de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog maanden aan de klink van de deur hoe lang ijlt een mensenleven na, hoe lang dult men uitstel aan de voldongenheid van…

Ik behoor tot het deel der mensen die nimmer de aardse top zal bereiken aanvankelijk maatschappelijk opgestoomd naar zekere hoogte achter onbewuste wensen Met strevende drijfveren en standvastig naar een naïeve verte blijven kijken waar nochtans de werkelijkheid de waarheid toonde en dat ik stilaan mijn ziele doelen diende te ijken Het…

--------------- Ik houd van perfectie, ik houd van absolute perfectie, zoals te proeven is in bijvoorbeeld het woord: wedervaren de jas van mijn vader, de jas van mijn vader, hing nog jaren aan de klink de aarde draait zich naar het licht om al het leven te voeden een boom viel om in de nacht, wat vederlicht gekraak, en iedereen sliep…

Daar moet veel strijds gestreden zijn, veel kruis en leeds geleden zijn, daar moeten heil’ge zeden zijn, een nauwe weg betreden zijn, en veel gebeds gebeden zijn, zolang wij hier beneden zijn: zo zal ’t hierna in vrede zijn.…

Hij heeft gebeefd te zacht toe gestoken de ogen puilen ongebroken vol van vrees. Het krijsend vlees blijkt niet te willen lillen is nog geen het. Ze leeft. Een tweede stoerder stoot brengt eindelijk de rust 'Sorry' sust de halve zachte slachter zacht en onder ’t bloed. 'Ik hield mij groot ontbeerde vlijme messenkracht en…

Ik ben die ik ben zo geworden en verwen of ontwen mijzelf tussen het komen en gaan Tijdens een moment dat ik word gezien of als ik met jou ben begaan ik troost me als ik me van een herinnering bedien (als ik de dag van morgen nog niet voel, laat staan dat ik in mijn gisteren jou of jou nog niet herken) jij en jij en ik komen en gaan…

Er is hier een groot verdriet geweest Nee, het is geen verdriet het is een tafel vol lege glazen Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd Fragiele blikken snel vergeten woorden Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas Alles ter wereld als glas Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld Hoewel alles glas…

doet het er toe of er een eeuwigheid is en doet het er toe of ik me hierin al of niet vergis of ben voorgelogen en heimelijk bedrogen maakt het wat uit als iets te mooi lijkt om waar te zijn dan is het meestal zegt men vaak maar schijn bovendien lijkt de mensheid me hiertoe ook veel te moe zijn we hierover vaak daarom zo angstig…

Ook voor een worm is vorm een heilig moeten maar toen na heel wat hopig wroeten hij op zijn handen en zijn voeten een wormin ontwaarde voelde hij naar onze norm zich God in aarde en raakte homp en hopeloos uit vorm. Daar vormde zich een tweede worm, enorm appendix dat zich in haar wormen wilde er lilde dril dat uit het gilde in…

Een zonnebloem staat droomverloren en al voorbij haar hoogste glanzen met lome blaadjes droef te staren. Gaat het zo ook met ons: dat na de rijpe, goede jaren de glans verdwenen is en ook de vreugd? Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog niet gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn en 't trager moeten leven…

Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand houden mij gezelschap aan de branding. De gratie van hun rennen en bewegen, half vliegen over het water, te licht voor zwaartekracht, samen alleen in lucht, nat zand en spiegeling, dat woordloze toebehoren aan elkaar en niemand anders - opeens zijn ze verdwenen zonder dat ik zag waarheen.…

De dagen korten al, zo ook mijn leven, ik voel de weemoed groeien met het uur - waar is dan toch de vreugde nu gebleven en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur? Met ouder worden zou de wijsheid komen en ‘t diep besef dat alles ijdel is, maar soms komt iets van vroeger in mijn dromen en hoor ik weer een klank geheimenis; dan zingt mijn ziel…

Waar komt die angst voor 'U' toch vandaan? Als het woord 'U' nog op m'n lippen ligt. bij een spontane ontmoeting wordt veelal gereageerd zeg maar 'jij' Maar dan reageer ik ondeugend en spreek::: "Mevrouw, Meneer, laat ik U dit zeggen mijn Franse vrouw en ik tutoyeren zelfs niet tijdens het vrijen en zeker niet als we een beetje vies…

Tijd is een relatief begrip, in ons universum slechts een tel, ’n wip. Een stap naar voren in het heden, is als je hem loslaat reeds verleden. Net als al die momenten die er waren, die je alleen met gesloten ogen terug kunt halen. Och mocht ik maar eens de tijd vasthouden met mijn ogen open, even voor één keer, ’n seconden, nog eens doorlopen…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

voor ieder wezen is dat knopje ingedrukt het licht aangedaan om het leven te beleven wat al of niet mislukt toch is dit unieke gegeven voor alles en iedereen uit dezelfde bron ontstaan die vonk tot leven door dezelfde hand kwam het alles tot stand en als we er met geluk of pech genoeg van hebben genoten heeft die hand besloten dat…

Wat Doe jij Vandaag? Ik Zou Het niet Weten Ik ben Er gewoon Is dat Oké?…

Ik ken Herken Herhaal Verdwaal…

de wals van wat als het morgen zwart wordt vogels voorgoed verdwijnen van wat als alles wankelt niets de goede kant opvalt van wat als de angst als een mes tussen de ribben steekt van wat als alles wat leeft sterven zal er niemand is om de doden te dragen de wals van wat als we morgen met lege handen staan omdat we niets hebben…

Er ademen soms vragen Wat je in leven nog wilt laten slagen. De doden blijven dood ook bij het avondmaal De vogels blijven fluiten dat hoor je allemaal. Er ademen soms levensvragen Wat mensen werkelijk nog kan behagen. Men vouwt vaak handen boven het bestek Wat is dat, dat ook men daar te weinig op let. Terwijl de een rustig is ingeslapen…

Het is als de enorme stoom uit een snelkookpan loslaten, Het gebeurt onverwachts je hebt het eerst niet in de gaten. Onderdrukt rouwverdriet kan immers letterlijk een hart breken, Vervolgens kan je hart en ziel overlopen van liefde uitbundig preken. Bevrijdend huilen kan dus de rouwcirkel werkelijk doorbreken. Bij het gloren, kun je weer tranen…

wat de ochtend bracht haalde de middag weg, verliezend zich weldra in blauwbestoven nacht, wij zoeken al het moois bij elkaar en laten de rest, de boel draait lelijk door, wij vegen onze voeten, graaien met handen vol gaten wat de nacht niet haalde; alleen in het voorbijgaan zich tonend: een vlaag de ochtend, een lichtspel de middag een…

(voor Remco) Je hebt jouw hele leven aan de poëzie gewijd en als zoon van een vader die door de nazi's is vermoord had je een veel slechtere deal kunnen maken bovendien kreeg je toegang tot bacchantische feesten met talloze minnaressen van vlees en bloed die graag voor jouw muzen doorgingen welk spel jij maar wat graag meespeelde en zo…

je zit op een lommerrijke plek en denkt na over iets dat je boeit het lijkt op dromen maar het gaat dieper... je vergelijkt de waterstraal in je hand met het leven tóch blijft het vreemd dat je dorst krijgt maar vergeet te drinken…

de ridder en de dood bevechten hun daadkracht het kan ook zijn dat mijn geest de strijd bespeelt, is ieder ander daar ook op bedacht of zit het dieper. speelt de ziel een rol zijn het mijn eigen hormonen of gewoon mijn stoffelijke overlevingsdrang wat wil mijn - ik - aldoor en steeds meer als een doorlopende film aan mij tonen alles wijst…

Langzaam verdwijnt de blik die troebele blik op jou en jou gedreven door onrustige passie Het is voortschrijdend inzicht zo is het zoals ik het nu beschouw Dan zoek ik de rand van je huid is die warm, gaan de haren met de wind mee ik praat over de symboliek van een beslagen ruit en merk dat ik ook veel ervaar aan de denkende kant doch dat…

wellicht is sprake van misverstand is alles breekbaar maar binnen bereik lezen we slechts datgene waarvoor woorden bestaan toch loopt deze dag regenachtig voor zich uit gaandeweg het middaguur wellicht is sprake van korte duur stel de aankomst uit, halverwege de huid gooi niets weg, ongearchiveerd maar bewaar alles achter glas schenk…