Mensen om me heen

Verbonden, ver weg
sterrenflonkers in de nacht
onzichtbaar, dichtbij


Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren,
ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen,
Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen,
soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem.

De één een haven, een rustpunt in eindeloze getijden,
de ander een storm die met vurige passie mijn grenzen verkent.
En toch, ieder draagt iets van de wereld, zo onmetelijk groot,
een eigen lied, een fluistering die zingt in de tijd die versnelt.

Samen weven we draden, tastend naar iets dat blijft bestaan,
momenten gevangen in stiltes, of gedeeld in uitgelaten gelach.
Het leven danst, soms wrang, soms zoet, tussen ons allen,
een zachte chaos, een kring die zich opent en sluit naar de dag.

Mensen om me heen, hun schaduwen vallen op mijn pad,
soms wandel ik mee, soms verdwijn ik stil in hun horizon.
Maar wat blijft is hun aanwezigheid, diep in mijn bestaan,
als sterren die glinsteren, zelfs wanneer de nacht lijkt verstom

Biografie van deze schrijver

Mensen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 5 stemmen 168