Alle inzendingen over ziekte

Zo parmantig wriemelt ze de gouden staafjes met haar vingers in haar mond, keurig één voor één, geen vork, geen mes, geen eetgerei, maar heel braafjes haalt ze eerst de frietjes door de fritessaus heen. Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak en ook geniet ze van de geprakte kroket. Als ik dan haar handen met een servet schoonmaak,…

vaak had jij een verstilde lach als ik je dromen uit de mimiek van je gezicht af las alsof jij de plezierige momenten nog even goed in je herinnering zou willen prenten accenten en stille woorden werden uit de kleine gebaren geboren als ondertiteling van je verhaal waar ongekende mogelijkheden jou kans en ruimte gaven om je…

Ergens moest je zijn en overal ben je, ook achter de schermen van de dood? In alles te willen leven of te sterven, dichter bij iedere gedachte, als dicht ontbloot, te willen schrijven, klonk in alles wat gezegd was, gevat in het laatste woord wat me te binnen schoot, die toon blijft zwerven op jouw lippen van de wind…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd Bedarend, stil en koel, En druk haar tegen mijn slapen, Waar ik de pijn gevoel. Uw grote, witte handen Bezitten wonderkracht Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd En druk mijn slapen zacht. Blijf zwijgend bij mij zitten,…

De wereld staat te schreeuwen voor de ramen, maar hoofdpijn wurgt mijn geest met zulke tangen dat ik niet eens behoorlijk kan ontvangen de indrukken die toch naar boven kwamen. Die stomme koppijn! Ik blijf zó verlangen dat het eens ophoudt, dat ik me moest schamen; maar àls die aanvallen een einde namen, zou ik het hoofd niet langer laten hangen…

Veerman, veerman, vaar mij over naar veilige velden van Elysium. Ik wacht te lang in transferium in zo eindeloze zware strijd. Ik verlang zo naar vergetelheid en laaf me aan de lieve Lethe. ´t Is volgens mij de hoogste tijd om laatste lasten te vergeten en te varen over de stille Styx om daar dieper dan in stromen meanderend te mogen…

geen gisteren geen vandaag geen morgen er hangt een zweem van mist in zijn hoofd gedachten verdrinken in het ondiepe van het geheugen in grote leemte is het nietige niets alles wat nog rest…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…

Normaal valt de griep December wel in huis dit afgelopen jaar gelukkig niet, Oh, jawel, we waren thuis, maar de griep, die vond ons niet! Nu is ‘t Maart en o ja ik weet, het roert z’n staart, dat je ‘t niet vergeet! Griep overtijd heeft ons huis gevonden zodoende ben ik aan huis gebonden! Water uit gaten waarvan ‘k niet wist dat ze bestonden…

Als je dan langs komt zit ze meestal te staren door het raam in de verte of naar de televisie die bijna de hele dag oorverdovend aanstaat ik ken haar nog van vroeger als een levendige vrouw spreek haar wel eens aan zonder reactie te krijgen soms staan er tranen in haar verweerde ogen waar zou ze aan denken wat houdt haar nu bezig…

synchroon de tijd in alles samen tegelijk leven wij ondeelbaar handelend van tel op tel zijn wij steeds elkaar van het ene moment op het andere echter is het anders vandaag een stap vooruit lijkt de een de ander in alles wat wij doen een slikt al koffie als nog de ander zijn beker pakt lopen scheren wassen steeds een stap vooruit…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

De luchten hangen vol dagen, - De dagen hangen vol smart… Ik zal te zwak zijn, om te dragen Wat mij de wereld tegen-sart; Ik zal te ziek zijn, om te wezen Wat uw wil star me tegen-slaat, O mijne dade’ : allene wezen Die door ’t gewoel bang henen gaat. Ik, die te trots ben om te leven In stalen palen enkle tijd: Ik zal te moe zijn om te…

al zijn honden heten fikkie behalve onze Astrid alle ziekten waar ze aan stierven Kanker koeien die opgegeven waren werden beter bij hem al moest hij er de hele nacht bij blijven voor haar kon hij niets anders doen dan de dokter betalen en haar naam in comateuze oren roepen --------------------------------------- uit: 'De wijzers…

Als ik de weg niet meer weet, wijs jij me die dan, als ik verkeerd om loop, corrigeer jij me dan? Als ik vastloop in gesprek help jij me dan, als ik een woord niet meer weet, zeg jij me dat dan? Als ik de sleutel niet meer in ‘t slot krijgen kan, zul je me niet buiten, maar binnen laten dan? Ik ben zo bang, te vergeten te verdwalen…

Nu er alleen nog stilte is als ook dit uitgeholde hart dat veel te lang die onmacht voelde geteisterd slechts ingeslikte tranen dronk cirkelen gedachten rond in altijd weer het laatste beeld aan jou terwijl herinneringen kleven aan willen terugdraaien van de tijd het was een onbegonnen strijd oneerlijk ook en niet te winnen een krachtmeting…

waar ik jarenlang lichtvoetig door het leven danste schots ik nu scheef op grote platen die gelaten weten wat nog aarde heet oncontroleerbaar krijg ik tegengas dat bij iedere stap de voortgang tart van natuurkundige wetten in mijn perspectief van gescheurde netten de woeker zit weer in mijn lijf en vreet verbanden zonder tanden…

Een gat in een hart is vlot gedicht Het is heden medische routine Bloed kan nu meer gescheiden vloeien Onderhuids kan meer gezondheid bloeien Rond het ziekenhuis meandert het wegennet Continu pompt een groot hospitaalhart een wisselstroom van zuurstofarme en -rijke goederen en diensten rond Vanuit kamer 13 op verdieping 12 passen files…

Ik zie het verdriet in je ogen waarin pijn is te lezen kan ik wel voelen wat jij doormaakt nu je steeds meer gaat vergeten als je blik weer op oneindig is gericht zou ik alles willen geven omdat web in je hoofd te wissen ik kan je alleen maar met mijn warmte en liefde blijven omringen. Paula Hagenaars…

Alles deed pijn. Twee uur lang in kleren gehesen worden deed pijn. Zijn vrouw zijn deed pijn, lachen deed pijn, grijnzen al minder, moed niet. Moed wordt ervan gemaakt zoals een vuist van vijf vingers. En verdriet is die vuist weer opendoen. Sterven doe je alleen. Niet sterven ook. Dood zijn doe je met twee Achterblijven ook. ----…

Ik zag een starre schittren, Maar ’t was niet aan de trans; ’t Was in twee dierbre ogen, Een starretje vol glans. ’t Betoverde en bezielde Mijn hart, mijn geest, mijn jeugd, ’t Spreidde in mijn blijde woning Gods licht en vrede en vreugd. Het blonk op al mijn wegen Zo vriendlijk en zo zacht, Een zonnetje van zegen, Te morgen…

Als ze gevangen zit in het niet meer weten schemer haar omsluit helderheid verdringt laat haar dan in haar eigen beleving zodat ze met waardigheid haar leven kan leven. Paula Hagenaars…

De grootste zorgverzekeraar van Nederland verlaagt de premie en vermindert de eigen bijdrage tot nul declaraties vervallen maar wie een beroep doet wordt direct geholpen bij ziekte, pijn, verdriet en angst met zelfs alle alternatieve denkbare behandelingen van ademtherapie, holistic pulsing, integratieve massage tot stemtherapie waarbij het…

Dag lieve mens in de spiegel ik houd van jou, heel de dag zal ik voor je zorgen en zo sterk mijn wensgedachten denken dat ze uit mijn handen groeien tot mijn leven, geworteld in lachende gezondheid zo’n honger heb ik naar zorgeloosheid mijn angsten verankerd in blakend bloed mijn lichaam verankerd…

Haar vel is geel als kip maar mist de stippen Haar ogen, redelijk ontglaasd, trachten mijn lippen Te punten tot begrip. De dronken drenkeling Krijgt kennis aan haar zoon, lalt: Lieveling! Tot er iets bewolkt en zij begint te gapen Zij leeft genoeg om wakende weer in te slapen.…

vannacht na een krap uurtje slaap door mythologische goden in de tang genomen Atlas zat spieren los te snijden Vulkanus hamerde een bijl in de buurt van mijn achterhoofdsgat de pijn was hels hoe ik ook lag of zat ik kon geen slaap meer vatten en elk bewegen maakte mij tot kotsen toe onwel de uren duurden en voor het eerst in tientallen…

Er wordt onder de kruinen wat af geremd, het ontzaglijke lieve intense oogt vergeten niets meer en juist alles wordt nu verweten. Boven alle twijfel verheven klinkt de wens te sterven , eigen leven en dat van anderen niet meer of nog langer te bederven. Is het afglijden met pijn naar een vorm van krankzinnig zijn meteen alzheimer of dementeren…

Na het gekkenhuis wennen frisse lucht van buiten alleen wat moeite met de weg naar huis Thuisgekomen badkamer en toilet niet meer vinden en zelfs verdwalen maar met een opgeruimd hoofd vrijwel leeg alles weer verdragen Zelfs het geblaf van de honden het krijsen van vechtende katten zingen van vroege vogels in het licht van de nacht…

Ja, ik weet van wie ik stam nooit voldaan zoals een vlam waaraan ik mij gloeiend bezeer vuur, zuurstof en dikke teer Licht wordt alles dat ik pak tot brandstof word ik in een zak door warmte naar de maan gedreven Ik ben waarlijk een gestage vlam vuur geworden om te verbranden dood een vonk die woedt in de ingewanden…