Alle inzendingen over filosofie

I Soms vraag ik nuchter: Is 't misschien een waan, Wanneer ik denk, ik ben Brahman's profeet -? Herleeft in mij, zonder dat 'k zelf het weet, Een zon- en regentov'rende shamaan? Of doe ik aan mystiek, noem 'k mij brahmaan, Omdat het literair staat en gekleed? En preek ik koketterend van mijn leed, Omdat het hoort bij 't dichterlijk…

Lieve Ari Wees niet bang De wereld is rond en dat istie al lang De mensen zijn goed De mensen zijn slecht Maar ze gaan allen dezelfde weg Hoe langer je leeft hoe korter het duurt Je komt uit het water en gaat door het vuur Daarom lieve Ari Wees niet bang De wereld draait rond en dat doettie nog lang ------------------…

Als je Jezelf Niet wilt Tegen komen Als je Jezelf Niet wil Leren kennen Dan zal Je ook De ander Niet tegen komen En leren kennen…

soms klapwiekt iemand de ander voorbij herkent zijn schim niet als hij in de spiegel kijkt niet de schaduw van zijn eigen wanen soms zwijgt iemand als hij spreekt valt in de leegte tussen woorden en hun betekenis voert het schuim van wrakhout hem mee soms staat iemand op varen boten stroomopwaarts klemt de hoop zich…

laten we niet vergeten * hoe mooi het was en wordt de komende week en hoe het kort geleden nog nergens op leek laten we dat niet vergeten zoals dat meestal gaat ieder najaar dan weten we het even niet meer klagen over het onbetrouwbare weer sluit ze in je hart de vergeet me nieten laten we niet vergeten te genieten ook al zal het later…

Vanochtend toen de zang het bewustzijn prikkelde tot een lach En wind en dauw speelden met de vitrages, heel vilein Verrees mijn lijf, zij het wrang in een nieuw bestaan zo ik gewag Licht de tonen, hoe mooi de beelden om aanvaard op aard te zijn.…

en zo kwam het dan dat de mens overbleef ondraaglijk alleen met zijn romp over de verschroeide verlaten aarde schoof. hoe klopte hij aan bij vermorzelde deuren verdwenen sprakeloze goden glansloze stenen en zo kwam het dan dat de mens met wat overbleef ondraaglijk alleen over de verlatenheid schoof…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

Wanneer de hemel vol wordt van gezang En 't lied op lied het lied te boven stijgen, Dan zullen alle laagre liedren zwijgen En is een eind aan onze donkre drang. Dan plaagt ons langer niet het wreed verlang, Dat naar een eindloosheid ons hart deed hijgen, Omdat wij hoopten eindlijk te verkrijgen Een kracht en vrede zonder overgang.…

De golven gaan zoals ze gaan geen enkele afdruk is gelijk in het zand geen enkele korrel valt op dezelfde plaats. Matrozen varen naar onzekere kusten. Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten. De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt…

In mijn droom Ben ik vrij Zonder zorgen Ben ik er Gewoon Ik hoop Dat Die droom Ooit eens Uit mag komen…

'Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers' en dan kijken we meestal naar anderen!!!…

wis loze mitsen en maren van het voorhoofd veranker je in een stilte van porselein hoor het zwijgen van de hemel laat het glas staan je vulde het met vergetelheid hoor met gesloten ogen de morsetekens van de taal tast naar het licht dat op dat in je ligt lichtjaren zal het duren voordat de duisternis de weg vragen zal…

Er zijn zo hoge tonen en zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…

Het was een grauwe en een gure, een dag waarop ik sterfelijk moet zijn geweest als nooit tevoren, maar ik had geen last van de gedachte aan de dood - en een gedachte, dat was alles wat het was, de dood. Ik herinner me nog goed hoeveel beter ik me voelde opgewassen tegen de verliederlijking die zeker in een zanger of een dichter aan een half…

In het schijnsel van vroege maan, dansen silhouetten tussen vermoeide bomen waar wolven huilen en durven te komen, dan bront mijn stille waan Bij het dwalen door het leven. Eén bewegen waardoor spiegels breken en het gelaat smeekt om te vergeven door alles met liefde te strelen. De rust wordt me niet gegund, koorts en angst bezweten het…

hoeveel huid is te gaan om van lichaam te spreken waar begint verlangen en eindigt onthouden is er een weg te bedenken, een wijdte te reiken in rechte lijn zonder onderbreking voelbaar dolend zonder afspraak, agenda verleden of toekomst die je kunt bestrijken is er een wolkenladder te bestijgen, een aureool rond een cumulus te vangen…

Een grote lege vlakte dor en verlaten toont al wat je mist ontzegd is _ geen deel uitmaakt van eigen aard of kunde die troosteloosheid zien denken aan dat eenzame maar er niet vandaan vluchten plotseling spuit een springbron hoog op daalt weer in wijde bogen schept in de rondte een schone bloeiende tuin te midden van leegte die…

eigen druiven gaan oogsten om jaren later na rijping op het leven te toosten aan een meerdelige romancyclus beginnen om een literaire prijs te winnen die ene hoge berg nog in gedachten om die met groot gemak te beklimmen eerst even iets anders – hij blijft wel wachten trainen voor die schaatstocht want je weet maar nooit hij kan elk…

Klanken van oeroude tijden, verre landen hoge bergen nu bij ons Zo oud, van zover om mij dichtbij mezelf in het nu te brengen…

Mijn leven Opnieuw Bekijken Na een leven Van veel zorgen Voor De ander Er zijn Terwijl ik Verdween Voor mezelf Dus De vraag is Kan dat wel Was ik er Dan wel Voor de ander Als ik zelf Verdween Bij de ander Ja Ik leek Er niet Toe te doen In mijn Hoofd dan Altijd Maar bezig Met kijken Naar de ander…

op broze schouders dragen we loden bergen getallen snellen naar een uitkomst de woekeraar leunt grijzend tegen de muur wandel terug in de tijd waar het leed begon niets van dit alles is blijvend…

een land zonder dichters heeft geen eenheid is geen land heeft geen eigen ziel is nergens tegen bestand zelfs woeste Noormannen en rusteloze nomaden legden vast wat hun al of niet beviel verbeeldden dit met hun handen dichters leggen vast wat ze voelen zien en zagen wat ze denken en dachten ook al in lang verstreken dagen waar ze…

Tijd zocht ik, ruimte in tijd om te lezen, te schrijven. Ik stuitte op begrenzing, onmogelijk nagalmen. Iets van mondholte, ik verlangde naar waar taal aan vertering mag beginnen, rijk literair speeksel kan inwerken, ofschoon biologische realiteiten soms afbreuk doen. Hoe woorden mijn wereld bouwden, omzetten. Afstanden onverwachte waarheden…

Geduld is durven wachten tot straks de zon weer schijnt; is hopen op de krachten waardoor de nacht verdwijnt. Geduld is ademhalen al is het ook niet diep; is weer opnieuw vertalen hoe God eens alles schiep. Geduld is weer geloven dwars tegen wanhoop in zo komen we wij te boven wat droevig maakt en stil; je vreugd niet laten roven…

We zijn nog niet aan het oppervlak gekomen Niets afgerond het verhaal is niet af Doorbreek het metrum geef het rust en ruimte Zeg alleen het hoogstnoodzakelijke De wind blaast de rest van de lippen Laten we met een komma afronden…

In ‘n lantaarn op ‘t balkon brand een kaars elke avond weer ‘t liedje gaat erover immers? Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

De roep van mijn hart klinkt luid het maakt soms dagelijks dat ene geluid. Ik tast de dag dan aan de wolken af dan voel ik wat wel of niet mag. Soms is de dag compleet grijs met alles erin brengt het mij dan van de wijs. Dan sluit ik soms vriendschap met mijn droom als een soort kind compleet synchroon. Regenwolken overschaduwen dan regelmatig…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

wonen in een schaduw hoort bij mij, ik ben dan zeker niet schuw of dood mijn ziel luistert naar een stem of naar een verlangen al zwevend tussen vandaag en ongekende morgen wonen in de schaduw is ook wachten op licht, het mag gerust een illusie zijn daarbij toont de werkelijkheid, zoals u weet, creatief gezien, dagelijks een ander…