Alle inzendingen over kinderen

Sluit uw ogen en denkt aan mij. Ben ik zo slecht? Wat heb ik je misdaan. Heb ik een moord begaan? Ik ben altijd vriendelijk. Jullie zijn voor mij allemaal gelijk. Ik dacht dat jullie mijn vrienden waren. Hoe moet ik dat nu verklaren? Stel je even voor dat jij klappen krijgt, of dat ze je uitschelden. Zou jij dat leuk vinden? Jullie…

zal ik er nog zijn als jij over mij heen zult kijken en dat wat komt, ziet als onvoltooid dat jij in je verwachtingen het thans begrensde ergens, waar dan ook, zal mogen verrijken is het gras dan nog groen zoals wij dat nu teder betreden en mijn avond niet lijkt vervallen in een vergeten verleden weet je dan nog dat je danste spontaan…

‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

Hij was pas tien. Nog een en al puurheid. Onschuld. Tederheid Een lief mannetje. Altijd vrolijk. Even sociaal. Open als een zomerbloem. Dat jongetje stierf, zomaar, voorlopig zonder gekende aanleiding. Na een kort leven, maar wel geleefd aan 200 per uur. Even snel, in een paar fatale minuten, gleed hij weg uit het hier!…

dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid ik weet nog goed toen je werd geboren voor het eerst moeder met zo’n mooie dochter als jij dat was een bijzonder mooie tijd dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid je kleine knuisjes, jouw lieve lach gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het eerste moment dat ik jou zag dag lief klein meisje…

Vrijmoedige wandelaars slenteren over het slingerende zandpad vol bont gekleurde bladeren in vroege verte zien zij het herfstkind alleen met zijn onvoltooide schoonheid de wildernis op zijn jonge gezicht op zoek is hij naar zijn enige vriend de onvolwassen wolf die met hem speelt en alle nare kinderdromen deelt in stilte.…

een klein bruin hondje loopt aan de lijn hondje loopt en snuffelt meisje drentelt met hem mee vaal zonnetje schijnt opeens op hen beiden zet ze even in een vurige gloed het is me een parmantig stel die twee……

ik kruip dichter en dichter in mijzelf om zo niet te hoeven zijn noch te voelen wat er speelt al ben ik dat laatste allang verleerd daar niemand oog noch oor heeft voor mij kruip ik almaar dichter en dichter…

in het gezin waar je in opgroeit jouw loyaliteit immens beter weten doe je niet dit is het nest waarin je geboren bent broer en zus hebt te beschermen want jij bent de oudste al ben je zelf allang de weg kwijt is er maar één iemand die je echt vertrouwt aan haar durf je te vertellen wat er werkelijk speelt al blijkt ook zij…

hun handen voeten en hun oren alles is groot zo veel groter dan ik hun monden ogen en hun ruzies alles is hard zoveel harder dan ik er is één ding dat ik beter veel beter kan dan jij ik kan zoveel zachter huilen zo zacht dat jij me niet horen kan zoveel zachter huil ik dan…

Zij hadden een stem in het licht vernomen: ‘Laat de kinderen tot mij komen.’ Daar gingen ze, zingende, hand in hand, Ernstig op weg naar het Heilige Land, Dwalende zonder gids, zonder held, Als een zwerm witte bijen over het veld. In de armen van een der kinderen lag Een wolken-wit lam en een kruis met een vlag. De mensen gaven…

Je weet dat ze bestaan, de schriele zwarte jongetjes van een jaar of zeven, acht die tevergeefs aanschuiven voor een lepel eten. Je weet het, en dat moet doorgaans volstaan, je wilt ze niet iedere dag in je gezicht gewreven krijgen. De aanblik is ondraaglijk. Je ziet zo’n jongetje en in één klap zie je ze allemaal, ooit. Alle jongetjes, alle…

Heerlijk kind met grote broer erg stoer Eén jaar gaat zo snel al flink tijd weet het wel Genoeg houden van je bent zo lief zeker oma's hartendief Ziekte weerhoudt alles te geven word ik oud? Lang genieten is wat ik wil tijd snelt maakt me kil Begrijp je later hoe ik je mis wanneer ik rust hoe ik je mis Blijf van je houden kind doe je best mijn…

(Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder) Vanuit die vloot van blauwe schuitjes is het schipperen met de wind, koersen naar een stem voor de meerderheid die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen. Stormen van gebrul steken op en de zee wordt overvaren. Meer dan je inhaler, blijft het ideaal je kompas voor een zoveelste…

Wanneer hij van afgunst smelt En zich door spijt gekweld bekijkt Om de rijken met hun bakken geld Wiens existentie zo geweldig lijkt Traceert hij het levenspad achter de rug En hervindt in hem het kind zich retrospectief In zijn verdrongen verjongingsbron terug Lief steppend door de lang geleden straat Of met een boek onder de dekens Als…

gabba gabba hey omdat we het beu waren klein te blijven drukten we ons in er was eens een huis onder een avondval dicht tegen de muur om in behang te veranderen hoho zei de muur zo zijn we niet getrouwd ga het tapijt maar wakker kussen handen thuis zei het tapijt ik ben in training later als ik groot ben wil ik gras worden twaalf…

Mijn gedichten zijn mijn kindjes geboren uit welhaast niets ontsproten uit gevoel gedachten uit dat heerlijke tochtje op de fiets toen we beiden zo verschrikkelijk onbedaarlijk lachten weet je nog ‘t kwam werkelijk helemaal uit ‘t niets Uit die donkere dagen toen we van ellende maar wat in bed te liggen lagen somberheid was toen troef…

Nu weet ik wat het was, waardoor het kwam nu weet ik waarom ik zoveel van kinderen hou omdat het kind in mij, mij is afgenomen door die aanranding door kinderen; 7 jaar door die verzoeking van een pedoseksueel; 10 jaar door die opmerking van een maatschappelijk werker, 14 jaar Ik was een zeer spontaan kind gek op alles en iedereen, onderzoekend…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen…

van ’t geduld word ik zienderogen ouder van andere ouders die me staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen…

Zij kon mij niet helpen met leven dat moest ik zelf doen, maar bij haar gedichten kon ik vertroosting en liefde vinden, kushandjes door de lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee…

telkens weer de onmacht en schaamte keer na keer de hoop en wens dat het stoppen zal vol verwachting ook klopt steeds het hart dat in stilte schreeuwt laat iemand het zien iemand het zeggen veilig willen zijn voor een pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen…

Deze novemberdag begint niet zonnig je gedachten gingen te vroeg op pad te veel spoken en andere zaken spinrag en vallend blad. Zoveel woorden en amper nog plaats je spreekt over hoe de tijd voorbij ging. Niets klinkt en oogt vanzelfsprekend het blad valt en leven dreunt dit moment is niet meer en niet minder dat wat je verstilde weemoed…

Mijn kleine vent vier jaar geleden liefdevol ontvangen de zoon van mijn zoon na een ontembaar verlangen Wat maak je allemaal mee je leert drinken, eten, slapen, spelen, maar ook houden van iemand die er altijd voor je is, om je te strelen Omrollen, kruipen en lopen luisteren, begrijpen en zien praten van iets naar hele zinnen tellen van…

Mijn kleine man, het is de laatste keer dat je kwam. De vrijdagen waren speciaal. Ik zie je zo graag mijn kleine spruit. Je kan zo hartelijk lachen om domme dingen. Je leert heel snel en brabbelt er op los. Je eigen taaltje begrijp ik niet, maar je bedoelt het zeker goed. Ik geef je kleine dingen mee, die je in het jonge leventje van jou…

De band tussen moeder en kind is een onlosmakelijke staat ook los van welke willekeurige wetenschap Maar toont telkenmale aan dat de vader vooral z’n best moet doen iets van dat natuurlijke te veroveren Deze schrijver en zeer invoelbare vader zal daar meer dan z’n best voor doen In het besef, dat het, het kind is onze gehandicapte…

tijger Tim is vaak alleen niemand om te spelen gelukkig heeft hij een step te leen zal hij zich niet vervelen Truus en Co, meestal samen rennen vrolijk door het bos plukken zomers blauwe bramen en zien weleens een rode vos aan het einde van het pad vlak bij de kastanjeboom zit tijger Tim stil op zijn gat hij voelt zich treurig, voelt…

ik kom niet uit mijn woorden maar een koprol kan ik wel! als ik bounce lukt alles beter dan wil ieder woordje als een wonder ineens wel!…

Ach mijn kind, wat moet er worden Van jouw wereld en de mijne Nu de kloof van generatie Slechts op de markt nog kan bestaan. Lege kramen, leger raken, Luister niet, maar hoor marsmuziek, Het vult de kamer, straks de straten, Sla op de vlucht, maar waar naar toe! Waar is veilige omgeving, Waar de school die weigert dit, Wat ongewenst is…

Het was een huis vol kleine confidenties. De deuren stonden altijd op een kier: ik kon de bibelots soms horen praten, de glans van tafelzilver leek een teken. Ook woonden ouders er nog ernstig in leven. Ik durfde 's avonds niet te komen waar slechts fantomen mochten wonen, eendrachtig samenhokkend in de nok, met schilferige stemmen in falset…