Alle inzendingen over kunst

Jij laat je niet vangen rook van een sigaret de geur in je haren Jij komt zeker en gaat schouderophalend voorbij Wolken stomen van licht gevuld met regen, terwijl de maan goudgeel zich vult met sinaasappelsap mechanisch van eerste koude persing…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs. De vooruitzichten van morgen om de geschiedenis te vieren met het ontstaan te luisteren naar vibraties voelt kunstzinnig de bijzonder mooie…

Je noteert een openingszin. Moet je pen het wel doen. Speurend naar een andere pen valt je iets merkwaardigs in. Dát moet je beslist vermelden: 'Tussen logische handelingen vond ik noodzaak en zin.' Denk nu niet dat je er bent. Vóór je die regel ter plekke uit kunt spreken, sta je nog versteld van mega anti-overwegingen... waaronder…

In een wereld die van aaibaarheid overloopt verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken geen wind, wel zon, stabiele temperatuur en veel, heel veel aardige, zeer aardige mensen, bijna aaibaar Ik luister naar hun stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe…

Ik staar naar de einder, ook wel de kim mijn ogen tranen want dit is het begin van het einde! Ik staat naar de kim omdat de einder ook het begin is van alles op aarde! De tranen laat ik vloeien, ze gloeien op mijn gezicht en als ik de zon zie verdwijnen, verdwijnt ook het licht. De kleurenschakering die de zon ons laat zien…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Ik zie haar zitten vóór de enorme mastodont, De vriend waarvan ze houdt. Hij weet haar te bekoren door zijn klanken te geven, in haar kleine ranke handen. Zij bekijkt hem met een gerust gemoed, een samenspel doet haar goed. Zijn klavier bekijkt ze met tederheid voor ze haar vingers buigt naar de toetsen. Ze droomt weg in haar hartverwarmend…

kijkend door de achterruit zie ik niet wat ik verwacht op panoramisch glazen huid is een sprookje aangebracht door kunstenaar natuur met scherppuntig koud penseel een onvoorstelbare structuur een ingewikkeld ritueel ijzig blauw gemengd met wit schept elfjes-achtige ijsfiguren ik die gewrongen op de autozetel zit probeer er dwars doorheen…

jij, mijn muze ziet mij niet voel je wel; mijn schepping in het verschiet mooi, zo mooi waarover ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid…

laat ik mij ooit nog door hekken bekeren of laat ik kaders wijken, omarm ik hier lucht zoals ik toen loze orde in ongewis liet verkeren een eindeloos moment onderwierp aan tijdige tucht…

Verdreven uit de moederschoot en losgescheurd uit de beschutting van loswal en kadekant raakt het wonderwerk op drift een onhoorbaar ijle wind suist door onzichtbare zeilen over de kleurloze stilte vallen de schaduwen van niet nagekomen beloftes zwijgend vormen zich de patronen aan iedere vorm kleeft een stem die als een paukenslag droomtijd…

Een idee zoekt expressie. Expressie zoekt ervaring. Ervaringen zoeken vormen. Vormen vinden dichters. Zoekers zoals wij. Dichters zijn eenzame mensen, totdat een idee hen vindt. Zo leren dichters elkaar kennen. Maar, zeg nu eens mijn idee! Wie ben jij?…

speel met mij mee laat onze kunst hen eens verrassen zij moeten op de woorden passen waarmee wij jongleren eerst wat klein spul omhoog in lettergrepen tellen ritme en klank maken muziek door vaardige hand dan wat trager grote woorden zijn dragers van gewichtige begrippen jij kijkt verbaasd als mijn handen stoppen rusten hebben…

Volmaaktheid is als kaf. Het volmaakte is het einde. Onvolmaaktheid is fris begin. Het onvolmaakte is nooit af. Onvolmaakt zijn composities, die morgen pas gaan klinken. Onvolmaakt zijn mijn gedichten, die lezers straks voltooien gaan. Onvolmaakt zijn kunstwerken, waarover kenners twisten. Onvolmaaktheid baart verlangen. Naar anders,…

Smerige straatstenen, scheidende stoepranden, ’t is met vakwerk gelegd. Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd…

Die met oneindig veel stipjes Jouw werkelijkheid weergeeft, Zelfs als het onderwerp Van jouw studie nog niet af is, Laat de materie van de bekendste Parijse toren opgaan in het licht - De scheppende kracht van jouw kunst Die de nuchtere waarheid heeft ingehaald En mij in jouw droom meeneemt En me verzoent met de werkelijkheid…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

[Niets is nu aangenamer dan in 'n koele kamer rode wijn te slurpen bij kleine teugjes en met de pen op 't papier in 'n gearceerde schemering] Met pennenkratsen op 't papier te teek'nen, Als met een etsnaald op het harde koper: Een veenplas op een landschap tegen avond Of zielenbeeldjes, met een fijner lijn Dan 't scheren van een strohalmpje…

Terwijl zij thee en koffie haalt, staar ik, achter het glas gezeten, naar de tuin. De warme en stille gloed van buiten overmeestert mij, in trance waan ik mij nog met haar in grote zalen, tussen sculpturen van gips, was en brons, waar Brancusi’s muze slaapt. Kunst openbaart, is soms een raadsel, zoals de vage contouren omwikkeld met…

Zij wil het laten zijn de verf, het nat papier In het besef dat alleen door haar kijken schoonheid ontstaat zich vastzet in de hoofden Zij stelt zich voor als een schaduw, die zich donker vallen laat hoewel de kleuren vrolijk sprekend zijn een weinig verdoft Het hoeft voor haar niet te fijn, dat glipt als zand door vingers heen vormt…

In het lenteatelier van de afwezige artiest vult een zwevend standbeeld een netwerk vol van wonderen een koorddansende suppoost bewaakt de fleurige zalen waar niemand binnentreedt alleen de kruipende en bukkende mens is welkom in dit lokaal een enkeling heeft moed genoeg kwetsbaarheid is de enige kracht en de eenzame weg die tot ontdekken…

Geïnspireerd op het schilderij 'Herderin' van A. Bloemaert De zin van een leven mooi verscholen in het feit dat ademhaling per direct stopt als de deur naar de dood wijd-open staat De dood echter is grijs levenloos, gebrek aan kleur groei en bloei gestokt adem gepopt door verkregen rust opnieuw weer paraat Literair genre; de…

Een aquarel van H. Hardeman een elf met vleugels staat glimlachend op het blad van een torenhoge plant naast de bloem die opengaat. Het laat zien hoe bloem, stengel en de totale plant passen met het beeld van de elf in haar glimlach verpakt zij kennen een gedeeld verlangen. Zij worden minutieus bijeengebracht door de kunstenares…

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

Voor wat betreft grootte, stijl in de overtreffende trap Samenzweerders in vaal licht 'De samenzwering van de Bataven' uit tweede helft van de Zeventiende Eeuw 'onder Claudius Civilis' Majestueus doek van Rembrandt die 't smeden van de opstand een vrijheidsstrijd tegen de Romeinse overheersers subliem-succesvol kwastte aan tafel…

Veni: Je kwam met de elegantie van een gazelle Je maakt van elke beweging een dans Vidi: Je ziet met ongewone intensiteit Jouw ogen zijn de antenne van jouw ziel Vici: Jouw hart stuurt jouw handen aan en geeft ons de wereld terug…

Gelijk een slang die om zijn hals gedraaid de zucht belette ervoer toen prins Claus zijn stropdas jarenlang De tiara van Máxima. Haar traan tijdens Adios Nonino. Uit glas- helder ijs gehouwen zijn eveneens de drie prinsesjes op het groot bordes Beeldhouwkunst van de allerbovenste plank Zeer terecht uit ijs gehouwen, koning W.A…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

In Barcelona was het zestien graden En licht en donker brachten kleuren voort Al zag ik ook hoe Christus werd verraden Zij deden denken aan de hemelpoort De architect koos voor moderne paden Zijn werk was buitenaards, nieuw in zijn soort De Spaanse burgeroorlog kon het schaden Maar hij pakte het op, zoals dat hoort…

RADEN MAAR een werkeloze kunstenaar staarde zich blind op het witte doek alles was al geschilderd en de musea waren vol hij schilderde het doek oranje en vond opnieuw het wiel uit en zei wie raadt wat het is mag het voor een ton hebben toen kwam er een hooggeleerde Tibetaan die zei het is een stukje zonneschijn van mijn kleding en beroofde…