Alle inzendingen over moraal

Wij stonden en blijven sterk staan. We zijn intens met elkaar begaan: zonder vragen. Het gezicht, mijn gezicht is een geheel eigen gezicht. Van klein tot kleiner staat ze open voor een geheel nieuwe wereld. Een complete openbaring die zal voortbestaan. Ons verhaal in verbale als non-verbale taal gaat verder dan welk dialect ook. De moraal…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zij hoorden niet hetgeen wat ik dacht; ik werd verwacht. De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…

Als niets er meer toe doet als niets meer uitmaakt of zin heeft, als alles pijn doet van het alleen zijn dan kun je altijd nog teder zijn; dat zorgt voor een nieuwe, positieve vloed.…

Hij lokte haar met sterrendromen en vuurwerk in een leeg heelal tot zij tenslotte viel voor zijn komeet en hem verlustigd traag besteeg nu baart zij daaglijks sterrenregens en voedt hen onderweg met altijd verse melk hij bewaakt zijn kleine sterren spreekt hen vermanend toe als zij uit hun baan willen gaan blijf altijd weg van het zwarte…

Ik heb het geweten, Ik had het nog nooit zo zout gegeten. Het viel koud op mijn dak Als ik keek naar het gemak Waarmee het mij werd verweten. Geweten en zuiveringszout, dat is fout op fout.…

Ik hoopte op een land, waarin prins en prinses samenleefden. Maar dat was een sprookje. Gezien mijn aard, mijn natuur, mijn wezen hoefde ik niet te wachten. Ik was àl krachtig van mezelf! Héél goed ervoer ik een levenlang de discrepantie, de concurrentie en afgunst. Men had het breder moeten zien, maar dat was te moeilijk. Kracht en stuwing…

Het was meer dan een spatje. Bijna een sliertje. Of liever twee spatjes. Zijn ene spatje was blijven hangen tussen neus en bovenlip. Het andere had mij geraakt tussen oog en wang. Wat te doen? Zou ik het afvegen? Of juist niet? Uit piëteit. Uit respect voor zijn vochtige verhalen. Ik koos voor het laatste. Zo waren wij vereend in sp…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

De strijders en ridders... voor het Licht op aarde, in elk mens voor hernieuwde beleving: zij dragen waarlijk moed in hun hart. Het was de kunst, om deze dapperheid voortdurend te voeden in verhevenheid. Geen enkel bloed hoefde te vloeien; alleen daar waar bloemen groeien moest men de strijd met het eigen hart laten vervloeien. Dwars door…

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en…

(tanka) In 't ruime leven hoeft men zich niet te meten met deze of die. Kijk naar voren, zie de weg, voor jou alleen aangelegd.…

'k Liep alleen door het woud, En te midden van 't hout Zag ik enkele genummerde bomen. 't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld. 'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld, Met zijn bijlen en zagen al komen. Ik stond stil en ik dacht: Van het menselijk geslacht Zijn zo telkens ook enkele…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

Zo is zij altijd dus geweest passie met vuur Bloem boven wolk Zij hield en houdt van niemand Verdriet de haar omringende wereld met geconserveerde leugens Onbegrijpelijk. Haar ogen die dus niet zien Bloem van de strijd Het verlangen van de man - oprecht, toegewijd en eerlijk - dat hoe kleiner, hoe groter, mooier wordt Zij vindt…

Dagen zonder deemoed, hoogmoed zegeviert. De eenvoud en het medeleven lijken vergeten. Hebzucht is iets waar men zich door laat verleiden. En wellust is dan bijna niet meer te vermijden. Zelfzucht gaat overheersen in ons hart! En door afgunst raakt liefde verstard. Dan komt in het gedrang het invoelingsvermogen bij mensen. Zo…

Een zwarte kaars, de laatste die ik nog in huis had. Het bezat net als andere kaarsen de mogelijkheid tot stralen. Een licht in de duisternis: ook deze zwarte kaars... mag ik beweren juist deze kaars! De kaars werd gekleurd door mensen. Door hen onderscheidde de kaars zich dan naast op zichzelf te staan. Kaarsrecht.…

Op het smalle pad van goed en kwaad zijn vele zijwegen te kiezen. Je kunt er alle eer verliezen wanneer je het slechte pad op gaat. Je goede voornemens ten spijt word je door twijfel soms besprongen, als zoet van ’t kwade wordt bezongen raak je de juiste koers soms kwijt. Er wordt geen richting aangegeven je hebt slechts het innerlijk kompas…

Ik kan vrede voelen met elk leven. Ik kan vrede ondervinden, bij elke dood. Het is de vrede van het leven op aarde, in dit universum. Mijn integere vrede.…

Er is één regel in het leven voor alle mensen nodig. Namelijk: respect voor jezelf voelen en anderzijds respect tonen naar de ander. Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één…

In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld, sneuvelen en sterven. In mijn stilte sloeg de vader de moeder. In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen. In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw. In mijn eigen stilte haalde ik adem. Ik luisterde naar de werking van mijn longen. Al mijn organen functioneerden nog. Het lichaam werkt…

Daar zit ie dan, die oude man, negentig mocht ie worden dan, die eenzame, oude man. Het enige wat ie nog wensen kan is zijn achterkleinzoon zien das niet zo moeilijk dan? Maar toch gooit men roet in de pan, zwart, voor die oude eenzame man, omdat ie het joch niet zien meer kan, niemand die er bij komt hem te vereren met een bezoekje…

De beul heft zijn hakmes oordelend over zijn medemens om zogenaamd een les te leren. De beul laat het mes van de guillotine vallen om een nek te vellen. De beul heeft een groot gat in zijn geweten... gebrek aan enig besef van ethiek. Hij kan zogenaamd 'niet beter weten', de beul verraadt het woord van de waarheid: levenstijd van een hart…

Ik zal buigen. Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof! Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

Zijn of haar eerste sigaret, werd de laatste sigaret. Daartussen bevindt zich veel grauwe eenzaamheid: tijd alleen zonder werkelijk leven. Met de sigaret: smerige zet om smerigheid te herbergen en verbergen. Krampachtig. Het leek interessant en machtig maar mijns inziens 'een waardeloze houding' om met rook en as een levensas te verbinden.…

Integriteit en waarheid zoeken hun weg in deze woelige tijd vol kronkels in een doolhof van leugen en valse waarden die naar het echte weten leiden en voor duurzame vrijheid strijden licht brengen in het vele duister met de passie van jeugdige luister voorbij illusies op weg gaan vergeten dromen uitstralen als een sprankelende bron…

Zij die de oorlog in zich weten te ontslaan bestaan in mijn ruime hart. Zij die verdriet, pijn, onrust en waanzin verdroegen, in stil hart zij vergaan niet in ziel noch in mijn geschriften. Zij die logen, elke waarheid, wacht een nieuwe, moeilijke tijd. Voorlopig geen 'verlossende' eeuwigheid. Maar zij met waardige houding op de…