Alle inzendingen over overlijden

Zacht is doodgaan zelden, maar er is niemand die dat navertelt Spieren denken niet, maar doen zo hun best het vege lijf te redden, dat je juist vergaat van een helse folterpijn omdat de tijd ineens vertraagt tot een eeuwigheid terwijl op de slagen van het laatste uur de hemel sterrenloos zwart wordt van een nieuwe zon die aanzwelt…

we zagen hoe een blind vuur hem verbrijzelde hoe de snelheid van zijn vernietiging aan roofvogels in duikvlucht evenaarde hoe de vlammen en de dood als vrienden dansten met elkaar boven vouwt de lucht zich open een baan van licht valt op het rusteloze graf van de lange ijzeren slaap we noemen je naam weten wie je was…

Vandaag heb ik opeens Weer geluisterd naar de stilte Die zolang op mij heeft gewacht. Ik liet mij zinken en landde in haar adem Het vallen viel mij zacht. Er was een leegte, teer gekraak en ook een suizend klinken Ik zag de tafel en de stoelen en hoe het licht viel op de kast Ik was samen met de dingen, vertrouwd en thuis als oude gast…

Positiviteit sterft niet ligt ook nergens begraven positive mentaliteit gaat nooit dood! dat was, is en blijft en zeker bij Bibians 'MentEliteit' mooi nieuw begrip!…

Als ik er niet meer ben, Weet dan dat ik er altijd nog zal zijn. Als ik er niet meer ben, Zal ik altijd jouw persoonlijke beschermengel zijn. Nu ik er niet meer ben, Weet dan dat ik er altijd nog bij ben. Verjaardagen en bijzondere dagen. Ik zal er zijn. Als je me mist, Kijk dan omhoog. Als je me mist, Maak ik speciaal voor jou een…

Ach DEKEN! DEKEN, ach! mijn waarde WOLFF! mijn man! - In ’t holst des nachts! - ’k zit voor zijn ledikant te lezen; Hij spreekt met mij, hij sterft, valt in mijn arm! - ik kan Niet schrijven! - hemel! moest ik juist allenig wezen! Geen ziekte, zelfs geen koorts; zo zegt hij nog: ’k Ben wèl; Slechts wat vermoeid; dit komt van gisteren te preken:…

Doodzelden stopte bij het dorp de trein - dat was als iemand uit dit leven wilde en zo de rails was opgestapt. Dan werd het overblijfsel weggehaald, waar kracht en vorm uit was geweken. En heel het dorp verlamde in de strop die deze man of vrouw fataal geworden was. Zo'n lijk begraven was al zwaar, maar dan de ziel, die naar verlossing zocht…

Het laatste cadeau: de kinderen om haar heen – die blijven spelen.…

Elke dag denk ik even aan de doden De overledenen die mij zijn voorgegaan Letterlijk krijg ik ze daarmee niet terug Maar figuurlijk zit ik met ze aan de koffie Of thee, een glas limonade of biertje Of een jonge borrel zoals met mijn vader Zelf drink ik niet meer, maar die borrel Die borrel met mijn vader wil ik niet missen Thee drink…

Jouw leven in een paar zinnen Dat is onmogelijk en waar moet je beginnen. Maar dat maakt niet uit zou jij hebben gezegd Ik had het niet geweten of vergeten, want mijn geheugen was slecht. Praten over eten en koken dat vond je fijn En boerenkool moesten met kaantjes zijn. Jouw volumeknop had maar één stand, dat was altijd te hard Maar vanaf…

stap je uit zonder iets te zeggen te hebben aangegeven kwam de dood als een dief in de nacht en zette jouw hart stop heb je hem gezien, gehoord aangesproken dat het jouw tijd nog niet was omdat het leven nog veel te veel moois in haar droeg of bleek hij meedogenloos snoerde hij jou de mond nog voordat…

Het is veelal niet de angst voor de dood maar de intrinsieke angst voor het sterven voor de pijn, de pijntjes, het lichaamsverval daar kunnen mensen echt doodsbang voor zijn het zweet kan ze uitbreken de flauwte nabij het zou flauw zijn dat te ontkennen ook voor mij na deze gedachten aan hartenkreten te hebben toevertrouwd ga ik weer aan…

ze stopte het verdriet dat onmeetbaar was niet in een doosje het kon daar niet ademen versteend zou het stikken van ellende verdriet moest leven hij kooide het leed als het dier dat hij temmen moest het gromde sprong tegen de tralies op razend vond het geen weg naar buiten verdriet moest dood…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

Na je dood werd ik opnieuw verliefd op je. Ik was met een vriend op de Wadden, in het hotel waar we dat voorjaar samen ook geweest waren. Je wist toen al dat de pijn in je rug geen rugpijn was maar gaf geen millimeter toe aan dat weten. Je weigerde de gifbeker tot de laatste druppel. In dat hotel met poëzie op de deuren ontmoette…

Dan, als ik tuimel in de kist doodsoverwonnen en bezweken, laat mijn twee handen zijn ontbloot, en uit de baar naar buiten steken. Dat, als ik het paleis verlaat en langs de grote weg mij richt, een elk mijn schamelte ontwaar' en worde door mijn lot gesticht. Hoe zulk een, die veroverd had van aarde-oppervlak tot aan de helle hoogten…

op de weg door het leven loopt de dood naast ons als een vage omstander in de schaduw van het licht als het onwerkelijke einde dat zo onontkoombaar is zij beneemt ons de adem waar het leven nog vol is veel te vroeg en onverwacht pardoes en bruusk tegelijk bij een plotselinge struikeling die wij niet aankomen zien na ons oneindig lijkend…

Als mijn ogen water waren, dan zou het stromen. Over jouw haren, jouw handen, jouw gezicht. Het is niet mogelijk, de deuren blijven dicht. We kunnen alleen maar huilen, al zien we de tranen niet. Zelfs woorden zijn haast niet te vinden, bij dit zo groot en onbeschrijfelijk verdriet. Antje.…

Er gaat om de 2 seconden iemand dood Wist je dat? Ik alleszins niet Elke 2 seconden wordt er van iemand de levensdraad doorgeknipt Gruwelijk toch? Dat er telkens aan iemands leven een einde moet gemaakt worden Ik beeld me dan een oude man die na een lange strijd tegen kanker neervalt en nooit meer opstaat Die oude man is dan al in het ziekenhuis…

Af en toe voel je je vreselijk alleen en heb je allerhande onzinnigs aan je kop Dan zou je zomaar stil kunnen wenen; denkend mijn dood lost later alles op Dan ga je over heel ‘t leven nadenken hier zag je al in je kinderjaren tegenop Toen haast iedereen jou wilde krenken zag je de dood lost naderhand alles op Soms treft een afgrijselijke…

De muggen dansen in het vervagende licht – de vlinder vliegt weg.…

Treur niet langer om mijn dood dan 't trage dreunen van de droeve klok die tijding brengt aan deze lage wereld dat ik gevlucht ben en bij wormen dwaal: Neen, als jij deze regel leest, vergeet de hand die het schreef; om liefdeswil: Geen droefenis is mijn herinnering waard, als aan mij denken jouw zoete hoofd ontrust. O, als jij ooit een…

Sta niet huilend voor mijn graf, Ik ben er niet, ik slaap er niet. Ik ben de zucht in duizend winden, Ik ben de zachte sneeuw die valt. Ik ben de zoete herfstregen Ik ben de rijpe tarwe in de velden. Ik ben de stilte van de ochtend, Ik ben in de gracieuze vlucht van buitelende vogels, Ik ben de glans van de sterren in de nacht. Ik ben in elke…

Hij was maar een mens, een gewone jongen. De zoon van de timmerman. Ze sloegen grote spijkers, door zijn voeten en handen. Zijn rug tot bloedens opengereten door de harde uiteinden van de gesel. Een doornenkroon op zijn hoofd. Tot bloedens geslagen. Hij schreeuwde het uit: “ Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten." Hij zag…

plotseling en veel te vroeg toch ook staan wij vandaag als vrienden samen om welgemeend ‘tot ziens’ te zeggen tot waar wij jou weer omarmen zullen wij waren samen nog lang niet klaar niet met elkaar en niet met het leven dat verrassend de wegen samenbracht waarop wij elkaar ontmoeten mochten genietend van de grote en kleine dingen volgden…

Elke avond voor het slapen, kijk ik naar jou ster. Die ene mooie heldere, zo dichtbij, maar o zo ver. Zelfs naar al die jaren, van verdriet en stil gemis. De tijd dat wij samen waren, blij dat die herinnering er is. Nu zit je op je wolkje, al je vriendjes om je heen. Elke zonnestraal een lachje, breek je steeds weer door het duister heen…

Als er geen hemel is En onder ons geen hel Alleen de blauwe lucht Zo is het niet, maar stel... Een aarde voor de mensen In het hier en nu Geen landen dus geen grenzen Zo is het niet, maar stel... Er wordt om niets gestreden Om boeddha noch om god Want allen willen vrede Geen kruistocht of gebod Ik zie het in mijn dromen De wereld…

Nu met het gestaag vorderen van mijn leven Mijn leeftijd nu 68 Volgend jaar tik m’n 70ste levensjaar aan Nemen mijn levensdromen toe Niet die van de dag, maar de nacht Vannacht bij mijn laatste werkgever De Kamer van Koophandel En zo levensecht en op onderdelen slecht Dromen zijn het voorprogramma van de film De film van je leven Welke…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…

'Hand van God' Als Caravaggio, onbe- heersbaar, wild tegelijk groots ontsnappend aan gestrek- te benen met noppen bereid te attaqueren Maradona op het veld Caravaggio daarente- gen voor eeuwig op het doek op de proppen kwamen zij; één met bal, andere kwast Argentijnse en I- taliaanse kunstenaars grootheden tot in lengte van jaren…