Alle inzendingen over liefde

jij hebt in je ogen en lach iets in mij laten ontwaken dat ik daarna in grote verwondering als kleinood bij mij mocht dragen zonder dat ik precies wist wat het licht was dat in jouw ogen een spannende boodschap flitste met warmte in de meest zachte en subtiele kleuren in een lach die wij samen deelden zo voelden en ontdekten…

Al enige tijd, oh zo depressief, Goesting in niets meer en helemaal eenzaam. Ik had nood aan tederheid, gezelschap, Iemand die uit de hemel viel als de engel des liefde. Je was ergens maar waar toch ?! Mijn zoektocht naar ware liefde was begonnen, en ook al was ik droevig, en enkele slapeloze kreeg ik plots een zware aantrekkingskracht…

ik ken en herkende ze ook in de meest subtiele bewegingen het vrouwelijke profiel in eerst verschijnen ook in de gelijnde silhouetten kleurden zij op de punten die kruisten en de omgeving in adembenemende extase brachten het onzichtbare spel voor het mediale publiek begrijp baar en invoelbaar zonder scenario en regisseur…

De harpen hangen als koude koorden in al te naakte bomen en schuifelend aan mijn oor het snarenspel van bloemen op de akker de krokus wordt geboren de wind hangt zeilen uit. Wat wij zelden horen het rillen van de huid het geuren van de liefde als een blank boeket camelia naar méér nog of in elk geval naar evenveel. ---------------…

Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en bij dat harde woord - dat zelden valt - eens glimlachen om de tijdelijkheid ervan. Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en in woelige tijden van neerslag en tegenwind omkijken naar de zon achter ons die morgen alweer vóór ons oprijst. Laten we maar inzien dat ook alledaagsheid bijzonder…

Ontdaan van wat ons scheidde staan wij naakt tegenover elkaar met elkaar, in elkaar want, samen één Staan wij op in het volle licht komend vanuit het donker van wat wij onszelf, elkaar, de natuur hebben aangedaan We verlossen ons van deze schuld vergeven ons onze denkfouten die daaraan ten grondslag lagen en schudden oude pijn van ons…

En vandaag word ik opnieuw geboren laat mijn Hart van zich horen spreiden mijn vleugels zich uit zien mijn ogen de waarheid voel ik vertrouwen voor mijn pad En vandaag word ik opnieuw geboren dat begint bij dit besluit: ja, ik wil gevolgd door een openvallen: hier, ben ik een zorgvuldig luisteren: hoor, wat klopt en een moedig handelen: ja…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

Vandaag ben ik teruggegaan Jij bracht bezieling op weg naar de dood Niet meer aanspreekbaar hier in mijn schoot Onverbiddelijk bestaan Ze hebben je meegenomen Pijnloos gedoofd in het zomerlicht Te vlug te veel voor een gedicht Ook ik kon niet ontkomen Er blijven keukentafelgrappen Aanhoudend is er ruis Bovenmenselijk om te behappen…

(voor Deetje Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen…

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Ik geniet van je uitdrukking en nog veel meer om jou stralend, intens en zo zeer te zien glunderen en in extase te zien! Je schittert en blaakt als een Griekse godin Proserpina, Ceres in 't koren en ik..... ik raak in vervoering ik waan mij god Pluto, betoverd geraakt door jouw stralende blik wat een hemels geluk moet jij hebben…

de put dieper dan de echo kan reiken duister als in de diepste spelonken glad en bezweet met algenvocht verdriet in tranen verdronken het dal was dieper dan zijn bedding de stroom meedogenloos en wreed de groene heuvel onbereikbaar verdriet in tranen verkleed de berg was steil en glibberig met verraderlijk losse stenen de top in de verkleumende…

Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen Mijn handen zijn zo hete en droge en het lichte water van haar stem mijn keel is een dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

Is trouw doen alsof je van elkaar houdt, hopend -- dat het beter wordt?…

Er klinkt een nobele echo van onbezonnen jeugdige adoratie het idool van de vitale liefde is als een oude totempaal verzadigd de zon daalt in mijmeringen over het idee van het diep verbinden van onze zielen en het bevredigen van onze menselijke verlangens veroorzaakt opwinding die moeilijk te beschrijven is omdat liefde ons…

soms proef ik jouw adem in passerende lucht als ik dan ook even mag delen in je warme vlucht ben jij even super intiem bij mij een momentje verliefd dat zomaar uit het niets langs mij waait het hoofd op hol ik draai en zwaai meer dan luidruchtig wilde jou achterna maar die race was al gelopen ik zocht naar wat hartjes om…

Mijn dromen koester ik in duisternis wanneer de zon schijnt ga ik op in realiteit zodra ik onze verstandelijke afstand met eigen stilte kan overbruggen mijn zwijgen lijkt tijdloos niet aan ergernis gebonden het blauwe van je ogen spiegelt wilde rivieren laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen elkaar vanavond…

Ik houd van morgens vroeg dan ga ik met een kar op pad en alle dagen vind ik wat er op de stoepen van de stad is neergezet, een theepot gereedschap, boeken, mikado een ouderwetse radio een keukenstoel en zo 's Winters scharrel ik in de kroeg 's zomers langs de grachten Een mislukte, soms beminde man Tot ik met mijn ware…

ooit was ik de prins op het witte paard die sprookjes uit kon laten komen ook al was het maar in onze dromen jij weet wel dat ik je die illusie nooit heb ontnomen en dus ga ik je vannacht weer zoeken daar in dat kasteel of die verlaten stins en ik zal je vinden en kussen tot het ochtendlicht je ontvoeren naar daarginds daar…

Sneeuwend tussen de lippen Van de aarde, draag ik Haar lichaam in mijn lichaam. En nergens woont de mens: De ontaarde stilte Die genadig spreekt. En nergens draag ik onze liefde - Tussen groeiend puin - Onsterfelijk als de dood. ---------------------------------------- Uit: 'Winterrunen', 1967.…

's Nachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed en kwaad, En mijn Lief goedertieren Is in een stille staat: Maar ik moet eenzaam zwieren, En kruisen hier de straat. Ik zie het zwierig drijven, Ik zie de klare maan, Ik zie dat ik moet blijven Alleen mistroostig staan. Ach lief, wil mij gerieven Met troostelijk vermaan.…

Glimlachend verliefd, niet blind voor onze verschillen, het leven dat achter ons ligt en de voorkeuren die zich bij het gelukkige gebrek aan doldriestheid moeilijk laten overtuigen van andermans smaak en wijsheid - zeer, zeer welwillend aangehoord en zonder toegefelijkheid charmant bevonden, ja, verlangend naar meer inhoud en meer samen in…

Dit is de ultieme kans om opnieuw te beginnen nu de dag afscheid neemt van de heldere middagzon er komt een naakte energie uit de geruchten over liefde die bloemen anders doet geuren kleur toevoegt aan het witte licht het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woest en…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

hoe zal ik het zeggen jij bent zo gewoon zo alledaags en toch bijzonder zoals ik jou ervaar en beleef blijft daarom een volslagen wonder van alle gehoorde klanken word ik steeds weer geraakt door jouw uniek zuivere toon jij beroert dat wat er huist tussen mijn beide flanken…

Wat kwelt men dart'le knapen, Voor liefde en lust geschapen, Met Grieks en met Latijn, - Of dwingt hen 't hoofd te breken Om ook de taal te spreken Van Seine en Theems en Rijn? De lieflijkste aller talen, Waarbij gene oude halen, Die 't van de nieuw're wint, En meesters eist noch tolken, Is één bij alle volken: - Verstaat gij haar, schoon…

Uit de verlegen zinnen die je me gisteren stuurde vallen eenzame woorden alsof ik jouw fraaie bloem niet frivool zou bewonderen zonder intense genegenheid een nieuwe bladzijde in het open liefdesboek de letters zijn nog wit onzichtbaar op blank papier uit jouw stille waaiershand groeien verse zaailingen in vruchtbare geboortegrond…

Ik was nog zo jong en ziek geweest een liefdeswonde, die zomaar niet geneest Had dokters van dorp tot stad bezocht Toen bleek dat ik overal tevergeefs had gezocht. IK bladerde door medische encyclopedieën Viel voor psychiaters op mijn knieën: “geef me een pil om mijn liefdesverdriet te genezen Maar ze schudden zich het hoofd en vreesden… Toen…