Alle inzendingen over emoties

Voel jij ook die oude emotie bij gebouwen die van leeftijd zijn in de historische binnenstad nu de liefde voor de regen schuilt in een portiek, haast zonder regenjas rillend om de eerste prille zoen achter brillenglazen haar ogen mooier dan de wind vertellen kan druppels blijven naar beneden vallen bemerk jij ook die trotse bezinning…

Regendruppels glijden langzaam van het raam, weemoedig kijk ik naar buiten. In mijn hoofd schreeuw ik wanhopig je naam, kom toch weer in mijn armen schuilen. Vogels die wegduiken in beschutting biedende struiken, een blaf van een hond die verloren gaat. Ik kan je liefelijke geur nog steeds ruiken, het is net alsof je naast mij staat.…

'Je maakt, met al je albums op de grond Een chaos van je levensinventaris Je lijkt wel een halfdronken archivaris Een puinhoop,' zei ze, 'nee da's niet gezond...' Ik weet niet, zei ik, of het iets voor haar is Doen mijn verborgen wensen er wel toe Zij wil niet weten wat ik zoal doe Als man die haar verzorgt maar liever daar is Ze vroeg…

Twee mensen De een is aardig, de ander is aardiger. De een haalt de waarheid boven water, de ander haalt de waarheid boven water en wringt haar uit. De een verbergt zich, de ander verbergt zich en is onvindbaar. De een valt, de ander valt en staat weer op en valt opnieuw. De een klampt zich aan de ander vast, de ander klampt zich aan de een vast…

We doen het even heel erg kallem aan Zo rustig dat je bijna niks meer voelt Van koude oorlog raak je onderkoeld De wereld brandt - laat haar haar gang maar gaan We doen alsof en poetsen onze glazen Doen elke dag een wens als vroom gebed Alsof een vrome wens ons heeft gered En stilte ons meer waard is dan oekazen Poetsen…

voor A. De tafel geschikt, ik heb de vruchten gedeeld, de deur geopend. Elk bord een hand, door het glazen dak liggen de bladeren. Een kaars brandt herfst in de woorden, het verkruimelde, broodnodige. Nu zitten ze aan, ik giet ons in brons, en wij rusten. ------------------------------------ uit: 'Een rode sjaal', 1998.…

Geniet elk ogenblik de lust, Die door uw ziel en zinnen trekt. Voor dat gij neerligt in de rust Waaruit geen God u wekt. ---------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Ik wacht, zittend voor twee kooitjes waarin twee beeldjes gevangen zitten. Terwijl ik voorbijgangers bekijk. Jij dan onhoorbaar naast me komt zitten en 'k, onverstoorbaar lijk, 'k mijn hoofd op je schouder vlij, mijn arm om je rug Zullen we wat op strand gaan liggen, vraag je Zoals jij dan ligt met je hoofd op mijn buik, 'k jou…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

in de coupé zes mensen zwijgend lezend slapend ogen kijken rond kijken weg het treinraam een wereld vliegt voorbij boerderijen weilanden een dorp een stad piepende remmen verbazing schrik wat is er aan de hand wat is er gebeurd een lichaam op de rails bewegingloos ambulance politie vreselijk vreselijk ze praten vertellen hun…

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel, verrast tot een amalgaam van afprijzing en verlangen, hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt, alsof ze geen weet heeft van de monsters die haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen. Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los! ----…

Jij die hier naast mij ligt, ik hoor je adem niet, in de schaduw tussen stadlicht en nachtlicht, arm om je hoofd, zo stil en ver verwijderd. Waak je of slaap je nu, denk je of droom je? Ik werd wakker vannacht als gestreeld door je hand, op mijn voorhoofd gelegd, mijn denken geregeld, mijn angstige zorgen gesust en verminderd. Heeft een droom…

Ik ontmoette vandaag de dood In een zeer sombere omgeving Met z’n grafstem sprak hij tot mij En noodde mij mee te gaan Maar ik heb zijn aanbod afgeslagen Zijn ogen staan mij niet aan Vandaag heb ik daarna ’t leven ontmoet Tussen bloemen en bomen in zonneschijn Haar stem klonk als zang van harpsnaren Kom dans, sprak zij, de weg is nog lang…

'Dit is het einde van de weg' zeiden ze. Er stond een bordje: DIT IS HET EINDE VAN DE WEG 'Hier, dit punt,' zeiden ze. Ze hurkten erbij neer en raakten het voorzichtig even aan. 'Is dit het?' 'Dit is het.' Het was herfst, het regende, het stormde. Ze stonden op, draaiden zich om. Later kwamen ze nog even terug met een vergrootglas…

Met kalmte van een nuttig mens keek ik naar wolken en vertrapte haast de stralend blauwe pol, de ereprijs waar je die niet vermoedt, tegen het stenen trapje aan de voet van een nog kale winderige dijk. Ik mocht je zo, de zin die ik aan mijn verleden geef hangt af van energie en van toevalligs dat ik zie. En daar grijpt midden op de dag…

Soms, die ziel snikkende heimwee naar de warme zomerdagen toen mijn ongekuiste jeugd zijn eigen dromenvleugels kreeg en ik als jongen om mij heen keek vaak tijdens het ouder worden het ontoereikende verlangen naar die vrijheid zonder vragen alleen, met ongevulde rugzak en indianentooi op pad naar een land zonder horizon eenzaam dromend…

We hadden het over het-in-leven-zijn Dat ik dat ieder jaar moest melden Hij mailde me terug Dat 'k me gelukkig niet ter plekke tonen hoefde Onmiddellijk kreeg ik zin hem te vragen er samen heen te gaan Te wandelen aan de kades, waar ik woonde tonen, de Salève die we beklommen in de middagpauze, de Mont Blanc aan de horizon in de late zon,…

Vandaag heb ik weer aan jou gedacht, Zoals gisteren, zoals morgen. Het sluiten van mijn ogen heeft wel de pijn verzacht, Maar neemt niet weg die knagende zorgen. Dat ik je nooit meer in mijn armen zal mogen nemen, Om te verdrinken in jouw sterrenlicht. En dat ik je ook nooit meer zal kunnen geven, Wat nu nog dieper staat geschreven in mijn…

Er zijn er door Michelangelo beschilderd, met rozetten versierd, door zuilen gestut, maar ook gewone tijdens grote schoonmaak met ammoniak gewassen en gewit of : niets - crèmekleurige hoge plafonds van op een ziekenhuisbed op hoge poten, en oude plafonds bekeken door versleten mensen die liggen in oude kamers omdat lopen…

een bloem twee drie vier of vijf zelfs een heel boeket het maakt niet uit hoe groot hoeveel maar dat weeë zachte en zo warme gevoel erbij van voor en door de gever aan mij maakt ons allebei ook al is het eventjes toch maar weer een beetje blij…

Altijd op zoek naar een navelstreng nu de eerste niet langer bestaat, balanceer ik op de ragdunne draad van blik tot blik, tot het ogenblik dat ik opnieuw jij en jij ik. Een keten weer opeens hangen we boven het land. Geen afstand meer. In dit verband past het heelal met gemak in één hand. Ik snoep je lieve woordjes. Je tovert zoentjes…

Het voelt alsof een nieuwe twijg ontspringt in de nerven van mijn oude ziel een leeuwerik luid gebekt fluit zijn zomerlied met veel respect opgetogen strooi ik een handvol vlinders over het gazon laat ze dansen in de zomerzon van bloem tot bloem het raakt mijn gemoed dat warm, minzaam als zwoele wind langs mijn dagen trekt ontspruit…

ik voelde een steen diep in mezelf ze smeedde een verharding in en om me heen en drukte op mijn gemoed een zacht ijl stemmetje zei: weet je wat je daar tegen doet pak een houweel en delf naar je diepste zelf heb toen de steen in duizend stukjes kapot geslagen maakte mijn hart weer helemaal vrij zie je nu wel weer zei de heldere stem…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

Je vraagt aan mij Een vraag voor een ander Geen vraag voor mij. Je kijkt naar mij Een blik voor een ander Geen blik voor mij. Je wenkt naar mij Een wenk naar een ander Geen wenk naar mij. Je lacht naar mij Een lach voor een ander Geen lach voor mij Je geeft een hart Mijn hart voor jou Jouw hart voor een ander Je geeft mij minuten…

in elke handpalm leiden vele lijnen en vele wegen naar dat ene doel niet alleen het grijpen niet alleen het krijgen maar naar misschien het belangrijkste in het leven dat fijne gevoel iets te kunnen geven…

Voor M.W. Wat heb je vanochtend me laten genieten Van twee tortelende lichtgroene parkieten Je tuin is een zonnehof, garden of eden Lavendelgeurminnende lustige lieden, Azalealusthof voor rustige lieden Een kuuroord voor kruiden, een zonflorafeest Voor lieveheersbeestjes misschien nog het meest…

Ik spreek de woorden niet, het zingt in mij, een weemoedig lied als het ruisen van regen. Ik hoor de klanken niet, het zucht in mij, als wuivend riet langs diepe waterwegen. Ik zie de kleuren niet, grijs stroomt uit mijn ogen, als zacht vedriet in stil bewegen.…

Er hing een kraai in de lucht toen je me brak toen je me stak met het touw dat klom als ik zong bij de buren huilde een kalf met scheurende uithalen om zijn moeder en ik lag in duizend delen tussen de melkplassen die in het blauwe uur jouw kleine huis besluipen. Wee je lange benen als je vergeet een stukje op te rapen. ----------…

aan een ieder die z’n hart heeft verloren ga niet treuren nee niet doen want elk verloren hart zal ooit bekoren ze wordt met liefde gedragen door menig bloem…