Alle inzendingen over emoties

Ik voel de lust te reizen, te verhuizen, of schepen fluiten die vertrekken gaan, als in het najaar, in de koffiehuizen, weer gladiolen op de tafels staan. Ik weet: nu zijn de velden zonder koren, van dag tot dag wordt dieper groen de wei en scheert de zwaluw sneller rond de toren, de gentiaan bloeit in't moeras der hei. Wordt dan voor immer…

een goed gedicht is een symfonie in woorden waarin je dat kunt horen wat jij maar wil maar ook soms wat je ongemerkt bekruipt je hart binnensluipt en waarvan haar woordenklanken je nog lange tijd kunnen beroeren en nooit is ze stil een goed gedicht zal je diepste snaren raken een leidraad vormen in het leven soms iets om na te…

Angst voor Jou en angst voor mij Angst voor dood en Angst voor pijn Mijn God help mij Hier te Zijn en mijn eigen weg te gaan…

Tot het diepste, tot ik hard kan buigen, breken, zal zoeken naar een teken van mijn eindeloos verdriet verdwaald in die grot ren ik steeds vaker steeds verder, niet dat iemand me ziet weerspiegeld in de beek leek het toch alsof getroost en geborgen iemand naar me- plots echo en galm je strohalmen in het donker in de droom van jou…

Ze huilde om dat droevige verhaal, Dat haar twee dochters op tv vertelden, Dat zij gevaar loopt, dat is wat hen kwelde, Zelfmedelijden is een rare kwaal. Toch wist dat haar niet werkelijk te raken, Ze veegde wel, maar tranen? Die ontbraken.…

Een hond met ijzeren ogen had mijn hand in zijn mond genomen. Ik wilde niet dat dit gebeurde maar was bang te scheuren als ik mij verzette. Luister hond, zei ik, laat me los en ik geef je wat je verlangt. Maar wat hij wilde was alleen dat ik niet verder ging en met mijn andere hand hem streelde. Zo. Dagen en nachten in zijn ogen zag wie van…

Ver achter de horizon ligt het land waar schaduwen niet bestaan Waar het licht altijd het donker verdrijft en grote sterren aan de hemel staan Waar de zon speelt met de wolken en in de regen een bloem van liefde bloeit Waar echte vriendschap en betrokkenheid zomaar in het wild groeit Een land waar elke dag een bosje…

Het is koud en grimmig, duister en daar lig ik dan bibberig. Weer een donder, de vierde keer dat ik mijn bed uit donder. Morgen is het vrijdag, Dan zie ik mijn oma en ze lacht. Flits Donder Ze is weg. duister en daar lig ik dan bibberig naast mijn bed.…

En de boer hij zaaide in het voorjaar en maaide in augustus met zeis en sikkel het goudgeel graan bond de garven en zette ze op tot schoven en de boer hij ploegde voort niets dat hem stoort als het angelus klepte schafte hij met zijn makker op de akker en de boer hij dorste ‘t graan het kwam bij de molenaar aan en later bij de bakker…

ik woon in mijn gedachten koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik…

ze liep door de gangen rechtdoor, linksaf rechtsaf, weer rechtdoor het voelde als een doolhof ze wist het niet meer toch was ze hier eerder geweest kon toen de weg wel vinden dat wist ze zeker de weg naar dat schilderij dat schilderij van haar met haar kinderen een jongen en een meisje de kinderen die ze nooit meer zag alleen…

het depressiebeest ligt altijd op de loer wachtend op een kans om toe te springen zijn er gevoelens van schuld, twijfel onzekerheid en verdriet het depressiebeest geniet hij begint zijn nagels te scherpen en is klaar om zich in de strijd te werpen toch nog plotseling slaat hij toe je bent moe van het strijden en niet in staat…

Haar grijze haar, rust op het kussen. Verlangend naar de slaap. Ze houdt in haar armen het kind, dat haar wil ontvluchten. Het rukt aan haar oude hart. onwillig en met duizend zuchten. Het kind wil niet gaan slapen het wil naar buiten, naar de hei, waar rust is en geluk. Waar alle geuren als bedwelmend in een roes, een groot verlangen…

Schrik niet ik heb het niet tegen jullie Wel tegen zelfgenoegzame samenzijnders in hun alledaags bubbelisme overtuigd van alleen is eenzaam samen is goed Goed onthouden! Alleen is geen gemankeerde twee Alleen staat niet gelijk aan zielig Alleen zijn is op avontuur gaan langs achtbanen en draaimolens balanceren tussen vangnet zijn…

ik liep in mijn droom op een maanverlicht pad zilverkleurige bladeren fluisterden zacht mijn naam ik kwam bij een tuin omheind door een hoge muur de ingang was moeilijk te vinden de houten deur klemde ik zag mijn toekomst staan aan de overkant van de vijver bij de zonnewijzer stond mijn verleden langs de paden bloeiden mooie gedachten…

schitterende engelen velen zijn gered een aantal seconden voor de dood zij weten het absoluut zeker voor deze persoon is nog geen plaats gereserveerd op Jezus' heilige schoot jammer toch een vreugdevolle gedachte gemist voor diegene hij/zij  die niet geloven in de engelen hun bestaan hopend dat zij zich gaan verdiepen…

Ze spuigt haar letters door een trechter, Chaotisch vormen woorden niet te begrijpen zinnen in een wereld waar alleen structuur wordt (h)erkent... Ze giet ze op witte vleugels van een vredesduif die door de verholen klankzwaarte van elk bedacht fragment het luchtruim niet haalt en verslagen onbegrepen aan de grond kleeft... Heeft…

Geluk, ongrijpbaar, ligt, vluchtig als adem, in je besloten. Is smeulend vuur, dat, kort van duur, plots op kan vlammen. Is de streling van een hand, koele ochtendstilte op een verlaten strand. De onbevangen oogopslag van een kind, eeuwigheid in een moment.…

Zolang de middelpuntvliedende krachten De chaos van 't divergent herenleed, Wat een gebrek aan concentratie heet, In dolende droommensen niet verzachten Is daartoe een minzame muze bij machte Die zich ontdoet van het satijnen kleed Waarin omwikkeld ze haar binnenbrachten Voor de sultan die haar, sprokenzegger, verwachtte Voor fabelverhalen…

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

Ik kan genieten van kleine dingen Dat kan ik ook ik echt Een super mooi gevecht Hoe ik dit ook wil bekijken Is genieten....te vergelijken Ik denk van wel Een schitterend spel Vul het zelf maar in Een heel mooi begin…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

De dag dat alles anders zal worden dat de wereld zal veranderen zich anders gaat vormen is dat vandaag? of is dat morgen? Morgen vind je het geluk maar vandaag stort je je ongeluk op de stortplaats van je dromen waar je alles kunt achterlaten behalve dat wat gaat komen want dat komt morgen Vandaag treft je het ongeluk je band gaat…

genegenheid zal naar mij komen zelfs als mijn wereld al dood is ik moet mezelf bevrijden van mijn gedachten en alleen mijn dromen volgen waarvan alleen de ziel weet dat ze bestaan ik open mijn armen wijd en sluit mijn ogen mijn woorden vullen de leegte ,, ik word terug gezogen in een schaduw…

Ik neem mijn pen, klaar om weg te dromen, woorden beginnen uit mijn hart te stromen. Ik schrijf over hoe het ooit eens was, toen ik nog mijn leven in jouw ogen las. Ik schrijf over jouw tranen, soms alleen aan mij gericht. Over waar wij samen waren, in het middelpunt van het licht. Ik schrijf over wat ons overkwam, zoals twee prachtige…

Een vrouw van zesenzestig doet een draad door een naald. D.w.z. probeert. Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker -…

Wanneer ik wandel op strak geplaveide paden Mijn voeten zorgeloos neergezet en ik de hobbels al wel kan raden. Ontstaan er met de tijd en zijn argeloze passen, scheuren die mij uiteindelijk dan nog pijnlijk kunnen verrassen. Oneffen en gebroken niet meer heel en ongedwongen Hard klinkt het breken en de trilling diep en doordrongen Hoe heel…

Jouw pijn is de mijne niet, zij is onbegrensd je adem stokt en slaat het verweer in je vel op deze dreun dansen je engelen sluiten zich tot een cirkel zonder bodem in de damp van die krater tekent zich een bloem wel tien wel duizend elk blad streelt je wonden je hebt ze zelf geschilderd je kon niet anders je bloesems zijn de schreeuw…

Tranen zo dichtbij maar komen toch niet. Tranen van onmacht, vermoeidheid, verdriet. Wil zo graag verder weer stapjes vooruit, maar steeds weer die muur waar ik telkens op stuit. Ied'reen wil helpen doet moeite voor mij en toch op het laatst doe 'k een stapje opzij. Vlucht in het denken, want dat is bekend. Kan alleen voelen in…