Alle inzendingen over woonoord

Groen Erin, eens zo rijk, zo groot, Heeft voor zijn kindren thans geen brood; Zij wijken over zee, En werpen nog een blik naar 't strand, Bij 't scheiden van hun Vaderland _ Hun lied klinkt van de ree. 'Van 't Oosten fluit het door de ra; Wij steevnen naar Amerika En scheiden van ons land, Maar schoon de nood een uitkomst zocht: Wij…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap…

Hij had er met Geen woord over Willen reppen En gaf dan Ook geen kik Toen ze allengs Begonnen aan te dringen Op informatie over Die deal waar Hij niks mee Te maken wilde hebben - 't Interesseerde hem geen biet - En waarbij een kameraad Onbedoeld het leven liet Toelichting: de moord in Marum op 10 juli van dit jaar…

Mijn buurman heeft een bladblazer, ik bomen. Mijn buurman heeft een vrije dag, ik nachtdienst. De bladeren van mijn bomen houden geen rekening met mijn buurman. Mijn buurman niet met mij.…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…

Ik loop door ’t polderland onder de helle regen; oneindig is het land, oneindig zijn de wegen, die naar de kimmen gaan; in lage hemelstreken heerst tussen zwarte kreken het mistig licht der maan. o, dertigstroomenland, het volk dat u bewoont versombert in krakelen die geld en God verdelen, purper en doornenkroon. oneindig is het land…

Voor Arend-Douwe Verder dan het Westerkwartier was Zijn familie nog Nooit gekomen Aan huis en haard Vastgeklampt door De eeuwen heen Stapte hij zo maar Over zijn schaduw heen En was daadwerkelijk Een van zijn mooiste Dromen uitgekomen - Had ie op Aruba Een leven zoals géén een…

In de uitgestorven Japanse winkelstraten van Fukushima scharrelt een struisvogel - moederziel alleen - het schaarse voedsel bij elkaar. Hij heeft weinig voedsel nodig om te kunnen groeien deze mascotte van de kerncentrale. Zoals kernenergie wordt opgewekt met slechts een klein beetje uranium. Verderop ligt een hond vastgeketend aan een deurknop…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben... Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…

Het nieuws van de rellen in Haren is de hele wereld rondgegaan. ---------------------------------------- Geregeld trof hij een verbaasd gezicht, Omstandig moest hij menigeen verklaren De ligging van zijn fraaie woonplaats Haren, Maar iedereen weet nu waar Haren ligt. Een pluspunt dus, al is het ‘feest’ ontaard: Zijn woonplaats Haren staat…

Nu is het Meer niet meer; Het moet zijn water missen; Het krijgt het nimmer weer - En nog wil Caubes vissen. Het wilde-andijvie-kruid Schudt overal zijn stengelen, En strooit zijn pluizen uit - En nog wil Caubes hengelen. Het koolzaad zal eerlang Hier veld bij velden kleuren; Het ploegpaard komt te gang - En nog wil Caubes…

In 't zuiden heerst een eeuwge lent, En aarde en hemel lacht. In 't hoge Noorden nijpt de kou, Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw, De schemering en de nacht Waarom bewoont de Noorderman Die streek der duisternis? Omdat hij dáar zich wel bevindt Omdat de mens het plekje mint, Waar hij geboren is. Hij vraagt geen-rozen aan de Mei, Geen…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

het gevonden fossiel geeft niet weer hoe mijn blauwe ogen langs de jouwe heen kijken hoe jouw zwarte ogen mijn ogen ontwijken hoe mijn witte bovenarm niet zomaar naast jouw zwarte bovenarm rust hoe vreemd mijn steile haar naast jouw kroeskop slaapt het fossiel geeft wel tot in de fijnste wervels weer hoe de kust verblindend blijft roepen naar…

Hallo, hiero, jij bènt 'r eentje! Jij kom toch ook uit Rotterdam? Weet jij nog van de luizekam? En zeg jij worteltje of peentje? Ik ging als jochie fikkie stoken! Ik kocht een krosie voor een cent! Die Bep van Klaveren, zo'n vent! En jôh, me moe maar kroten koken! Hé, weet je nog die Hoogstraat dan? Precies 1 kilometer lang! Schiedamsedijk…

ik breek denkbeeldig nietszeggende blokkendozen af van architecten die op lege plekken munten waar ooit kerken stonden majestueuze bouwwerken met een ziel en hoge torens: als wijsvingers naar omhoog waarvan men dacht dat ze uit de tijd waren kathedralen geen dienst meer deden nooit gedacht ze om te bouwen in godshuizen voor starters…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…

djunnn, djunnnnn, djuuunnnn, djunnnnn, juuuuunnnnn, djuunnnnnn .... juunnnn, djuuuunnnn, ringring, djuuuuunnnnnn .... dan knerpt onder mij het fietspad de Lindt djinnnnn, jinnn .... ...... .......... vogelkoren in ruisende bomen wiegen op frisse tegenwind klaprozen kleuren het groen achter water leliën drijven uitbundig in bloei…

Fraaie, oude straten in Drachtens hart zijn terecht trots op hun ramen en deuren, omrand door vrolijk sprekende kleuren; rood en geel stralen fel; blauw vertoont zich hard. Ook bescheiden schemergrijs en diep zwart mogen het aanzien der gevels opbeuren. Wil de wandelaar het kunstminnend keuren? Zijn denken zal deinen, aangenaam verward.…

Minzaam, toch ingetogen ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan waar verspreide meidoorn wenkend bloeit - zachtrood versnipperd roomijs - en lover van jonge bomen statige oude beuken tot mijn gemoed spreken samen met gevels van bezadigd wonen of strevend ondernemen een eeuwige boodschap brengen vol aangename weemoed die vredig gewekt wordt…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is. De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout, Des boers verwondering, al komt hij uit het woud, Des steêmans steeds vermaak…

Mijn molentje draait er lustig en wel, Mijn schoorsteen rookt er neven, Maar 'k ben nog altijd een vrijgezel, Wat heb ik aan zo'n leven! Och, trad er Marieke mijn molentje in, Dan wist ik, waarvoor ik mijn broodje win. De hemel bezorgt mij gunstige wind, Het boertje geld en koren. De stenen ronken en 't werkend bint Laat vrolijk zijn krikkrakken…

Hoe ziet mijn huis mij arriveren? Wat hebben de meubels zonder mij verricht: mijn warmte gekoesterd, mijn katten vertroeteld? O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank zien naderen, een blik werpen op de man die vanaf het trottoir naar me zwaait alsof hij gelukkig huiswaarts keert. --------------------------------------------------------…

De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was ’t de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooiland; later staken ze de weg neer; zoete moederkoek van de daken, polsstokken…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan... De kleine zachte schubben houden steeds stand, glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand, zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..." Met tere krachten, nimmer te verslaan, straalt hun woord voor…

De zon is een Antwerpse planeet De aarde houdt op bij de Schelde Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats Van alle machtige steden die vallen Valt Antwerpen het laatst Tot op het laatst autochtoon. ------------------------------------------------ uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put. hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt ingekaderd het toeziend oog; de camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt De slaap…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Ik wou dat ik die kraan was, die Torenkraan was, daar hoog boven mijn geliefde Vlissingen. Ik wou dat ik die kraan was die kranige kraan was en verplaatst werd naar een nieuwe kade. Dan werd ik dan nu eindelijk, na jaren, tóch nog opgeknapt en in oude luister hersteld -het is uiteindelijk de gerechtigheid die telt- en sloeg ik jullie…