Alle inzendingen over actualiteit

venijnig blies de wind net boven het zand dat te drogen lag na de jongste vloed kleine tornado’s kwamen al hoger na hun aanloop op het vlakke strand en vrijwel uitgeraasd te zijn zoutkristallen deden een aanval op je kwetsbare huid die jij met knipperende ogen afsloeg en je van deze slagen afkeerde om de natuurmassage goed…

ik hoor de kreten van verwrongen schroot het snerpend gillen in de dood van resten metaal die nu branden in het vuur waaruit zij ooit hun vormen hebben gehad om weer die processen te starten is energie tarten het geeft de mens geen pas want duurzaamheid kan de mens de tweede wereld geven die ons was beloofd en hemel zal gaan…

je aura straalt in de warme kleur van liefde ogen blikken in donkere drift lichten op in je aanstekelijke lach die opent met dat ik even alles mag terwijl handen weren als ik de vrijheid voorzichtig wil proberen in het zeer aantrekkelijk liefdesspel waar nog lang niet alle fiches zijn geteld de dobbelsteen alleen met punten…

lange lig achterover beverig op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in…

zijn ogen waren dood al overleden toen hij besloot de eerste trein te nemen die denderde zo lekker door vol massa voor de grote flits in je gezicht in nog donker ochtendlicht kon ik hem niet zo laten gaan riep hee zonder naam en pakte de mouw van zijn spijkerjack voelde weerstand in beweging door moeten gaan nog had hij mij…

verleidelijk keek het water me aan toen ik spiegelde en mezelf liet gaan in uiteenlopende richtingen het voelde me als gone by the wind zonder muziek wegdrijvend op de melodie van intens tranend verdriet ik liet mijn handen water werpen maar kon gewoon niet dichter bij jouw komen omdat ik enkel zwemmen had geleerd in mijn dromen…

ik schepte wat schaduw weg maar de plek werd niet lichter wel kreeg het reliëf langzaam stem door hardere materialen meer volume in weerkaatsing toen hun contrastwerking op het beoogde bereik was gekomen de scene had de beste referentie met het publiek door magie en mystiek van hemelse klasse…

Helaas is Sphen de pinguïn overleden Zijn levenspartner Magic was een man Ze waren dolverliefd, het masterplan Van Sealife Sidney ging in werking treden Twee eieren, bevruchte, neergevlijd Pappies (Sphen broedde) in een mum van tijd!…

Men zei… “Er is hier geen oorlog” Ook geen vrede, toch? Hier valt dood uit de lucht. Vrede? Is hier een klucht. Vogels zijn hier niet meer. Komen er ook nooit weer. Hier heerst slechts de dood. Daarom zijn de straten rood. Hier kraait een baby niet. Onder ‘t puin kan ze niet. Hier is er geen zon meer. Maar een bom, keer op keer…

het stormt weer jeugd door straten die ontdaan zijn van hun oubollig suf imago’s weer klinkt kindergehuil uit de zich snel vormende files van druk kletsende moeders die net hun kroost uit de eerste leg op het schoolplein hebben af gezet en nu racen naar de dichtstbijzijnde super voor gratis koffie de twee halen en een betalen…

het warm zachte van vertrouwen heeft plaats gemaakt voor alerte trekken die de heerlijke overdracht van je blik en gezicht in de weg zitten waar jij altijd ontspanning prolongeer dwingt nu gejaagdheid aandacht af in in een spanning die zelfs de plukjes haar tot een jeugdige chaos formeren die helemaal niet misstaat de tijd…

we worden steeds meer meegesleurd in de maalstroom van leugen ongemanierdheid spotternij en oorlogshitserij het spreekt de taal niet die wij willen leren de spiegel kijkt ons aan door de Zoon die naar de hemel is gegaan de wederom geboren mens die daardoor is ontstaan buutvrij met vertrouwen de toekomst tegemoet zien…

wij dachten garen te spinnen van de warme wol in genoegzaamheid konden niet steeds opnieuw beginnen dat vuur vlamde niet meer met alle hulp en verzorging door coaches schuifelden oudjes de deuren langs die wonderwel een cirkel vormden waar zij elkaar niet meer konden groeten dat was hen ontgaan maar in hun kort bestaan zat al…

ik had het boek al een tijdje terzijde gelegd op de stapel nog af te werken ik wist dat de achterstand anders te groot zou worden en ik de feeling met de werkelijkheid zou verliezen eerst bladerde ik nog even terug om de sfeer en stemming te proeven maar al snel had ik het resultaat in gezicht houding en bewegen met oogopslag…

Waar het om ging dat wordt nu genegeerd Een Gazakind dat om zijn moeder huilde Die onder puin het levenslicht verruilde Er werd een column uit een blad geweerd Persbreidel wint, hoe blind zij die niet zagen Dat juist verbeeldingskracht NIET aan wil jagen…

nog heb ik niet de puzzel van je ziel gelegd verblind als ik ben door de schittering en kleur van ook jouw kleinste stukje hemel in majestueuze lijnen kan ik vrij snel de immense schoonheid en grootsheid van jouw relatie met het universum in forse oplichtende streken penselen want daar waar het firmament in sterren jouw…

Het AD kopt 15 augustus 2024 met 18 miljoen inwoners het AD plaatst een foto erbij met uitsluitend mannen te zien Cyryl Rosman schrijft op pagina 8 inhoudelijk, doch geen vrouw wordt genoemd of naar verwezen, edoch 'babyboom' die 18 miljoen, die 8 miljard wereldwijd waren baby's gedragen 9 maanden door vrouwen, zwangere vrouwen maar…

de streek van hand langs jurk en broek belijnt de vrijheid van de vrouw in het formele uitgaan en ook als groet persoonlijk wordt zo voor iedereen het innerlijk en uiterlijk tot op de centimeter uitgetekend in morele en leef kwaliteit nauwkeurig strak past de scheiding in het lange haar waarbij door het knotje de speelruimte…

zij zongen hun lied van frisheid en kou de grote met slangen behangen machines trouw aan de decibellen productie ronkten zij stilte tot destructie de wettelijk norm was slechts voor de vorm nog leek het eenstemmig in de metriek van het hart maar aarde wist nu al het gebaarde kind was te warm…

Down Under is een ‘krokodillenman’ Veroordeeld wegens seks met 40 honden. Natuurlijk heeft ie dat best fijn gevonden, Maar daar schrik ik toch wel behoorlijk van. Ik kan dat godsonmogelijk begrijpen: Wie wil zich nou door pitbulls laten pijpen?…

Het reizen met de NS is niet altijd bevredigend veel afwijkingen van de norm dat ervaar ik telkenmale maar los dat op met een tukkie een slapie van korte of langere duur maar ik ben ik en zij zijn zij en zij doen een rukkie of te wel onaneren: bevredigen zichzelf masterberen die meneren Ze ervaren die geel/blauwe trein als een…

Het leven is als korrels zand Samen zijn ze een heel leven bestand Tegen de woeste golven van de zee Maar ineens neemt de zee die ene korrel mee Als een veertje o zo licht Naar een heel mooi helder wit licht Daar kan die korrel stralen als een ster En is hij voor de andere korrels zand nooit heel ver…

ik ben op zoek geweest naar de kleine triggers die de mimiek in jouw gezicht goed doet oplichten vaak kleine oorzaken met grote stemmings- gevolgen zelfs totale omslagen van humeur gaan hier zo de deur uit de gezichts- uitdrukkingen kennen de vele talen van ons verschijnen in de persoonlijke communicatie onbegrip is zo…

Het was me eerst niet eens zo opgevallen, Maar ja, bij nader inzien, nu je ’t zegt: Ze lijken best wel op elkaar, ja echt! Eén ding: Robin van Persie heeft geen wallen. Toch stel ik vast dat Schoofs gelijkenis Met de Oranje-striker ‘striking’ is.…

de bomen van het bos zijn gerangschikt op het toneel met even hoge parkbomen op het gespannen doek geschilderd met gedempte kleuren. het bos reikt met weinig diepte in de maar niet voltooide schemer waarin een kluwen honden achter twee herten heen en weer rent met een sierlijke gang te rank om echt te blaffen onderdeel van het niet beweegbaar…

ik had mijn handen tot vuisten gebald maar vergat het glas waar ik mee werkte pas toen splinters mijn vingers rood kleurden waarschuwden helscherpe pijnen mij ongenadig de rode waas in mijn hoofd trok op en weer bij zinnen depte ik het bloed van sneden in mijn huid het kunstwerk was verdwenen in het rood van geleden pijn…

'Wie schrijft die blijft' u kent het gezegde en wie digitaal publiceert die blijft voor de eeuwigheid Op nieuw gewonnen land van de ZuiderZee in Zeewolde komt er toch een datacentrum niet zo groot als gepland doch groot genoeg voor www.gedichten.nl en www.nederlands.nl Johan Mostertman opent het feestelijk omringd door levendige dichters…

vaak wordt in zachte acceptatie de basis voor liefdevol omgaan met de medemens gelegd zonder te letten op het profiel dat door ouders wordt voorgeleefd gekend en geaccepteerd door familie en woonomgeving pas in de fine tuning van gevoel is kwaliteit doorslaggevend en zal de basis worden van opvoedingskwaliteit waarbij begeleiding…

Ik heb God gezien Door zijn Eigen ogen Naar beeld En gelijkenis Geschapen Daar zijn wij Nu beland Uit de circulaire Scheppingshand Ieder mens Is mijn medemens die mij mens maakt dat gelukzalige gevoel is er tot in de kleinste essentie alleen in communicatie ontbreken normen en alle vaardigheden zij zijn ondergesneeuwd…

ik zag ze nauwelijks staan gekleed in duister zwart met glimmende randverschijnselen voorbij gangbaar pad nog schreeuwden zij met hun hoog geluid want de puberstemmen kwamen er nog niet helemaal goed uit en schittering blonk alom meer dan geweld in het uiteen stuiven losten zij op in onzichtbaar bewegen toen de kit aanstalten…