Alle inzendingen over moraal

Gij zult, u moet, jij zal verdwijnen zullen deze woorden. Want je doet wat in je ligt besloten Geen gebod en geen bevel is dan meer nodig of gewenst. Want goed doen ligt in je besloten De sleutel tot jezelf ken jezelf. Dat kun je niet gebieden.…

Wie zwijgt stemt toe je wilt wel antwoorden maar je weet niet hoe ze drukken je in een hoekje want volgens hen doe je niet alles volgens het boekje ben je eigenwijs stelt hun advies niet op prijs nee, ik doe gewoon wat ik wil ook al geeft dat wel eens een meningsverschil!…

Ik stel paal en perk Begrens mijn hokjesgeest Mijn leven bestaat Niet alleen uit wat er al is geweest Ik ga voor verandering Verleg mijn grenzen Kijk met andere ogen Maar nog steeds door dezelfde lenzen Heb jij dat ook Datzelfde zicht op de zaak Laat je alles op in rook Kwijt jezelf van harte aan jouw taak Alleen daar voor…

Mijn zonde is ijdelheid, die niemand weet, Maar die ik niet lichtvaardig van mij stuur Als een onnutte dienstknecht. 'k Denk, Natuur Gaf mij geen slaaf, opdat 'k die buitensmeet. Want soms, als ik genot begeer, dan treedt Hij voor mij heen en weeft elk eenzaam uur Vol pracht van ijd'le fantasie – en 'k tuur Naar 't spel, waartoe 'k mijn…

(ongedurig gaat het misverstand door doodlopende straten) wanneer de dichter zijn uiterst gevoelige woorden op papier heeft gezet zegt dat nog niet dat hij ook daadwerkelijk iets heeft bijgedragen aan de oplossingen van alle problemen hier op aarde... hij is slechts het potlood en 't gum dat notities maakt en ze weer uitvlakt en ze…

(uitdaging) standaardpakket het bevatte alles dat een doorsnee dag verdroeg de gang naar het toilet vroeg niet meer dan zijn vaste passen en de deur ging trouw op slot toiletpapier van Kruidvat tussen Glorix en de vaste prijs van een reclamespot dubieus dat wel, maar toch massaal gekocht uit het simplistisch oogverband te werken…

en als dan de man met de zeis staat en klopt, zacht indringend aan jouw deur, vermoei mij dan niet met je gezeur maak dan van de deugd een nood en ga doodgewoon dood…

Versie 1 - Meneertje toch, wat doet u? - Wat ik nooit mocht, dat moet nu. Versie 2 - Mevrouwtje toch, wat doet u? - Wat ik nooit mocht, dat mag nu.…

Onheilspellend laag hangt de humane zon boven de graven aan een getergde en verre horizon, regeltjes tooien hun scherpe doornen over mensen die de hoop al hebben verloren, het lijkt een kleine daad, misschien wel een druppel op de aardse gloeiende plaat, geboren uit de wanhoop van verwachting in het licht van een uitgestoken hand mag…

de wind speelt het eigen spel stormachtig zweept golfslagen doet bomen kreunen tot in de wortel maar stevig is houvast terwijl mijn net gekamde haarbos wappert gaan mijn gedachten naar DNA onbekend van gisteravond tja ik heb zo mijn bedenkingen vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd zou het heden ten dag anders zijn ”hoerenjong…

“Ik ben Uw vrouw’s plastisch chirurg en condoleer U met haar overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

Wanneer men je maar vaak genoeg schopt, ga je de pijn al voelen, voordat de schoen, je scheen raakt.…

Geluk zit in heel kleine dingen zoals een pas ontloken bloem in dauwdruppels van de vroege morgen een oogopslag een enkele zoen Het zit in kijken naar de sterren in stralen van de ondergaande zon soms zelfs in koele regendruppels en in een witte roos op het balkon Het zit in dromerige golven in lopen langs het uitgestrekte strand…

Met een stralend gezicht, waar iedereen voor zwicht, duizend grappen en grollen, je lach laten meerollen. Veel te grote superschoenen, de neus nog even opboenen, naar het volgende optreden, luid applaus, heel tevreden. Blij weer geslaagd te zijn, kruipt vanonder het satijn, een mens, subtiel fragiel, bevangen in eigen ziel. Wie zit…

Open was je en onafhankelijk O ja, zo eerlijk en betrouwbaar Nooit zwichtend voor macht tenzij die geworteld was in moreel gezag Vóór jou was ik bangelijk Ongemerkt doordrong je mij met je ethische gedachtegoed, je hoog gestegen ideaal van integriteit Plots ben je niet toegankelijk over datgene wat je verzwijgt Dat je zelf niet doorhebt…

Gezichten in een gloed en waas van kaarslicht en wierook, bedachte stemmen weven het gesprek, niets dat mij kan raken, niemand om bang voor te zijn, op één gedachte na die ik niet kan remmen en door mijn ogen vlucht naar de leegte van het raam . Daarachter in een dal tussen hoge gevels en spitse daken steken minaret en kerk de vingers…

de eerste keer dat ik besefte mens te zijn was ook dat ik zag verantwoording te dragen voor de andere mens dus wees gewaarschuwd om in soortgelijk geval net te doen of je het niet gezien hebt dat scheelt een boel sores…

Hij doet zijn stinkende best, betekent dat dan, dat ie niet in de douche gestaan heeft, derhalve een nare lucht bij zich heeft, of dat ie in zijn beste pak zich goed profileert?…

Elke dag het zelfde liedje,stoffen,zuigen en de vaat, levenslang zullen we marcheren,steeds maar in de zelfde maat. We gaan de ramen even zemen,de wasmachiene even aan, ja met dat even,zullen wij door het leven gaan. Want even gaan we naar de kapper,daarna zetten we even thee en als het ons dan even mee zit,kijken we even naar t.v maar daar verschijnt…

Ik kan natuurlijk een weergaloos gedicht voor jullie schrijven, iets dat smaakt naar truffels en champagne, waar jullie magen van jubelen, maar de tijdgeest is er niet naar, dus serveer ik aardappels met spruitjes en een lichtgekruide gehaktbal zonder tomatenketchup en zonder toetje. Dat zou ik juist niet moeten doen, denken jullie terecht…

Ik ken je al enkele jaren, we kwamen vroeger geregeld bij elkaar over de vloer, het was altijd erg gezellig en we klikten wonderwel, maar door we weten niet echt wat staan we nu ver van elkaar als statusverschillenden. Jij bent omhoog gekropen, ik ben schamel achtergebleven. Ook rook ik niet meer, dat scheidt ook. Ik weet nog hoe je hasjpijp…

waar laat je de waarheid als al je zakken al vol zitten met leugens…

Er ligt een kakkerlak op haar rug Zij kwam juist van een missie terug Noest voedsel zoeken voor de kinderen Gebeurde in een windvlaag door haar stuntelig vlinderen Nu belaagd door honderden minimieren Die haar levend weerloos verorberde Uiteengerukt wordt zij met duizenden beten Met dit weer er op uit, ze had beter moeten weten Een schaduw…

Als de rode vogels donderen en het licht slaat op het dak Spiegelt het landschap zacht grijsgeel waar de weiden scherp worden afgebeeld in de zilveren flitsen van het onweer. Verwateren zij het leven van nu spoelen hen weg of doen verzuipen Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen…

Er was eens een Pringeltje Zo lieflijk en zacht Zij kwam zomaar binnen vallen In mijn dromen uurtje van de nacht Ik vroeg haar vanwaar dit bezoekje Omdat, kirde zij met helder stemmetje Ik een boodschap voor je heb Kijk hier, hier in mijn emmertje Dat is hetgeen ik je breng Een emmertje vol verlangen Maar hoe ik ook…

ik ben een groentje. zenuwslopend is het niet; vraagt het de wolken. ze drijven mijn geest vooruit als een spook wit en zacht.net een kaars die Halloween speelt voor mijn eerste pop te doen schrikken. het detail groeit. ze brandt niet; noch het blauwe speelgoedjurkje, noch de vlam. die toch oranje is. rood ligt op…

Zoveel regels, in bepaalde geloven, die allemaal volgend hen, worden ingegeven door hem van ‘daarboven’ Zoveel regels, teveel om op te noemen, sjaals die moeten worden gedragen, vrouwen die achter de man moeten lopen, vrouwen die de deur bij aanbellen niet mogen openen als daar een man voor staat. Zoveel regels, zouden in de bijbel…

na de lafheid van hun daad in het niet verdwenen terwijl de ambulance met gillende sirene weg rijdt waarin een laatste zucht staan zwijgend drie getuigen met elk hun eigen verhaal in ogen handen en voeten ze keken toe zwijgen ook nu angst voor represailles ketent hun stembanden zonder ruggengraat sjokken ze huiswaarts waar…

als het gesproken woord niet meer wordt gehoord als de schrijver om zijn mening wordt vermoord dan verliest de wereld haar luister en wordt alles duister…