Alle inzendingen over moraal

Versie 1 - Meneertje toch, wat doet u? - Wat ik nooit mocht, dat moet nu. Versie 2 - Mevrouwtje toch, wat doet u? - Wat ik nooit mocht, dat mag nu.…

Onheilspellend laag hangt de humane zon boven de graven aan een getergde en verre horizon, regeltjes tooien hun scherpe doornen over mensen die de hoop al hebben verloren, het lijkt een kleine daad, misschien wel een druppel op de aardse gloeiende plaat, geboren uit de wanhoop van verwachting in het licht van een uitgestoken hand mag…

de wind speelt het eigen spel stormachtig zweept golfslagen doet bomen kreunen tot in de wortel maar stevig is houvast terwijl mijn net gekamde haarbos wappert gaan mijn gedachten naar DNA onbekend van gisteravond tja ik heb zo mijn bedenkingen vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd zou het heden ten dag anders zijn ”hoerenjong…

“Ik ben Uw vrouw’s plastisch chirurg en condoleer U met haar overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

Wanneer men je maar vaak genoeg schopt, ga je de pijn al voelen, voordat de schoen, je scheen raakt.…

Geluk zit in heel kleine dingen zoals een pas ontloken bloem in dauwdruppels van de vroege morgen een oogopslag een enkele zoen Het zit in kijken naar de sterren in stralen van de ondergaande zon soms zelfs in koele regendruppels en in een witte roos op het balkon Het zit in dromerige golven in lopen langs het uitgestrekte strand…

Met een stralend gezicht, waar iedereen voor zwicht, duizend grappen en grollen, je lach laten meerollen. Veel te grote superschoenen, de neus nog even opboenen, naar het volgende optreden, luid applaus, heel tevreden. Blij weer geslaagd te zijn, kruipt vanonder het satijn, een mens, subtiel fragiel, bevangen in eigen ziel. Wie zit…

Open was je en onafhankelijk O ja, zo eerlijk en betrouwbaar Nooit zwichtend voor macht tenzij die geworteld was in moreel gezag Vóór jou was ik bangelijk Ongemerkt doordrong je mij met je ethische gedachtegoed, je hoog gestegen ideaal van integriteit Plots ben je niet toegankelijk over datgene wat je verzwijgt Dat je zelf niet doorhebt…

Gezichten in een gloed en waas van kaarslicht en wierook, bedachte stemmen weven het gesprek, niets dat mij kan raken, niemand om bang voor te zijn, op één gedachte na die ik niet kan remmen en door mijn ogen vlucht naar de leegte van het raam . Daarachter in een dal tussen hoge gevels en spitse daken steken minaret en kerk de vingers…

de eerste keer dat ik besefte mens te zijn was ook dat ik zag verantwoording te dragen voor de andere mens dus wees gewaarschuwd om in soortgelijk geval net te doen of je het niet gezien hebt dat scheelt een boel sores…

Hij doet zijn stinkende best, betekent dat dan, dat ie niet in de douche gestaan heeft, derhalve een nare lucht bij zich heeft, of dat ie in zijn beste pak zich goed profileert?…

Elke dag het zelfde liedje,stoffen,zuigen en de vaat, levenslang zullen we marcheren,steeds maar in de zelfde maat. We gaan de ramen even zemen,de wasmachiene even aan, ja met dat even,zullen wij door het leven gaan. Want even gaan we naar de kapper,daarna zetten we even thee en als het ons dan even mee zit,kijken we even naar t.v maar daar verschijnt…

Ik kan natuurlijk een weergaloos gedicht voor jullie schrijven, iets dat smaakt naar truffels en champagne, waar jullie magen van jubelen, maar de tijdgeest is er niet naar, dus serveer ik aardappels met spruitjes en een lichtgekruide gehaktbal zonder tomatenketchup en zonder toetje. Dat zou ik juist niet moeten doen, denken jullie terecht…

Ik ken je al enkele jaren, we kwamen vroeger geregeld bij elkaar over de vloer, het was altijd erg gezellig en we klikten wonderwel, maar door we weten niet echt wat staan we nu ver van elkaar als statusverschillenden. Jij bent omhoog gekropen, ik ben schamel achtergebleven. Ook rook ik niet meer, dat scheidt ook. Ik weet nog hoe je hasjpijp…

waar laat je de waarheid als al je zakken al vol zitten met leugens…

Er ligt een kakkerlak op haar rug Zij kwam juist van een missie terug Noest voedsel zoeken voor de kinderen Gebeurde in een windvlaag door haar stuntelig vlinderen Nu belaagd door honderden minimieren Die haar levend weerloos verorberde Uiteengerukt wordt zij met duizenden beten Met dit weer er op uit, ze had beter moeten weten Een schaduw…

Als de rode vogels donderen en het licht slaat op het dak Spiegelt het landschap zacht grijsgeel waar de weiden scherp worden afgebeeld in de zilveren flitsen van het onweer. Verwateren zij het leven van nu spoelen hen weg of doen verzuipen Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen…

Er was eens een Pringeltje Zo lieflijk en zacht Zij kwam zomaar binnen vallen In mijn dromen uurtje van de nacht Ik vroeg haar vanwaar dit bezoekje Omdat, kirde zij met helder stemmetje Ik een boodschap voor je heb Kijk hier, hier in mijn emmertje Dat is hetgeen ik je breng Een emmertje vol verlangen Maar hoe ik ook…

ik ben een groentje. zenuwslopend is het niet; vraagt het de wolken. ze drijven mijn geest vooruit als een spook wit en zacht.net een kaars die Halloween speelt voor mijn eerste pop te doen schrikken. het detail groeit. ze brandt niet; noch het blauwe speelgoedjurkje, noch de vlam. die toch oranje is. rood ligt op…

Zoveel regels, in bepaalde geloven, die allemaal volgend hen, worden ingegeven door hem van ‘daarboven’ Zoveel regels, teveel om op te noemen, sjaals die moeten worden gedragen, vrouwen die achter de man moeten lopen, vrouwen die de deur bij aanbellen niet mogen openen als daar een man voor staat. Zoveel regels, zouden in de bijbel…

na de lafheid van hun daad in het niet verdwenen terwijl de ambulance met gillende sirene weg rijdt waarin een laatste zucht staan zwijgend drie getuigen met elk hun eigen verhaal in ogen handen en voeten ze keken toe zwijgen ook nu angst voor represailles ketent hun stembanden zonder ruggengraat sjokken ze huiswaarts waar…

als het gesproken woord niet meer wordt gehoord als de schrijver om zijn mening wordt vermoord dan verliest de wereld haar luister en wordt alles duister…

Terecht klinkt vloeken beledigend in de oren van gelovigen De grootste godslastering is echter voortdurend vroom denken en praten daarbij slechts leven naar eigen lust het schijnheilige gekwezel!…

Hij sprak van leven en van dood, hij sprak van vergeven en van schuld hij sprak van nemen en ook geven, hij sprak van jou en ook van mij. Hij sprak over liefde en van haten, hij sprak van haasten en geduld, hij sprak van kinderen en beesten, hij sprak ook over heel veel geluk. Hij sprak van ziek zijn en ook sterven, hij sprak van lijden maar…

Als we allemaal in het zelfde schuitje zitten, dan moeten we dezelfde koers varen. Het gevaar om averij op te lopen, komt als er meerdere schuitjes een eigen koers gaan varen. Schuitjes uit het noorden, zuiden, westen en het verre oosten, dienen hun koers aan een vaarschema te houden. Als een schuitje recht door zee vaart, dan moeten andere schuitjes…

Toen de wesp stak werkten de mieren hard door, liepen, als altijd, gewoon af en aan, over hun spoor. Zij dachten niet Ach, arme zielenpiet Nee, zij hebben geen oog voor pijn en verdriet. Daar lagen bergen werk! Er is geen tijd! Is er dan niemand die dat ziet?…

Muur geschonden bont geschilderd uiting van mentaliteit is te zien nooit meer te horen het is een teken van de tijd aan de wand…

Die afgeleefde man, die bijkans nakend zit, En trillend van de kou, mij om een duitje bidt, Is even goed als ik. Gods wijsheid gaf alleen Mij wat meer geld dan hem. Ben ik dan beter?... Neen. Een vroom en eerlijk mens draagt dikwijls slechte kleren, Ik wil dan ook de deugd in arme mensen eren. Die met verachting op hem ziet, Doet naar…

bij ons in de stokebrandwijk wanen wij ons stinkend rijk we wheelen en we dealen katten om en lichten hielen stelen fietsen bij de vleet bouwen bruggen op ons reet hijsen aan een stickie en zuipen uit een blikkie we scheuren door de straten rappen met onze maten in de nieuwste bee-em-wee gevonden in Sell am See aan elke vinger een…