Alle inzendingen over Schilderde

Ik schilderde wat mijn kamers vonden beschreef wat mijn gedachten zonden.…

zwarte steen brandt jaren weg uit eeuwen van voorheen weer komen beelden los van emoties uit die tijd het overleven en bestaan hun jagen was een strijd generaties vreemde talen zijn na elkaar vergaan alleen hun stille sporen zijn op de rotsen blijven staan een speer gepunt in rood betekende ontsnappen uit de dood de jachtbuit schilderde…

In de verte Wijds aan de horizon Blauw en gejaagd grijs Dichtbij, door de natuur Vormgegeven grillige rotsen Een rijzige gestalte, jij Loopt over de onbetreden paden Langs met mos begroeide aarde In een mist van onbehagen Zocht je naar monumentale bomen In de schaduw schilderde jij ze ijzig Voor jou waren ze het verband Op de wonde,…

Tussen woorden was onze stilstand niet bemerkbaar in het zwijgen een religieus universum trok tijdens dichte mist voorbij in de boeken die we hadden gelezen over het verstilde hondenleven schilderden schaduwen jouw afkomst lag het galgentouw nog in de kast en nooit kwamen we dichter bij zij die door het licht genazen of was er een sterrenhemel…

En ik zag in de verte de duinen waarin je speelde, de golven waarin je zwom, de wolken die je schilderde, maar vooral zag ik jouw dierbaren tegen de reling arm om arm als om heling, hun tranen in bedaren nu, turend naar het ongrijpbare,…

een tram ramt een bus sleutelbeen ribben breken bekken doorboord wat blijft over vermoord door het leven gekluisterd aan het Blauwe Huis kapot lijf kapotte liefde het verscheurde leven op het doek de verliezen dreigende luchten bloed gaat over in bloemen aderen verbinden mensen en altijd haar intense blik haar ogen houden…

Mijn voeten werden 's morgens vroeg gekoesterd, gemasseerd Ik kwam thuis en zag haar bezig met mijn keukenkastje De buur kwam aan de deur wou mee naar schilderen, ik verder met een perspectief dat maar niet lukte ' k liet los, schilderde harten en hing ze aan de deur Ik kookte, er was eten, mijn benen trapten toen ik fietste, zat…

Eens was ik onzeker Durfde werkelijk niets aan Kon niet in iemands ogen kijken Een gesprek ging ik niet aan Toen jij kwam,hier in mijn leven Beefde ik als een grijze muis Die het leven niet beminde Voelde me er niet in thuis Jij liet me kijken door je ogen Liet me luisteren naar je stem Schilderde de mooiste kleuren In m`n grijze koud…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen.…

God waagt niet, hij kent de eerste dag en zag aan de laatste dat het genoeg was; een vader weet tot aan de deur. Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk…

Hij tekende, schilderde, beeldhouwde beelden, Zodat hij zich nooit en te nimmer verveelde. Als medicus had hij ook zeker een naam, Maar vliegtuigjes bouwen dat schaadde zijn faam. Beroemd is zijn schilderwerk: De Mona Lisa, Een scheef lachend bekkie; afkomstig uit Pisa?…

Geen retoriek Verwant aan goede normen, waarden Schilderde deze kunstenaar geheel In stijl, waarschijnlijk met Gods hand…

Andreas Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent…

Hij schilderde en schreef er boeken. Hij ontving er gasten. Hij rookte er sigaren. In 1965 blies hij zijn laatste wolken uit. Rondom Chartwell is bijna alles gebleven, zoals het in de tijd van Churchill was. Binnenkort hoop ik Winston te bezoeken. In de oude tuin zal ik op hem wachten, zittend op zijn bankje in de zon.…

Telkens jouw hartstocht poëtische woorden blies en letters mij deden duizelen als een krachtig parfum, schilderde mijn adem de schuchtere vraag : wie ben je ?…

Sophie-Fritz Stuckenberg zu eigen Het meisje dat te Pampelune geboren tans te Honoloeloe woont en in een rode lakkooi gevangen houdt een kobaltblauwe papegaai - zij schilderde hem met Ripolinkoeleuren zoals gezeid de veren blauw de snavel en de poten geel - het meisje van Pampelune te Honoloeloe dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen…

Het land schilderde zijn bestaan onder grijze luchten en helderblauwe vrijheid rivieren stromend rood door het bloed zochten het dal met al haar groene weiden je was een ridder in haar leven onder het maanlicht van de middeleeuwen bestond er geen oranje, maar geel was de gloed en haar ogen, smaragdgroen, keken weidser dan haar aanbelandende…

een werkloze man uit tytjerksteradeel overzag het geheel en zag werken uit een heel ander perspectief hij schilderde de maan oranje elke dag een stukje zodat de zon altijd scheen en was tevreden met het geheel maar dacht toch was het nu maar geel maar er is geen leven meer op aarde mogelijk dan maar een baan op de maan en was zo heel gelukkig…

Ik loop Eindeloos Langs alles wat ooit was Mijn horloge Zie het nu pas Wie schilderde er klokken Zo de tijd onzichtbaar alsof hij stilstaat Vraag het zaad Hoe vruchten hetzelfde zijn En kijk de plant aan Zijn wortels weten Zo heeft mens Geleerd te kweken Zon gaf eten En plant kon staan Tijd stilstond Net als de maan Trok…

altijd kunnen dromen zag je weer tevoorschijn komen in de speelse lijnen van je jeugd met ogen altijd stralend blikken vonkend van verhalen we schetsten stukjes leven mengden onze kleur door het pigment van liefde mee te geven toch verdonkerde het licht hadden we steeds minder zicht op de tekening van morgen we schaduwden de zorgen schilderden…

haar hoop dat iemand verder keek dieper keek en háár zag , doofde als een kaars in de wind naarmate de tijd verstreek . ze zocht beschutting in de vallei waar de rivier van zilver was en zo besloot ze weg te gaan uit de stad het huisje van haar ouders bracht nu uitkomst ze plukte bloemen en baadde naakt in de rivier , schilderde voor…

Rembrandt schilderde haar wanhoop vlak voor haar zelfmoord; op het punt dat zij haar onschuldig hart met een mes doorboort. Klassieke thema's spreken vandaag nog echt de vrouwelijke sexe aan, die niet door de andere sexe wenst te worden getoucheerd; zoals Lucretia in haar leven door een konings- zoon werd onteerd.…

En ze schilderde hem na van een foto, die ze mooi vond hij zit daar op haar bank. De schildering werd niet slecht maar neus en mond klopten niet Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril Diezelfde namiddag wilde ze hem in haar huis!…

Horizons heb ik altijd graag geschilderd en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd. Woeste buien werden in mij gemilderd, nadat ik me voor een kim had uitgezegd. De bomen hebben hun takken dan gekruist en hun applaus heeft het dal doorruist. Dit blijft mij een troost, mijn hele leven liep ik horizons na. Ik heb gefaald. De vreugde erin te…

Ik dacht niet dat ze zich magisch uit het effen kon verheffen tot nu was ze vrij onachtzaam vlak onder me gebleven telken maal heb ik haar praal in `t scheepsjournaal beschreven wanneer `k aanschouwde dat ze mij in zeildoek wilde treffen Zij vergaapte zich ook aan mij, ben ik pas later gaan beseffen schilderde me af, in overwegend ondermaans…

enkel maar geleefde luimen slechts vage vale sporen van te veel grauw in het gezicht er kwam een tijd dat bij het licht van sterren je nog veel dieper ging dan ooit voorheen je vragend wat de leegte wil de stilte die als een zware last een ketting aan jou bleef trekken naar bene’ en en je verhief je uit jouw kussens nam een penseel schilderde…

op de wand golft het verstrijken van de tijd in een weerspiegelend waterlandschap verf rolt van boven naar onder als het eerste licht rimpelig geel oranje reflecteert het panorama groeit naar de morgen die meedeint in blauw groene tinten het landschap danst en pronkt met schitteringen in wit als de zon hoog aan de hemel staat…

Al schreef ik een gedicht met gouden letters Al bakte ik een taart van zonneschijn Al weefde ik een tapijt van spinrag fijn En schreef een symfonie van dauwdrupspetters Al kneedde ik een levend beeld van honing Al schilderde ik met het licht der Maan Al sprak ik talen die ‘k niet kon verstaan En bouwde luchtkastelen voor een woning Al zweefde…

Ik zag je vruchten her en der verschijnen op de meest vreemdsoortige artikelen, ik vond je de laatste levende van de oude meesters die nog schilderden met hun ziel. Soms als ik depressief ronddoolde en opeens een werk van jou aanschouwde, brak de hemel open in mijn verduisterde hart.…

toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen elke droom en elke wens schilderde ik mezelf. maar talent ontbrak en ik zocht iets anders ik hield ook wel van drama en vond het toneel kleine rolletjes op school, ook dat werd niets misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?…