Alle inzendingen over Stedelijk Museum

Maar ook de sportliefhebber komt aan de stedelijke roem niet te kort, wanneer Utrecht goud kleurt na een overwinning tijdens een olympische sport.…

. ------------------------------------------------------------ Uit 'het museum van de zomer' (1974) van R. Jooris (1937)…

De oude zeilboot ligt stil in het museum. Zijn touwwerk omklemt een ineengedrongen ruimte, die berust en wacht... Waarop? Dikwijls heeft mijn geest onbewuste verlangens; daarbij zie ik steeds die ruige heuveltop aan zee, een zeil in vollemaanslicht.…

er werd gejuicht voor alle sporters op de kop van de vaart het sneeuwde oranje, nee geen sneeuw hoera voor al die plakken een laatste ererondje voor juichende supporters nu mogen de kanjers naar huis met lauwerkrans de mummies in het Drents Museum blijven onverstoorbaar…

Ik was bij het museum aangekomen Zocht naar het parelmeisje van Vermeer En had haar vlug gevonden, maar schrok zeer Geen hoofddoek meer! Wie had die afgenomen? Toen zag ik in mijn droom, ronduit bezopen, Thierry met boerka, Geert met hoofddoek lopen! Lezers zien dit tweetal ook, na het inloggen :)…

De vogels in het stedelijk luchtruim schrijven een winterbrief aan de mensen in de straten. Cirkelend op het witte blad van de hemel zijn zij hun eigen letters, veren en kraakbeen. Al hun zinnen beginnen met uitroeptekens. De taal der vogels is vol gevleugelde woorden. Weinigen kunnen hun kraaienpoten lezen.…

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.…

De stedelijke grenzen verwateren, verdwijnen uit het zicht, door planologen in het groen uitgeslagen hart met meer ruimte op het oog dan gewenste stilte verdelen ze de laatste klanken, in vogelvlucht door de bijna uitgeklonken weelde van weiden en water.…

Er liep een meisje met een dooie hond aan een riem door het museum, zij sleepte hem de trap af langs de schilderijen over zijn wollen poten tilde hem soms op streelde zijn oren. Haar meedravende zus besteedde niet de minste aandacht aan de hond. ----------------------------------- uit: 'Van muis tot minaret', 1989.…

eilieve, het is warm vandaag ik krijg haast de vapeurs met pruik en warme kleding is dame zijn ondoenlijk ik waar rond in het poppenhuis van het Drents Museum, waar ontvangst gehouden wordt voor mensen met entree eenieder groet ik vriendelijk buig met een révérance…

Inmiddels kunnen wij ons meer vermaken Museum, sauna, kroeg of verre reis Een bios, restaurant en sportpaleis – Althans bij overeind gebleven zaken Vaak denk ik terug aan wie aldus ontsliepen: Bar eenzaam, zonder warm vaarwel naar ’t diepe…

Een groene deur is ook maar kunst, gemaakt van een stuk boom, tentoongesteld in pop-up museum aarde…

ook jij kijkt zo donker en onbestemd als ik me door de drukte drijf naar wat ben ik op weg met zoveel genotgenoten wij zwermende bijen in een tempo van te slome rondvaartboten o, wat staat daar geëtaleerd of zie je wel die orgelman met zijn olie-motor-muziek daar gaat weer zo'n stuk met blinkend goud behangen ja, in mijn wandelend museum…

------------------------------------------------------------ Het museum Smallingerland was vanaf 1937 tot in de jaren '70 van de vorige eeuw een klooster van de Mindere broeders.…

( kolderiek periodiek, 1 uit een serie van 100 ) De Farao's hadden nooit kunnen bedenken dat ze na hun dood in Leiden terecht zouden komen...…

Het water was inktzwart droeg takken van bomen met zich mee. Wild en kolkend sloeg het water tegen de dijken. De storm was niet ver af. Door het intense zonlicht laag boven de horizon tekenden zich dreigende figuren af. De zon scheen met moeite door de wollen wolken. Het landschap werd daardoor mooier dan ooit. Tijdens de Herfst en de storm…

van gisteren via vandaag waait de wind van de tijd van ooit overal en nergens naar eens in de toekomst dat wat nu geschiedenis is het toen en nu verbindend voedt ons denken en doen tot een inzicht voor morgen…

Getikt door de spanning tussen tastbare biotoop buiten en verruimende mogelijkheden van de virtuele stedelijke kosmos. Aan de rand vooralsnog of voorgoed?…

Wordt de onrust mij te machtig of verdwaal ik in een vreemde stad, dan vlucht ik mijn museum in. Met de catalogus in de hand vind ik alles prachtig. ------------------------------------------------------- uit: 'Teruglopend water. Gedichten 1982-1986', 1991.…

mysterie raakte overwoekerd door oprukkend regenwoud ooit leefde hier een volk zij verbouwden mais steden werden verlaten de grond was uitgeput zij trokken naar het noorden namen hun goden mee op steentabletten staat hun cultuur gebeiteld Drents museum Assen. Expositie…

in goddelijk licht dalen twee witte duiven uit de hemel neer alles brengt me uit mijn doen op deze vreemde stille morgen geen duiven maar nukkige Angry Birds lijken hier bezorgers van de hemelpost kan ik je brief in een dode taal en op z'n kop lezen hoor ik je misschien?…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

jouw hart voor mij opengesteld een museum van rood waarin ik kan rondwandelen, prachtig als de schilderijen van Rodin, waar jij in verholen zit waar 'k kan fluisteren tegen jou en jij jouw gloeiende woorden over mij heen kan leggen, prachtig als goudslingers, waarin ik kan lachen en schuilen tot de dood.-…

Kinderhand Gestrande schelpen verzamelt door kinderen voor hun museum. Zilvermeeuw De lucht geeuwt, een meeuw ziet zijn kans waar en eet een ijsje uit mijn hand.…

Daar sta je dan blootsvoets met zware voeten in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van…

Gelezen op een stukje papier van Herman Brood in het museum in Groningen…

Tussen het tastbare verleden weeg ik af wat ik kan opruimen, weeg ik af wat ik kan Al deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Niet uit elkaar gegroeid nog even vertrouwd, veranderd /door elkaars aandacht Meegegroeid in de ander in wie we zijn Voor alles kan er een tijd zijn Voor langzame dagen /Voor dichter bij huis Voor steeds weer orde scheppen Voor nieuwe projecten en oude vrienden Af en toe een bericht zonder houvast /of het past in het moment en…