Alle inzendingen over Verhuisde buren

het gras is groener sowieso bij de buren daarnaast jaloezie…

de lucht van verbrand vlees komt mijn neus in en uit feest bij de buren…

Lezend ontmoet ik verre en dode mensen – intiem als buren.…

Ze heeft de telefoon ter hand genomen En als een goede buur van de premier Een aanslag op het leven van JP Waarschijnlijk op het nippertje voorkomen Dus zitten alle echte minima Nu woedend deze buurvrouw achterna…

De zwart-witte kat van de buren van onze buren is een ware plaag voor alles wat vliegt en fladdert. Het jagende beest roeit gestaag de merels in onze tuin uit, neemt tussendoor een spreeuw te grazen, bijt het winterkoninkje dood, zit genoeglijk, terwijl ik sta te razen.…

ik verwacht een schadeclaim de toiletpot voert niet meer waterdicht af, een bolwerk brokkelt af mijn troon staat op instorten, geel kleurt de onderkant van mijn bestaan gestadig drupt mijn schijthuis lekkend en vlekkend de benedenbuur gillend naar zijn plafond zijkerds zijn het, zijkerds…

Aan de overzijde van mijn gracht Wonen sinds kort nieuwe buren Een stel met een bijzondere hobby ‘s Nachts staan ze stiekem te gluren Samen sluipen ze door de huiskamer Lijken geheimzinnig intiem te praten Zoenen elkaar…kijken opgewonden En ik hou ze nauwlettend in de gaten De luxaflex gaat nu verder omhoog En ik zie twee grote statieven…

vergelijkt met groepen of zwervende neuroten: omdat alles onder de hersenpan doet wat moet ik zou er gek van worden, zo ik dat al niet ben en tracht de stroom van uitwassende woorden aan mijn voeten en zeker niet lichtzinnig te onderwerpen aan mijn dwangmatig streven alles en ieder te begrijpen, te beheersen ach was ik maar als de poes van de buren…

Nu de lage mist de sprekende morgen verlaat en de klimop als een bejaarde man zijn laatste haren kamt glinsteren de knoppen van de gesnoeide perenboom als koeienogen in een slagerij de buren zijn onzichtbaar er druipt slechts wat condens aan hun badkamerraam, misschien hebben ze mij vanmorgen al in mijn blootje zien staan…

jij groeit in glas met transparante vleugels licht draagt jouw pracht in brekende kleuren jij fladdert speels naar hemelse geuren in doorzichtige sculpturen wonen de glazen buren tot het glas barst wordt gebroken omdat het seizoen is afgelopen…

Ons land won gisteren niet bijster fraai De Mannschaft wint zo vaak op die manier En komt dan minstens bij de laatste vier Zeer effectief, al oogt het nog zo saai Durf iets te tonen wat we snel vergeten Voor winst, waarvan we altijd blijven weten…

Ramen tonen zich zand geregend en blauw, versierd met lage vitrages, krullen en rood. De tuin een ravage van zand en knikkers in een kuil. De lucht kijkt grauw.…

deuren op slot ramen met gordijnen gesloten mensen als mieren in hopen wij mijden de ogen lopen gebogen zonder te zien alleen thuis lukt ontspannen misschien wonen naast buren zonder gezicht en zijn blij met geluidsisolatie door muren ik ga spelen met dromen in vergezichten een nieuwe wereld belichten maar zij willen niet komen…

“Ja, hoho, Azerbeidzjan, wacht eens even! Wij Russen gaven wel het volle pond, Wat men ook verder van het liedje vond, Dus moet je ons dezelfde punten geven!” “Begrijp je! ’t Is een soort van carrousel. Vraag maar aan Cornald Maas, die snapt het wèl.”…

Te koop stond naast Nelly een woning. Koos kocht hem... en voelt zich daar koning: voor wat suiker trekt Nel bijna daags aan de bel. In ruil voor een potje met honing!…

De Belgen gaan ook zes F-16’s sturen Met onze zes vormt dat een heel dozijn Daarmee krijg je het kalifaat wel klein Op naar Irak met onze ‘goede buren’ Voor Syrië is er nog geen mandaat Een ‘verre vriend’ vindt dat maar borrelpraat…

De deur gaat open, vrouw komt binnen en ziet mij niet Ze kijkt langs mij heen alsof ik een staande lamp ben die niet brandt. Ze brengt duisternis mee op klaarlichte dag. Haar dampkap is stuk Zegt ze niet tegen mij. Misschien kan ik verdwijnen in rook? Ik trek aan haar mouw; In een poging te verschijnen. Ze stapt achteruit struikelt…

china schurkenstaat eet zijn buren voor ontbijt en ´s avonds de lucht…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…

hier op dit mooie eiland voelt alles al vertrouwd pas verhuisd toch vanaf het begin niet als vreemden beschouwd een ieder groet ons spontaan als kenden we elkaar en woonden wij al tijden hier samen hopen wij op dit eindstation de tijd die ons rest te genieten toch zo af en toe missen wij bij tijd en wijle een lijvig woordenboek…

(haiku) man met hond blijft staan voor een praatje met buren en met elkaars hond…

Het is goed te weten dat er iemand is, die je kan vertrouwen dat er iemand zal zijn bij nood iemand waar je op kan bouwen Een buur kent ook gezelligheid een vriendelijk woord bij eenzaamheid een lach en een traan werkt heel bevrijd Ze zeggen wel "een goede buur is beter dan een verre vriend" aandacht voor elkaar dat is wat een ieder verdient…

Maar mijn vriendje is verhuisd, heeft nooit meer mijn pad gekruist. En met hem, verdween mijn jeugd.…

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…

als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

Moeders ziel is verhuisd voorgoed Ze is nu van hemel niet langer van aarde Haar huis 'gekuist' achtergelaten Ik weet niet of dat er nu toe doet Wij wikkelen haar huisraad in oude kranten Wij pakken dat alles -met weemoed- in ribkartonnen dozen Wij herkennen 'onze maten' nu oude kinderen Die zij toentertijd uit…

ik had een afspraak met de werkelijkheid ze confronteerde mij was harder dan ik dacht wil met waarheid schikken maar ze geeft niet thuis ze liegt de deugden met haar ogen haar kuise lach hangt naast het kruis mijn dagen zijn verhuisd de nachten heeft ze meegenomen haar kasten eens gevuld met dromen zijn nu leeg en tot zichzelf gekomen…

De Twaalf Apostelen in glas en lood vertellen een verhaal van licht kleuren en duisternis van december De historie van een Kerk in nood er zijn tekenen die hierop wijzen God is waarschijnlijk toch niet dood Misschien verhuisd of op reis gegaan om te ontdekken waar en wat de grenzen zijn van ondraaglijkheid, terug te komen Eens en altijd…

Eéns per week droog ik beha's én zie ik de buur...…

de naaste buren weten alles van waar de zon op komt hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast de kreupelhoutwal in het park verstopt achter het grof beschilderde betonnen geluidsscherm de naaste buren roepen moord en brand ook als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen bovenop de stalen…