de poes van de buren
wordt het nog wat, zo denk ik als mijn
gedachten alsmaar springen van de hak
op de tak, van oppervlakkigheid naar
ongeschreven dieptes en bij vlagen
de werkelijkheid onhandig raken
het is altijd wel iets zo is gebleken
omdat links of rechtsom de mens
zijn bestaan verbeeldt in maten en graden
en ontegenzeglijk zichzelf vergelijkt
met groepen of zwervende neuroten:
omdat alles onder de hersenpan doet wat moet
ik zou er gek van worden, zo ik dat al niet ben
en tracht de stroom van uitwassende woorden
aan mijn voeten en zeker niet lichtzinnig
te onderwerpen aan mijn dwangmatig streven
alles en ieder te begrijpen, te beheersen
ach was ik maar als de poes van de buren
die met wat water snel mijn domein verlaat
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: Julius Dreyfsandt, 22 februari 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
compliment.