Alle inzendingen over avonduur

Buiten vlucht het winterlicht voor 't vroege avonduur. De tuin is sprookjesachtig wit, vredig stil en zacht. Mijn hond ruilde zijn plekje in de zon voor wintervacht. Zijn pluizige pantoffelpoten plooien bij het lichterlaaien van de open haard.…

Geleidelijk stijgt de temperatuur De leeftijd daalt tijdelijk naar een dieptepunt De zon prijkt langer aan de hemel in het avonduur Weer jong geldt de wens als het had gekund Mannelijke stieren hebben het op vrouwen gemunt Briesend de borst vooruit al is het van tijdelijke duur De liefde streelt de zonnestralen geil en puur De man toont zich…

Het is de zelfde heilige avonduur' Als toen ik 't eerst heur aanblik mocht genieten. - Eerbiedig denk ik aan het jong voorleden: Ik hoor heur stem, ik hoor haar zachte schreden, Op bloemengeuren stijgt haar naam omhoog. Wat zou dat zilver op de bergtop wezen?...…

dag was ik op die kinderboerderij ‘s morgens konden de kippen me al horen ‘s avonds liep ik te geiten in de wei en ’s nachts zag ik hoe een lam werd geboren Elke dag was ik er met mijn beste vriendin samen raapten we eitje voor eitje samen speelden we boer en boerin en samen gaven we namen aan elk geitje Elke dag waren we er tot het avonduur…

Krakend ben ik gevallen, te vroeg, mijn stammen in de lente, een droom droeg mij weg op vlotten, op een bed van kale takken, waarop ik het avonduur op schreef langs steile oevers waarlangs ik dreef langs wolkenloze nachten, langs de schroom van liefde naar de droogten van de zomer.…

door groene dijken Door 't voorgeslacht ontwoekerd aan de zee Door vaart en weg verdeeld in kleine rijken Waarop vol pracht de bloemenvelden prijken Een oord van vree Hier klinkt het lied van d'arbeid allerwegen Te midden van de zangen der natuur En verre van 't rumoer der stad gelegen Komt hier 't gevoel van kalme rust ons tegen Elk avonduur…

't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten; De vetste kar bezitten, Van de hele buurt. Zie de sterren Voel de kern: In de hemelboog.…

En een rondeau (toegift) Ik ga fietsen als de wind wat is geluwd met een zacht briesje in mijn rug wordt ik vanzelf voortgestuwd enkele reis heen niet weer terug geniet ik van schone natuur van vroege morgen tot het avonduur ik ga fietsen als de wind wat is geluwd met een zacht briesje in mijn rug waarschijnlijk dat het dan lente is en ik…

De wind woei om het eenzaam huis In 't laatste avonduur; Toen lichtte een vreemde de klink der deur En zat bij 't open vuur. Ik dierf niet vragen wie hij was En hij gaf teken noch taal; En ik noodde hem niet, maar hij zat aan Naast mij aan 't avondmaal.…

Ik berijd hun vuur als bagage, ongezadeld op hun ruggen over de onbeperkte weiden van een ongebreideldheid, in een laatste sprong over hindernissen van het leven, de ruimte die ik hen gaf, een vrijheid zonder barrage met bloemend hart en nieren, in dartel bloed vervult het avonduur de gloed van mijn slaafse erfgenamen, misschien wel…

de wind brengt geluiden over van land tot land altijd in dezelfde taal ook als ze fluistert,fluit of flakkert als een vreugdevuur brengt gedachtengolven over in stilte als een voorjaarswind in avonduren wie gilde daar in het nauw een mens die zijn letters verloor en niet had leren zingen die dingen komen voor als hindernis g.h.z.z.…

Glimp van oker schemering en vermiljoenen tempering van avonduren duistering - zuilomstuwde schildering, picturale uitbeelding van meesterhand voor edeling en godvrezende kloosterling. Koepel van gebroken wit daalt neer in de verzonken glans van wijwater en amethist.…

dag geen einde kent voor even schreeuwt een man zijn koopwaar prijzend aan is dan weer stil en kijkt verlangend uit naar mensen die niet kopen de gouden klok van boven in de mooie toren zet niet de vaart erin maar kijkt als oude wijze man de drukte aan en weet dat hij de dag beheerst de dag gaat voort in eigen tempo tot de rust in de avonduren…

's Zondags in de zijkapel, vooraan de eerste banken Zaten Jan en Mien de Heere trouw en vroom te danken Na de Mis gelijk naar huis, voorbeeldig als zij waren Nimmer trof hen een verwijt of enige bezwaren Eenmaal thuis klonk geen geluid van leven door de muren Geen uiting van passie in ochtend- of avonduren 't Was wel zeker, zo dacht men…

. ______________________________ KENNIS DER NATUUR We kregen vroeger les over natuur Ik zat bij boerenkinderen in de klas Althans op school, wist amper wat het was Om boer te zijn, van vroeg tot 't avonduur Toch hoop ik dat hun melkveehouderszonen Die uitstootstapel verder in gaan tomen AVERECHTS Ze namen 't recht, maar…

zoekend in de avondzon voor hem d’ eeuw’ge stilte geen gezwatel over zilte pakte hooguit een traantje mee van het zoute water van de zee hij zat er van de vroege uren oma zat soms te borduren bij mooi weer en goede luim samen dromend soppend ruim ter land ter zee of in de lucht dichters zoeken ingeving uit natuur innerlijk beven in ‘t avonduur…

Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur - Een zwarte stip in bleek azuur - O merel menigmaal U zitten op die dode tak, Die boven 't groen nog opwaarts stak Zo dun en dor en kaal En trilde onder uw licht gewicht, Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht, Maar klaar en kwettrend floot.…

Verkwikkend Is 't scheemrig avonduur; De vloer is rood, en 't koper Blinkt in de gloed van 't vuur. 't Zal morgen Zondag wezen: De dag der rust is zacht Voor hem, die heel de weke In 't werk heeft doorgebracht. 't Is rustig in de velden, En vrede is in 't gemoed, Dat, sterk door 't rein geweten, De rust niet vrezen moet.…

Opa was eigenlijk van boerenafkomst maar in de avonduren ging hij studeren, om verder te komen. Hij bracht het tot dessinateur: híj schiep de kleuren en patronen in wollen stoffen! Als kleinkind kreeg ik, al vroeg natuurlijk zijn creativiteit doorgegeven... via erfelijk materiaal!…

Jouw glimlach warmt die late avonduren als mijn hart op een naakte winter lijkt verdrietig om ons geluk dat niet mocht duren en waarvan de glans toch onuitwisbaar blijkt mijn koude handen wil ik aan je warmen mijn ijzig voorhoofd tegen je zachte hals die zaligheid voelen van een intens omarmen als het dromerige zweven op een trage wals.…

ik handel ruimte hier, een varen daar het begint al wat te lijken, schaduwen worden minder het licht komt op plaatsen waar het vochtig was en koud vandaag weer een stukje gedaan, onverwachts ik was te veel binnen maar heb de zon gezien ik volg wat ik diep van binnen voel, soms erg onduidelijk ik hef het glas en drink de wijn in het avonduur…

niemand die ze hoort Als de schepen aan de kade zijn aangemeerd zij hun arken aan de trossen hebben gekeerd zoeken ze hun vertier in het dronken havenkwartier van de kleine stad waar de nacht giert golven van muziek gaan op de deining van de wind door de ramen over de stille stad ze drinken hun bier en maken vertier tot in het late avonduur…

Het wachten duurde lang, Tot in de avonduren. En eindelijk daar kom je, Ik slaak een diepe zucht. Maar voor ik na kan denken, Komt nu pas goed de klucht. Je fietst en fietst, Komt dichterbij. Je ziet me staan; je lacht en groet... En fietst me straal voorbij. Sta aan de grond genageld, Ik kan het niet geloven...…

Een enkele beweging slaat nog uit de menigte naar voren, en vlamt in 't rosse licht, en gaat weer in de menigte verloren, En vreemder wordt, nu 't avonduur opnieuw de mensen komt vertroosten, in 't licht, dat zwicht na 't middagvuur, de vreemde wereld van het Oosten.…

zij zijn dan die Japanse Had zij geleefd, talrijker nog in jaren, Had zij de eeuw mijns vaders overleefd Na tweemaal gruwe wereldbrand op aarde Ze bleef echter een negentiende-eeuwse Ik heb haar nauwelijks gekend, mijn tante Zij leerde in haar rijpe jonkvrouwjaren Het vrome bidden als tweede natuur Van 's ochtends, driemaal daags tot 't avonduur…

Na het scheemrend avondduister 't Aardrijk nieuwe kracht verleent; Tel de zilverblanke vlokken, Die de norse wintervorst Bibbrende afschudt van zijn lokken, Als hij 't veld met sneeuw omschorst; Tel de starren die er glansen Aan het onbewolkt azuur Van de dichtbestrooide transen In het zwijgend avonduur…

verlaten oorden die Sfeer, rumoer en energie ontberen Maar het bleek anders na mijn arriveren Want wat een bruisend dorpje trof ik aan De straten bleken vol publiek te staan En grote groepen waren aan het zingen Terwijl ze in lantarenpalen hingen Een ander drukke bezigheid voor velen: De openbare ruimte herindelen De koude werd verjaagd in avonduren…

In 't avonduur zoekt zich in 't koele bos De jonge halfgod, naakt en onbespied, Een plek, waar hij zich uitstrekt in het mos. Een dwaze blijdschap overstelpt hem later, Wanneer hij nimf en faun verzameld ziet Bij 't blank gefluit op 't afgesneden riet, Dat hij zich koos die morgen aan het water.…

Toen stond zij op, zoog lucht in haar longen en riep stamelend, omdat de kinderen zongen en juist toen Jean Pierre de kamer in kwam lopen, Man, het is feest vandaag, gooi de ramen open Ga de straat op, schrijf het op elke muur overdag en als de klok slaat op het avonduur doe je best en roep het van de daken en fluister het, als wij slapen,…

Wim Overweg) Waarmee een snelsonnet wordt vormgegeven Is als gezegd in regels vastgelegd Maar goed geslaagd dan is het als muziek Dan voelt het of je even mag gaan zweven Al kom je op je pootjes weer terecht We kennen met z’n allen de mystiek Snelsonnet 5 (Nico Noorman) We kennen met z’n allen de mystiek Van zwoegen in het late avonduur…