Alle inzendingen over burgerij rot op

de vingers knoestig zij schreeuwen naar de lucht spieren als gedraaide ijzeren balken hij roept met brakende mond het onwezenlijk gerucht terwijl gewone lieden rondom hem hene zwalken gepoot op het altaar van stenen blokken blijkt zijn hart al vroeg er uitgeschoten doorzeefd met kogels en licht hij staat verstijfd doch zie…

Bloedmooi van buiten van binnen zo rot als een mispel dat het zeer doet aan je ogen. Wanneer ze van binnen zo mooi is, als de buitenkant laat zien komt het ooit nog goed met haar misschien.…

Kunta Kinte was zijn Afrikaanse naam, Een Mandinka strijder, later een slaaf, Geducht vanwege het vluchten, zeker niet braaf, Hij had een vriend; Fiddler, die had faam Dit vond allemaal plaats in het latere Verenigde Staten, Waar slavernij bestond totdat de ´Yankees´ de oorlog wonnen…

Rots in De branding Wil ik zijn Wie ik ben Inzet tomeloos Met energie gesmeten Tot op de bodem Gaan van wat ik In me heb geven Eerst aan naasten En aan and'ren En pas daarna aan mezelf En dan te ontdekken Dat om zo ver te kunnen gaan Ik slechts zacht mee kan buigen Met het graan…

geef mij de stenen die je vindt wil de gedachten zien van generaties lang hun zicht in het weerkaatsend licht heeft ze gerond door water wind en ijs zijn ze schitterend gepolijst zo kwamen de lagen bloot van hun vloeibare dromen samen zijn we ooit ontstaan maar alles is een eigen weg gegaan nog scherpt de rots en…

Jan Rot en Henny Vrienten... beiden babyboomers, uitzonderlijk begaafd als componist en tekstdichter, maar in mindere mate als zanger.…

Mijn vaste rots is de Heer Hij is als een burcht voor mij En staat altijd aan mijn zij Hij redt mij keer op keer. Mijn redding komt uit Gods hand Ik mag geheel op Hem bouwen En in stilte op Hem vertrouwen Ik weet, God staat aan mijn kant.…

in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig inzicht grijnst aan de zolen van mijn voeten, deze tred verlegt het spoor in onnavolgbare zinnen, het spel van man en vrouw tracht de eenzaamheid te verwelven in de uitgeschilderde rots…

Ik wil jouw rots zijn in jouw donkere diepten Jouw houvast in zware emotionele tijden Mijn schouders die jouw lasten dragen. Jouw helse pijnen die ik absorbeer. Samen zijn wij elkaars rots in donkere diepten Elkaars houvast in emotionele tijden. Schouders die elkaars lasten dragen Absorberen elkaars helse pijnen.…

Laat me branden als een rots.…

In de toekomende tijd genoeg hebben aan een halfvolle buik een kom water bij de hand Gevangen tussen jouw armen jouw benen mezelf zijn in de schaduw vanwege een te felle zon Het merg hoeft niet te koken de tranen in jouw ogen het vasthouden blijft wij ontsnappen niet aan elkaar…

mijn bloemen bloeien stenen harten gebeeldhouwd uit de kale rots ze zijn decor voor al mijn smarten de mannen die ik heb gescoord hun beelden staan wat afgelegen de hoofden fier ze tonen trots hun ogen hebben nog dat koude die mannen hebben mij bekoord scherpe randen probeer ik te polijsten hun wreedheid vijl ik bij ruwheid…

over knerpend grind wandel ik hand in hand met zachte woorden naar het kerkhof ik houd ervan om naar jou te gaan te voet alleen in een onophoudelijke regen doordesemd van aardse kleuren als een opgewaaide rode duin in de woestijn een wiegelied van zachte woorden uit rots gehouwen je naam…

jij bent mijn rots vangt licht van dageraad verzamelt warmte als de mens nog slaapt jouw hitte komt pas vrij in avondlijke uren ik was erbij jij warmde mij je gaf je bloot aan maan en sterrenregen ik voelde hoe jij zacht de dag besloot in mij beschutting geven streel nu de kleine barsten in jouw groot massief kou zal jou in…

begrijpen moet je rijpen, moet je ook ‘rot’ worden dan kan je in alle kwetsbaarheid voelen wat die ander voelt, doelt en bedoelt!…

God is mijn vaste rots waarop ik bouw Zonder Hem kan ik niet bestaan En zou niet weten hoe verder te gaan Mijn God en vader, ik blijf Hem trouw.…

Dan sluit zich de bloem die kort heeft gebloeid, de ‘roots’ verdorren, voltooid is de taak. Of het bovenstaande iemand heeft geboeid? ’t Is meer gissen dan ’n uitgemaakte zaak.…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

Doder dan dat en rot. Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

Boom, vijver en rots zijn melkwegen, droompaden van amper aren: vanuit de ruimte nauwelijks zichtbaar, vanuit mijn vierkantig bestaan werelddelen op zich. Losse entiteiten in mijn heelal?! Uitkijk op het leven of gewoon de tuin! VIJVER ROTS…

De rots steekt bijna loodrecht omhoog, en is iéts hoger dan zijn omgeving, maar verder eigenlijk niet zo héél opvallend.…

de zee brult en spuwt al schuimbekkend rotte vis kokmeeuwen halzen…

Land waar Europese adelstand, samen met Europese kerken, boeren en gegoede burgerij, ooit, de dienst uitmaakte. De wereldziel van Nederland stroomt, naar open zeeën en grote oceanen, waar Nederlandse koopmannen, gesteund door Europese zeelui, Nederland welvarend maakten.…

leg je oor te luister op een eeuwenoude rots hoor het stampen van paarden hoeven niets, en zijn heel trots leg je handen in het zand voel het eeuwenoud gevecht van het water met de rotsen voor het steen haar tijd beslecht richt je ogen op de wereld voortgekomen uit dit wonder bedenkt dan eens een wereld zonder deze aarde, steen en rots…

Ik eet als ik me rot voel Ik eet aan 1 stuk door Ik stop als alles op is Voel mij dan vreselijk goor Ik eet om te vergeten Mijn zorgen iedere dag Maar weet dat als ik niets eet Ik mezelf belonen mag Dan eet ik weer van alles En weg is weer mijn doel De walging is nog groter Een vreselijk gevoel Ik eet als ik me rot voel…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…