Alle inzendingen over gedachten OR klitten OR ontrafelen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

herfstwater gebotteld uitgewrongen mij doordrongen In stilte anijsjes eten daar onder het bladerdak van die lindeboom en allengs terwijl ik de dartelaars gadesla klopt de vloek weer aan en nog het eeuwige klitten dit besef van voorbijgaan omstrengelt het mij met sterker garen…

Tussen geboorte en dood wordt het leven geleefd in liefde, ontdekking, onthulling en ontrafeling bezongen in onze innerlijke wereld om uiteindelijk van dit aardse bestaan afscheid te nemen in tijdloosheid te gaan en herinneringen worden geboren…

vanuit ieder perspectief kijken ze dwars door je heen houden zij je in de gaten eindeloos turend observeren zij iedere stap elke beweging die je maakt ongekend verlangen wakkert de nieuwsgierigheid aan om dit mysterie te ontrafelen…

tegen het einde knoop je de eindjes aan elkaar maak je een nest voor de laatste dingen tuur je in de verte van het verleden ontrafel je het spoor van de blinde vlek vind je de handen van een kind waarin de verbondenheid besloten ligt…

jij draaide wol op spinnenwielen die niet voor je vielen ontkluwde klitten tot los garen in de hoop de wol te kunnen sparen spon pluizigheid in bollen half garen ik kamde je niet af maar gaf je ons mohair de mooiste en het warmste in de kleur die jij aan had…

Zondige gedachten ontrafelen truttige truitjes tot spannende spaghetti de buurvrouw toont haar tattoos puur uit verlatingsangst Senioren happen appels zonder handen uit een ton vol water wie heeft zijn eigen tanden nog Forse negerinnen met ogen als wielklemmen sjouwen halve varkens de koelcel uit De voorbodes van een straat-BBQ hangen…

de woorden die jij aaneen rijgt nemen mij mee naar ver gelegen oorden waar zuiverheid mij als 'n warme jas omarmt verven bloemen mysterieuze raadsels op de muren, die alleen zij ontrafelen kunnen met vleugels op de rug gebonden…

Kan ik praten met jou zonder woorden over de tafel heen klitten onze ogen zich samen twee dimensies, de schijn en wij praten en kijken Maar wat ik zeg telt niet wat telt is de band tussen onze blikken bijna tastbaar... voel ik de band net niet.…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

Probleem voor Gluten naar men weet is dat lang niet ieder van ze eet Waar zij hangt plakt of klit in tijd ligt aan haar beklev’rige vastigheid d'al dan niet gemankeerde snelheid waarmee zij door ‘t darmkanaal glijdt Hoe snel rank of teer kan ik u dus niet raden maar een Glutentje meer is nimmer te versmaden…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

al tastend op zoek naar een weg op de vleugels van tijd in droombeelden en herinneringen zonder overschaduwd te worden heb je dat nodig om het goede eruit te filteren blijf je ronddobberen houd de zintuigen constant alert om die ervaringen toegankelijker te maken ontrafel je een verborgen taal voor verbeterd welzijn……

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

Er speelt Een melodietje op de Voorgrond Van mijn hersengang Een spinnetje ontrafelt mijn geheugen En vervlogen tijden Willen zeggen Dat ze mij hebben gemist Dat er een wereld opengaat Zodra ik mij ontrafel van onzekerheden En ik bemin Dat dat wat ik ooit Heb gegeven Zich geweldig voelt omdat het mij Gegund geweest is Om vrij te…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

als ik de nacht dicht in het geel met wolkensluiers die een droommantel ontrafelen ster gemijmer fluistert hoe oktober dagen de herfst kleurt in warmte tinten gebotteld in het sap van appelwoorden zul je dan in mijn poëzie verdwalen in windregels lezen hoe een vrouw onder die ene boom een bed van liefdesbladeren voor je verwarmt…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zo geef je me jouw leven op de grenslijn dichtbeschreven liefde heeft te vaak gestolen; het meer dan alleen gekir de kunst van samen slapen nachten blijven vallen op het binnenpad naar stilte de schemering heen en weer om het schreeuwen te ontrafelen zo geef je me je ziel door eenzaamheid gesneden en ik ik wil slechts…

De tsunamie van het leven Overspoelde mijn persoon De modder klitte zich vast, aan mijn anders zo gelukkig bestaan. Het water baande zich een weg in de eens zo mooie ogen. Stukken hout werden als pijlen door mijn hart gepriemd. Lucht was er niet meer, ondergedompeld in de smerige ellende.…

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

Goh, ik hoop toch maar dat dat het ontrafelen van het leven, het ontstaan ervan, sneller reizen dan het licht en tot slot ontmoetingen met andere soorten nog allemaal past in mijn resterende jaren.…

zo laat het licht nog een avondzonnestraal de wind op de vlucht na een dag van wanorde het lijkt alsof een kranige eik een buiging naar de aarde maakt ‘zo, deze storm heeft mijn waardigheid niet geraakt’ - ik ontrafel doordacht mijn eigen onstuimigheid in deze verademing lijkt het leven transparant och, hoe onschendbaar…

Ze zag ze nog klitten, ze hoorde ze nog vitten, de kinderen van het magere brood. Met lichte tred ging ze, frivool maar vastberaden nu, de nacht in die verhullen en vergeven kan, wat losse noten en één schamel dekentje nam ze met zich mee.…

Alleen je geheim weet ik nooit te ontrafelen en ik durf nooit met je te tafelen.…