Alle inzendingen over gewelven

ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt van alles behalve dat wat ik bedoel Dan neem ik even een kijkje tussen de gewelven…

Als tijd het behaagt, deuren geen slot machtig en krachtig genoeg dicht houden openen zich andere ramen die zicht geven als per omgaande paden zo lopen en ladders sterfelijkheid toegang geven tot gewelven.…

Nu had hij alle logica bespot en de gewelven van de menselijkheid ondermijnd. De werkelijkheid leek te grijnzen in brokkelende zinnen van zinledigheid. 'Hij is gek!'; het gerucht deed de ronde, 'want hij voelt werkelijk geen pijn!'…

dan hoor ik weer de klokken beieren het orgel dreunen door de hoge gewelven van d’oude kerk. soms, heel soms nog komt dat niet te geloven weer boven. noemen mensen zoiets heimwee of klinkt dat woord hier te sterk?…

honing bloemen ; lente brengt kleur mijnbouwschade ; lente treurt Groningen ik zie een vlinder scharrelen over het bedolven land dat ooit de naam Groningen droeg, monumentale restanten ontstijgen het puin waar nu de laatste bloemen hun kleuren nog trachten te uiten - in een pracht als nooit tevoor landerijen haasten zich om de gewelven…

gerand, hol, ongezond Handen vooruit Voor ’n aalmoes met een smoes Om met verbeten lippen, Te kunnen vergeten, Wat moet worden vergoten Aan de horizon, de rand van ’t trottoir Getekend door 'n zelfkant Gebogen in 'n portiek Kort gewiekt strompelend, Vleugellam voorbij de grenzen, Van zijn eigen gure koninkrijk Begrenst door goten In gewelven…

In donkere catacombes dwaalt de ketter, door groteske gewelven, van het heiligdom dat achteloos zijn deuren niet sluit. De gazelle danst een tedere pas. Vorst winter bevriest tersluiks haar adem, waarmee zijn koelbloedige karakter is geopenbaard. Wee, wee, Victoria zwijgt immer.…

karmozijn Wellen vol belofte, Een koninkrijk van licht Dat nooit zal vergaan Mijn keel is droog als woestijnzand Gesnoerd door een vreemde ontroering Mijn mond weigert de woorden Die ik je wil zeggen Maar je begrijpt me De taal van je lichaam getuigt het Je reikt me je hand Glimlachend, stil maar helder, Weef je zilveren draden Door de gewelven…

Schoon, majesteitvolle Woud, Statige tempel der Godheid, Wellekom is mij 't geheim, 't Somber geheim der gewelven Die, met een wenk zijner hand, Miek de Alvermogende Bouwheer. Schoon, majesteitvolle Woud, Rustig en vredig naar buiten, Zegt ge wat binnen gebeurt Slechts wie vertrouwd is met U.…

stellende vaak door eb en vloed tijdens het leven is ontwricht zo schep ik mijn universum ja, u kijkt naar mijn portret ik ben een schaduwrijk man in een onzichtbaar lijstje voor u neergezet Julius: Vitanova hfdst 3 vers 1 dit zo zijnde zeg ik u: ik voeg hier niets aan toe geen ander dan u zelve kent mijn woordenschat als bollige gewelven…

ik woon en droom in mijn kasteel muren van fictie torens van kristal gewelven en bogen sterren aan het sprookjesheelal mijn toren is geriefelijk kamertjes zijn knus de lucht is koel kleurt en geurt naar bloemen hooi en zonnig zomerfruit door open ramen waaien vlaagjes natuur naar binnen de stilte is gevuld met klein gezang van…

ik woon en droom in mijn kasteel muren van fictie torens van kristal immense gewelven en bogen sterren in een sprookjesheelal mijn toren is geriefelijk de kamertjes zijn knus de lucht is koel kleurt en geurt naar bloemen hooi en zonnig zomerfruit de ramen open laten vlaagjes natuur naar binnen lopen stilte is gevuld met klein gezang…

Muren van fictie, torens van kristal gewelven en bogen, een sprookjesheelal. Mijn toren is geriefelijk. Kamertjes zijn knus. De lucht is koel en kleurt en geurt naar bloemen, hooi en zonnig zomerfruit. De ramen open, laten vlaagjes van natuur naar binnen lopen.…

Wij voelden zonder windsel van beeld en woord en waan 't mysterie als beginsel van heel ons aards bestaan: rondom en in ons zelven, te dieper, naar wij delven al dieper de gewelven van onze wetensgang.…

Zoo wordt een kerk Gesierd en zuilen die gewelven schoren, Met beeldjes volgebeiteld. In den toren Ziet men arbeiders in hun schootsvel staan; Men schildert ramen, legt den vloer.…