Alle inzendingen over hardnekkigheid

Loom land onder het strakke weefsel dat alleen het diepste hemelblauw bieden kan over de perkamenten huid kruipt het geluid van rondtrekkende stammen door wind en water in de gelaagde aarde geëtst de leegte is massief en hardnekkig nodigt iedereen binnen maar de aarzeling zoekt dralend een uitvlucht voor de symfonie van exotische marktpleinen…

Ik ben zo moe Altijd dacht ik aan die ander Was ik bezig met wat wil hij zij En nog vond ik van mezelf Dat ik er niet genoeg was Voor de ander Dit was zo mij hardnekkige patroon Dit koste zoveel energie Zodat ik in dat verhaal verdween IK..daar was geen ruimte meer voor Nu al een poosje Mijn eigen weg aan het zoeken Bepalen Dit…

En nooit komt het vergeten overeen, hardnekkig tikt de klok mij op mijn schouder zodat ik met mezelf word bepaald.…

pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind en poëet Er was één woordje dat ze liever meed ‘Ik’ kom je in haar dichtwerk zelden tegen Haar taal vertoont geen spoor van godsgeloof Ze zingt van veld, wind, water, korenschoof Taboes worden hardnekkig…

De trein vreet elke ochtend vele ikken En niemand die hun nare dromen duidt De klok zit hen voortdurend op de huid Hij blijft hardnekkig en standvastig tikken Zij trachten tevergeefs zich op te krikken Terwijl de informatie hen omsluit De trein vreet elke ochtend vele ikken Zij vinden niet de tijd zich te verkwikken Hij spuugt ze door de spuigaten…

Soms als er iemand op zijn divan ligt zich los te kronkelen uit een neurose, begint hij aan zijn binnenkant te blozen om wat er gaapt tussen zijn overwicht en 't knaapje dat nog altijd in hem leeft met spillebenen, lokken, meiden-kleren en, later, dat hardnekkig masturberen waarvan zijn moeder nooit geweten heeft.…

grens van eeuwige jeugd en dreigende ontmaagding leunde ik, de jongeling zelve, tegen de ijzeren paal van verlichting zocht steun tegen de eenzaamheid onder puberale gewelven nu, ingewijd, op het laatste sterven na, in nagenoeg al het aardse, moet ik erkennen nimmer van de pijn der hemelse scheiding te zijn bevrijd alhoewel hardnekkig…

En hoe elk van ons dit zootje ongeregeld hardnekkig en met bedrieglijke kalmte bij elkander houdt. ----------------------------------- uit: 'Man in het landschap', 2008.…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, Natuurlijk door de vloed herwonnen wordt En allengs tot de helft wordt ingekort Ervaar ik weer wat ik ervaren heb: Een kleine jongen ben ik met een schep, Hardnekkig vechtend voor een wankel fort Totdat het weldra toch is ingestort - De zee geeft op het laatst de volle mep, Een klap die onafwendbaar…

de zonnevlegel dorst de velden onder een juk van stilte en rust het koele water van de Schelde trekt zilverklotsend richting kust dampend trillen de horizonten terwijl de ploert hardnekkig brandt sleepboten trekken mastodonten huizenhoog boven ’t Zeeuwse land in polders tussen sas en sluis vierde het smokkelwerk hoogtij de botermeisjes…

snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage glimlach rond je lippen maar ook zie ik hoe langs hem heen je lieve ogen zo intriest in de nevelige verte staren veel wonden al geslagen maar het hevigst toch de pijn van wat ons samen werd ontstolen de amputatie voorbij maar fantoompijn blijft hardnekkig…

correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in stand tussen het hoge zand en 't lage veen men heeft het trotse eibernest gemeen maar blijft hardnekkig…

't Ruikt zo naar bramen hier, ze zijn al bijna rijp En jij bent in het Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat…

Al zou hij van z'n fouten moeten leren, hij blijft ze zeer hardnekkig repeteren, zodat-ie voortgaat op dezelfde voet. Hij is zoals gewoonlijk aan het sjansen: de brommer ziet een mooie, jonge griet, maar juist daardoor een tegenligger niet. Het meisje belt. Er komt een ambulance. Een grote operatie blijkt te baten.…

Zoals hij stijgt en daalt, hardnekkig al haar gangen gaat, lichtvoetig kruipdier van genot dat in haar bekken sluipt, kleine doodgraver van verlangen, blindganger van geluk die in haar huid zijn tekens weeft, dan huiverig naar adem snakt en wegvlucht uit haar schoot.…

Vanuit mijn lome zondagochtend zie ik hoe een merel hardnekkig trekt tot de worm zich verorberd geeft. Honderden keren moet de merel voorbij mijn vaders ogen zijn gehipt als hij zijn spade in de grond stak, zijn schouders gebogen, zijn monkelmond smaller dan de voorbije jaren.…

Maar met uw Schrift in het achterhoofd vertonen wij hardnekkige gebreken. Hoe lang moeten burgers nog lijden onder de waanzin van een tiran? God, grijp in. Steun het verzet. Bescherm ons nu de crisis heerst. Stuur uw wijsheid naar de strijd vanwege schrijnende tekorten. Soms lijken we voor het kwaad geboren.…

en takken zwaar van peren Dicht ruisend zomerblad, een vergezicht Wat koeien grazend in fel zonnelicht En schapen blatend in rustieke sferen Bos levert schaduw, zitbankjes naar keuze Een opgeworpen houtwal weigert wind De bijen zoemen hard en eensgezind De vlinders eren al het glorieuze De paarden schudden hoofd en staart en manen Hardnekkig…

gedachten, tot de pigmentcellen dringt het door, het kleinere alledaagse versterkt de hardnekkigheid karakters, komen chaotisch tot leven, meerstemmig onder de huid gekropen krassen de huid tot bloedens toe open vrij makkelijk het minst schadelijke kiezen doorgaan, verder op de enge smalle weg, waar wij niet passen en wij niet horen,…

zuchtend, haast onverdraaglijk stiller het maatwerk dat gelijke kansen biedt schaamteloosheid kwelde de tijd, die hardnekkig ervoor gaat.... met een ijzig zwijgen ging zij voort.…

woord niet misbruikt hoe velen hebben hun woord daar niet op gebaseerd maar ik denk dat mijn verdriet geen andere weg kent dan het accepteren van het huilen te lang hield ik mijn tranen verborgen tegenover de mensen die mij niet wilden kennen en nu sta ik voor U, met mijn piemeldier in zijn dagelijkse gedaante niet meer zo koppig en hardnekkig…

Het zou ons allen sieren wanneer in komende hardnekkige gesprekken bovengenoemde correctie ons triggert...…

Impertinent beledigend, ironisch, in zijn onschuldige vraag wenst het leven te achterhalen denkt vriendschap aan om uit te wijken, beloond met het tegengestelde, brutaal komt het hardnekkig diepere weten deze vrijheid maakt uiteindelijk, de beginselen en grondslagen als een stevige verdedigingsmuur.…

Ik zet het raam open om mijn ijle geest te laten wegvliegen maar er gebeurt niks, de kou waait waardepapieren op de tafel weg op de grond en cirkelende kou en vlagen verleden komen me opzoeken, ik pak mijn pen op en probeer mezelf te laten ontsnappen in een apart soort fantasie-land van eigen wetten en van dromen en hardnekkige concentratie…

dag die lijkt te smelten met de rood-paars-gouden zonnekogel zoals wij ons het sterven denken van de mensenziel: nog even melancholisch wachtend met de Engelenvogel die ons nog een moment vergunt voordat het Grote Wiel vol passie, maar meedogenloos, zijn draaiing moet vervolgen en alles meesleurt in zijn tandenknarsende moment waarmee 't hardnekkig…

Nu zij mij dagelijks en nachtlang vergezelt, de schelp van hare hand mijn kloppend voorhoofd koelt, heb ik eensklaps en onverbiddelijk gevoeld, dat zij mij nimmer, nimmer nader werd gesteld als in de uren, die 'k hardnekkig heb geteld, als met de martelgang, waarvan dit vers vertelt.…

strand Bijna Dan trekt de zee zich terug Legt het aangeslagen strand bloot Het is niet meer wat het was Besef Het wordt nooit meer wat het was Het regent … druppels van verdriet Ik neem afscheid Af en toe breekt licht door de mist heen nog een paar mooie plekjes zichtbaar en warm door de zon Ik ben er en koester ze 2018 De mist wordt hardnekkig…

ik dacht aan een hardnekkig misverstand zoiets als korsten van honger achtergebleven in vette pannen; onaanraakbaar voor schurende ogen langs hemelgewelven men zei mij met beide benen te dansen in een soort luchtledig dan hoewel met gesloten beurs beklonken hoef ik niet meer zo nodig onder valse hoop te bedelven ach, ik leef door ogen,…

De mensheid houdt nog hardnekkig vast aan hebzucht, honger, angst en onrecht. Oorlog dient nog als uitvlucht. Toch zal de omslag komen, glorievoller als een godin. Je ziet steeds vaker twinkelingen onder de mensen, vonken van liefde. Wat valt er nog meer te wensen?…

De strijd tussen de tijd en de tijdloosheid kent geen wortel en geen voleinding de eeuwigheid is een ladder zonder beneden of boven het water en het gewas hebben hun grensgeschil nog niet beslecht ontoegeeflijk en hardnekkig verschuiven dagelijks de linies zo nu en dan valt er een donderklap dan dreigt de hemel schichtig zoeken struik…