Alle inzendingen over het einde van de dag

Wanneer het eind van uw dagen nadert, ‘t licht in uw ogen wordt gedoofd, slaat gij ze in een andere wereld op of ge op aard nu wel of niet gelooft. Wat baat het u hen die in Zeus geloven te overladen met uw ruwe zangen? Als uw ziel wordt gevaren over de Styx zijt ge voorgoed in Hades’ rijk gevangen.…

Ik herinner me goed de zilte geur van de zee Min of meer droeg ik haar als een jas Vertrouwd gewoon net als de wind Ik keek vanaf de dijk over de Schelde, waar de zon zich aan 't einde van de dag onderdompelt Daar was mijn thuis Zag boten en schepen als levende schilderijen voorbij gaan, ook seizoenen in een oase van rust Wederom…

was bang dat ze haar belofte vergat Het is het einde van de dag Mijn moeder blijft nog even in de deuropening staan Er volgt een korte maar lieve glimlach Het is tijd om naar bed te gaan…

ik liep de stilte langs de kant van de weg zigzaggend tussen madeliefjes en verkeer de enkele grasspriet die vertrapt werd deerde niet zoals anders want het was weg van alles en nog wat – het voelde geweldig wat weerkeerde aan het einde van die dag had verschillende vormen van tederheid ik kon lachen om je opengesperde mond maar ook je ogen…

Ik hoorde je gaan En ik wist dat je ging Om langer te blijven Was nooit echt jouw ding Jij leeft van momenten Soms hier Dan weer daar Ik kan er mee leven Anderen vinden het raar Het gaat er maar om Dat het is wat het is En ik weet dat je terug komt Daarom nooit het gemis Van een vlinder die fladdert En voor ’t eind van de dag Voorgoed…

Eind van de dag door zon gevoed. Horizon van einder tot einder verguld. Toekomst, die zich in het donker hult. Over donker water een witte zwaan, Zoals gedachten door ’t duister gaan. Een schim die in het duister licht. Een gedachte, zich naar de toekomst richt.…

aan het eind van de dag maak ik de balans op ik tel en reken uit hoeveel seconden hoeveel minuten of zelfs hoeveel uren ik mezelf heb verkocht 3.…

van de dag een hommel nog begerig in zijn dichte snackbar naar de laatste nectar…

We genieten nog even van de laatste stuiptrekkingen van de zomer die bijna ten einde is de dagen al wat korter de nachten fris voorbije vakanties lege stranden verlaten terrassen welkom herfst nog even en ga je ons weer verrassen met je wonderschone kleurentooi die zal schitteren en glanzen als een pas geverfd schilderij zo mooi en de…

wandel west waar wolken -rode wonden- wachten op de avond, moe en bloedend lijk papaver wandel west waar drukte -woeste honden- webebt in vergeten hoe gedaver wurgend werkt nest is best nu 't noorden ijzig nadert moordend in z'n ijz'ren greep geklauwd : het einde van de dag nest is best en woorden van mijn vader trekken -goud-…

aan het einde van de dag verdelen strepen je huid breken centimeters je lange haar het uur trekt langzaam aan op de hei zie ik ogen de paarse zee worden jouw rug die langs mijn hand loopt tekent het land dat we bevolken vanaf het bankje waar we zitten hangen we onze ogen in de bomen we herinneren ons die plek waar jij de wolken vergat…

En zie, voor 't einde van de dag Viel 't roosje neer; maar, als 't daar lag, Herdacht het stil de honigschat, Eens in haar geurge schoot bevat, Die mogelijk in ziekte en pijn De mens tot laafnis zoude zijn.…

Je ruikt nog de geur in de kleren en loopt jezelf af te vragen wat zou zij op deze dag gekozen hebben om te dragen ? Je beroert de foto's met je handen en ziet overal dat lieve gezicht en dan, aan het einde van de dag sla je het foto-album voorzichtig dicht.…

lachte zij, daar zolang ieder haar zien kon ’s Nachts, zo ontroostbaar dook zij van ’t stil perron Levendig dartelde zij rond achter de schijn van de lach Over pijn hield ze de mond tot op ‘t einde, die ene dag…

je haalt echt alles door elkaar en voelt je heel alleen Is er dan niemand die je helpen wil zodat het allemaal wat lichter wordt ja, sta dan toch even stil en denk dan aan God Hij wil er voor je zijn je hoeft het maar te vragen ook al is je gebed maar klein Hij zal je zeker dragen Aan het einde van de dag denk dan aan alle zegeningen…

Dit zal de einde van mijn wereld zijn, sluimerend en ontraadseld in heimelijke trouw naar wat vertrouwen gaf in een verloren strijd ontleent aan de herinnering, de dood ploegt de voren strak naar ander leven, het einde van de dagen draagt de sporen van een nieuw begin.…

Waarom altijd maar die pijn aan het eind van elke dag? Die vragen stel ik mezelf elke dag en kijk naar iedereen met een lach maar diep van binnen huilt m’n hart.…

Middelbaar zijn wij, je kunt me aan het eind van de dag opvegen. hoe deed ik dat in vredesnaam vroeger?…

0-1 Ik zit klaar Ze kunnen ieder moment met me afrekenen Ik anticipeer op het eindsignaal in een wedstrijd die aan het einde van de dag nooit over is Was ik maar een toeschouwer Dan liep ik weg als de wedstrijd mij niet zinde Dan ging ik een boek lezen, of de krant Heb ik niet genoeg getraind?…

Zo stil is het, na de hitte van de dag. De blauwe regen voor mijn venster, staat daar roerloos groen te zijn. Een zachte koelte brengt langzaam wat verfrissing na een dag vol zonneschijn. Hoe heerlijk is het nu buiten. alle geluid is verstomd. Waarin alleen de eigen innerlijke stem te horen is Om de voorbijgegane dag te overdenken.…

van de dag Mijn sleutel slot herkent Met jas aan naar je lach Zie ik in jouw blauwe ogen Die ik door en door goed ken Subtiel en ingetogen Je bent blij dat ik er ben…

van de dag kun je dan in mijn armen rusten en zal ik je verhalen vertellen tot de Godin van de nacht je meeneemt in een diepe, zorgeloze slaap Ik zou er nog maar eens over nadenken, als ik jou was.…

Daarom zou ik hen willen vragen, hun onderbroek aan het eind van de dag, eens over hun hoofd te dragen. Van hun eigen bokken lucht geschrokken, gaan zij misschien anders denken en de vrouwen iets meer respect schenken. Het wordt met die reclame en dit soort onzin, steeds gekker, als je namelijk genoeg zin hebt, ruikt alles lekker.…

als de dag komt dat mijn benen breken omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan laat dan het loslaten jou niet weerhouden de weg naar de einder verder te gaan als de dag komt dat mijn longen leegzuigen omdat de weg van leven een langere adem vraagt laat dan het verlies jou niet beletten want de vaart der volkeren kent geen einde…

We vrijden hier, we vrijden daar we deden ’t overal, de stukken vlogen er vanaf en aan het einde van de dag moe gevrijd zei mijn vrijer, ’t was zonde van mijn vrije tijd, geen vrij – af dus meer voor mij, dat vrijen mijn lieve meid doe ’k er gewoon wel bij.…

Voor H.C. ten Berge Dat de veerboot langs de kustlijn kruipt, tussen zeeen door wij het einde van de dag betreuren. Zwak gestommel, middernacht reeds lang voorbij, ruw het oppervlak - en niemand het merkt. We zijn al weg, denken ons een haven in. Het past zo nauw: de auto in het ruim.…

Ze kunnen zich behangen met allerlei moois Maar op ’t eind van de dag zijn ze net zo bloot en ontsmukt als jij en ik. Dus rijkdom of niet, ’t gaat juist om de dingen die je niet ziet. De stille rijkdom is de mooiste rijkdom.…

van ’t aloude hunkeren hoopvol ontwaak tussen bloeiende twijgen hangen mag tot aan het einde van mijn dagen wil ik mij verliezen verdrinken in jouw liefde.…

Bij jou zijn, is een einde aan nutteloze dagen, geeft inhoud aan mijn leven, en brengt zonneschijn. En om in de vroege morgen, in elkaars armen, uit een zoete droom te ontwaken, en kussend de nieuwe dag te begroeten. Om samen de wereld te tonen, dat niets liefde kan verslaan.…

Een kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat…